bigsmallscreen

Ένα τρομακτικό παραμύθι που κρύβει στο κέντρο του μία αστυνομική ιστορία, αλλά και μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίπτωση εξαναγκασμένης, ούτως ειπείν ενηλικίωσης, είναι η ταινία του (25 ετών τότε) Γερμανού Robert Sigl ,με τίτλο LAURIN (1987). Η έξοχη φωτογραφία της, δια χειρός Nyika Jancso , θυμίζει πολύ τους πλούσιους χρωματικά πίνακες του J . E . Millais και τις ρωμαλέες σκληρές μορφές του W . H . Hunt , το έξυπνο μοντάζ ιντριγκάρει τον θεατή και ακονίζει την παρατηρητικότητά του, κι ο ευφυέστατος ήχος (μου θύμισε πάρα πολύ εκείνους τους ανατριχιαστικά ψηλούς τόνους στο Don ’ t Look Now και το πρώτο Suspiria ) σαν ξυράφι προκαλεί απανωτές ανατριχίλες και συμβάλλει στη δημιουργία ενός κλίματος αόριστης απειλής και φρίκης κρυμμένης επιμελώς κάτω απ΄την ευυποληψία. Όπως αυτή που έχει ο φοβιστικός πάστορας της μικρής πόλης-επινείου, Βαν Ρης (φοβερή φυσιογνωμία ο Endre Katay , κάνει ωραιότατη αντίστιξη με τις γλυκειές φατσούλες των παιδιών, όπως είναι η 9 ετών μόλις, Λώ