bigsmallscreen

Η γοητεία που εκπέμπει η ταινία του Dieter Berner με τίτλο   EGON SCHIELE DEATH AND THE MAIDEN (2016), βασισμένη στο μυθιστόρημα της Hilde Berger, Tod Und Madchen : Egon Schiele und die frauen , είναι δεδομένη . Ο εξαίρετος Noah Saavedra στον πρωταγωνιστικό ρόλο,πλάθει έναν Σίλε ακαταμάχητο,συμπαθέστατο κι ερωτύλο, έναν ιδιοφυή καλλιτέχνη που σκανδάλισε την κοινωνία της Βιέννης των αρχών του 20 ου αιώνα (και όχι μόνο της Βιέννης) με το έργο του αλλά και με τη ζωή του. Η κάμερα εστιάζει με πολλά κοντινά στο όμορφο, λεπτό πρόσωπο του νεαρού ζωγράφου, γιού δ/ντή στους Αυστριακούς σιδηροδρόμους, μ’αιμομεικτικές τάσεις που κατευθύνονταν προς την μικρότερη αδελφή του Γκέρτι (εξαίρετη η Maresi Riegner που έπαιξε και στο πανέμορφο Licht − στην ταινία δε γίνεται σαφές αν όντως υπήρξε τέτοια σχέση μεταξύ τους) και την ατυχία να πεθάνει μόλις 28 ετών απ ΄τη φοβερή ισπανική γρίπη που τότε θέριζε κόσμο. Η πανέμορφη μουσική διά χειρός Andre Dziezuk ντύνει τα πλάνα αυτής

Ένα κομψοτέχνημα-χάρμα οφθαλμών, δώρο για τους έχοντες την όρασή τους είναι η ταινία της Barbara Albert LICHT / MADEMOISELLE PARADIS (βασισμένη στο μυθιστόρημα της Alissa Walser , Mesmerized ), αλλά και μία πολύ τρυφερή κι ενδιαφέρουσα ματιά στην τυφλότητα, μιάς και ο βασικός χαρακτήρας της είναι η τυφλή πιανίστα-μουσικοσυνθέτης του 18 ου αιώνα, Μαρία-Θηρεσία Παραντί. Με υπέροχη φωτογραφία (κάθε πλάνο θυμίζει πίνακες του Ροκοκό), εκπληκτικά κοστούμια και πανέμορφη μουσική επένδυση,η Albert μας παρουσιάζει μια νεαρή κοπέλα η οποία είχε την ατυχία να χάσει την όρασή της ούσα μόλις 3 ετών αλλά σ’αντιστάθμισμα αυτής της απώλειας ν’αναπτύξει αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία στο πιάνο. Η μόλις 24 ετών πρωταγωνίστρια, Maria - Victoria Dragus (πρωταγωνιστούσε και στο προπέρσινο Bacalaureat ) είναι καταπληκτική, έχει κατορθώσει να γίνει απολύτως πιστευτή ως τυφλή μουσικός,και φορτίζει το ρόλο της με πάθος αλλά και ανομολόγητη θλίψη λόγω φυσικά της αναπηρίας της. Πώς νιώθει ένας άνθ

Φρίκη αναμεμειγμένη με το φόβο του Θεού (για την ακρίβεια της Θεάς) προσφέρει η ταινία του Gareth Evans με τον λιτό τίτλο APOSTLE , χωρίς όμως ν’αποφεύγει με τον τρόπο της και τον θρησκευτικό σαρκασμό, ιδίως σε βάρος των πρώην ένθερμων οπαδών και νυν απίστων, όπως είναι και ο βασικός χαρακτήρας της ταινίας, ο Τόμας Ρίτσαρντσον πρώην Χριστιανός ιεραπόστολος, νυν άπιστος ο οποίος καταφτάνει στη μυστηριώδη νήσο Erisden της Ουαλλίας με τη στέρφα γη, το τοξικό χώμα, τους δεισιδαίμονες (και εντελώς απελπισμένους)κατοίκους και την λατρεία στη Θεά, διότι στο νησάκι Erisden όπου έχουν βρεί καταφύγιο όσοι ονειρεύονταν έναν καλύτερο, πιό δίκαιο και ισότιμο κόσμο, επικρατεί αυστηρή πειθαρχία, αυστηρός καταμερισμός των αρμοδιοτήτων κατά φύλο,και οι πολίτες αυτής της παράξενης μικροκοινωνίας υπακούουν στα κελεύσματα του Προφήτη Μάλκολμ (εξαιρετικός ο Michael Sheen , το’ χει αποδείξει επανειλλημένως ότι παθιάζεται με τους ρόλους που αναλαμβάνει, κι αυτό φαίνεται) ο οποίος (αυτό) χαρακτηρίζ

Χιούμορ κατάμαυρο σαν κάρβουνο και φρίκη απερίγραπτη, συνυπάρχουν αξιοπρόσεκτα στην ταινία της Antonia Bird RAVENOUS (1999) , η οποία ασχολείται με το ιδιαίτερα αποκρουστικό θέμα του κανιβαλισμού, στη Σιέρα Νεβάδα του 19 ου αιώνα. Απολαυστικές ερμηνείες απ΄όλο το καστ με πρώτο βιολί τον εξαιρετικό Robert Carlyle , επιδραστικότατη μουσική επένδυση δια χειρός Μ. Nyman και D . Albarn , μοναδική αίσθηση αγωνίας και τρόμου και πάνω απ’ όλα το αποτρόπαιο θέμα της, καθιστούν αυτή την ταινία,δυστυχώς πάντα επίκαιρη, για τον απλούστατο λόγο ότι πάντοτε θα μονομαχεί ο πολιτισμός με την αποκτήνωση… Αλληλοεξόντωση, ποτάμια αίματος, φρικτές δολοφονίες,αηδία είναι αυτά που βλέπουμε και νιώθουμε παρακολουθώντας τη ρωμαλέα ταινία της Bird , την οποία θ’αδικούσαμε αν χαρακτηρίζαμε, απλώς μαύρη κωμωδία τρόμου .  γιατί νομίζω πως αποτελεί παράλληλα κι ένα πολύ έξυπνο σχόλιο πάνω στη φρίκη του πολέμου (του νομιμοποιημένου σφαγείου δηλαδή), αρκεί να παρακολουθήσει κανείς προσεκτικά την φοβερή