bigsmallscreen

Ειρωνεία και μεθοδικό σπάσιμο των νεύρων του θεατή, ανιχνεύονται και στην πιό πρόσφατη ταινία του Ruben Ostlund , με τίτλο THE SQUARE   (εμπνευσμένη εν μέρει, απ΄την καλλιτεχνική εγκατάσταση που είχε κάνει ο σκηνοθέτης με τον παραγωγό Kalle Boman ). Ένα λιτό, αφαιρετικό τετράγωνο σχήμα, φωτιζόμενο στο περίγραμμά του,με μία διακήρυξη ισότητας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων όσων βρίσκονται εντός του, είναι το έργο της καλλιτέχνιδος-κοινωνιολόγου Lola Arias , το οποίο αποκτά (κι είναι τρομερά ενθουσιασμένο μ’ αυτό) το Μουσείο X - Royal του οποίου επιμελητής είναι ο κύριος Κρίστιαν Γιούλνινσεν (ένας πειστικότατος  Claes Bang ), ο οποίος ανακοινώνει περήφανος ότι το μουσείο έλαβε μία δωρεά ύψους 50.000.000 κορονών. Το νεοαποκτηθέν έργο Τέχνης (ετεροπροσδιοριζόμενο ως τέτοιο) αποτελεί την αιτία για το ξέσπασμα ενός χαμού, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται ο ευγενικός Κρίστιαν που είναι επιφορτισμένος με την ενημέρωση του κοινού γι αυτό το έκθεμα αλλά και για τις εκδηλώσεις που θα το

Λαμπρό παράδειγμα το υ πως μπορούν να συμβαδίζουν τα μυθικά πλούτη με την απόλυτη δυστυχία αποτελεί η πραγματική ιστορία που αφηγείται η ταινία του Ridley Scott με τίτλο ALL THE MONEY IN THE WORLD ( βασισμένη στο βιβλίο του John Pearson, Painfully Rich : The Outrageous Fortunes And Misfortunes Of The Heirs Of J.Paul Getty ). Το καλοκαίρι του 1973 η διαβόητη Μαφία της Καλαβρίας Ndrangheta απήγαγε στη Ρώμη τον 16χρονο εγγονό του μεγιστάνα του πετρελαίου Τζων- Πωλ Γκέτι, ζητώντας λύτρα ύψους 17.000.000 δολαρίων. Ο αποκληρωμένος πατέρας του νεαρού, Τζων-Πωλ ΙΙ, δεν διέθετε τα χρήματα, ούτε η πρώην σύζυγός του Γκέηλ Χάρις, και ο παροιμιωδώς τσιγκούνης παππούς του Τζων- Πωλ Γκέτι αρνήθηκε αρχικώς, να πληρώσει, υποστηρίζοντας πως έχει άλλα 14 εγγόνια .  αν πληρώσει, θα του απαγάγουν και τα 14… Με ωραίο ρυθμό, σφιχτοδεμένο σενάριο, εξαιρετική μουσική επένδυση και κυρίως φοβερές ερμηνείες, η ταινία του Scott , μένοντας πιστή στα πραγματικά περιστατικά, ε

Ίσως η πιό γοητευτική, mind - fucking   και τρομακτική ταινία επιστημονικής φαντασίας της φετινής χρονιάς, είναι η δεύτερη δουλειά του Alex Garland − μετά το επίσης εξαιρετικό Ex Machina (2014) –με τίτλο ANNIHILATION    (σε σενάριο του ίδιου, και βασισμένη στ’ομότιτλο μυθιστόρημα του Jeff VanderMeer ). Επιστημονικός τρόμος, εξωγήινη επίθεση, girl - power , ασύλληπτα φαινόμενα που προξενούν σοκ και δέος, μήπως και μία άκρως πρωτότυπη αλληγορία για τις δύο μονάδες που αποτελούν το ζευγάρι (το ανθρώπινο ζευγάρι εν προκειμένω),όλα αυτά ανιχνεύονται σ’αυτή την γοητευτικά παράξενη ταινία εξαφανίσεων επανδρωμένων αποστολών που έχουν σταλεί να ερευνήσουν ένα φαινόμενο γνωστό ως Λαμπύρισμα που παρατηρήθηκε πριν 3 χρόνια (κατά το σενάριο) γύρω από έναν φάρο κάπου στο νότο στην αμερικάνικη ήπειρο. Έχει ίσως τη σημασία του ( με την έννοια της επουσιώδους λεπτομέρειας) ότι ήδη απ΄τα πρώτα πλάνα της ταινίας, ο θεατής πληροφορείται για την αιτία  αυτών των αλλόκοτων, τρομακτικών, ανεξήγ

“ Every night I ripped out my heart, but in the morning it was full again.” Count Almasy Χειμώνας του ’97,αν θυμάμαι καλά. Ακόμα φοιτήτρια. Για περισσότερες από 3 βδομάδες όταν περνούσα έξω απ΄τον ΕΛΛΗ στην Ακαδημίας, έβλεπα ουρές να ξεκινάνε απ΄το ταμείο του,και να καταλήγουν στο επόμενο τετράγωνο, κοντά στον Δ.Σ.Α. Κοίταζα όλο περιέργεια  την επιγραφή ψηλά πάνω απ΄την είσοδο του σινεμά, να βρω την ταινία που προκαλούσε τέτοιο χαμό.  " THE ENGLISH PATIENT ,η αριστουργηματική ιστορία αγάπης υποψήφια για 11 Όσκαρ " έλεγε απ’ ό,τι θυμάμαι. Έχω μία απέχθεια στην δημοτικότητα. Όταν κάτι, βιβλίο/ ταινία, ακόμη και άνθρωπος, «σπάει ταμεία» γενικώς, υποψιάζομαι κάκιστη ποιότητα κι απεγνωσμένες προσπάθειες προσέλκυσης. Έβλεπα κάθε βράδυ σχεδόν τις ουρές και μονολογούσα : «τί στο διάολο πιά; τόσο καλή είν’ αυτη η μελούρα;». Έτσι έλεγα. Μονολογούσα κι αντιστεκόμουν, βλέποντας άλλες ταινίες της σεζόν που είχα επιλέξει. Ώσπου κατακάθισε η σκόνη της λαοπροσέλευ