bigsmallscreen

Αφοπλιστική και τόσο τρυφερή (αλλά χωρίς να της λείπει και η σκληρότητα ορισμένων σκηνών) είναι η ταινία-σκηνοθετικό ντεμπούτο του Lukas Dhont με τον λιτό τίτλο GIRL . Είναι πρωτίστως η εξαιρετική και τόσο πειστική ερμηνεία του μόλις 17 ετών Βέλγου-απόφοιτου της Βασιλικής Σχολής Μπαλέτου Victor Polster , που παρασύρει τον θεατή σ’ ένα ταξίδι αναστοχασμού και της δικής του ταυτότητας φύλου . Όλη η αγωνία, ανυπομονησία και ψυχοσωματική φουρτούνα που κλονίζει το εφηβικό κορμί του 16 ετών Βίκτορ που επιθυμεί διακαώς να είναι η Λάρα, να είναι κορίτσι, εκφράζεται μέσω αυτού του όμορφου αγοριού που βραβεύτηκε για την ερμηνεία του. Είναι τόσο υπέροχος ο Polster , η χάρη κι η ευγένεια αλλά και μία αίσθηση που μεταδίδει, ότι βρίσκεται συνεχώς υπό (αυτό)παρακολούθηση, γεμίζουν κάθε πλάνο της ταινίας, και προκαλούν μυριάδες σκέψεις πάνω σ’ ένα εξαιρετικά σοβαρό και (για πολλούς ανθρώπους) φλέγον ζήτημα. Ο Βίκτορ υποβάλλεται σε ορμονική θεραπεία και ενημερώνεται απ ΄τους γιατρούς του

Μυθοπλαστική καταγγελία του σύγχρονου Κινέζικου Κομμουνιστικού Καθεστώτος, αλλά και ανάδειξη των κρυφών (και τρομακτικών) ομοιοτήτων των δύο,υποτίθεται εκ διαμέτρου αντίθετων, κρατών είναι η μίνι σειρά των 4 επεισοδίων, του Michael Keillor με τίτλο CHIMERICA , βασισμένη στ’ ομότιτλο θεατρικό απ΄τα 2013, της Lucy Kirkwood . Μόνο ο απρόσεκτος τηλεθεατής —αυτός που κουβαλάει ακριβώς τα χαρακτηριστικά του καταναλωτή (με, ή χωρίς εισαγωγικά) ειδήσεων, όπως τον περιγράφει σε μία σκηνή ο εκδότης Φρανκ Σαμς (πολύ καλός ο F . Murray Abraham ) — ή ο δυτικοτραφής αφελής με αντι-κομμουνιστική υστερία, μπορεί πιστεύω να σχηματίσει την (εντελώς λανθασμένη) εντύπωση πως αυτό το δράμα αποτελεί  μόνο, ένα χαστούκι στ’αφράτα μάγουλα των αξιωματούχων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, που κυβερνάει τη χώρα με τον μεγαλύτερο πληθυσμό στον πλανήτη, απ΄το 1949… Όσο εξελίσσεται η ιστορία και παρακολουθούμε τις προσπάθειες του φωτογράφου-δημοσιογράφου Λη Μπέρτζερ να εξιλεωθεί για την αντι

"Υπάρχει ένα σύμπαν για κάθε απόφαση που δεν πήραμε στη ζωή μας", λέει κάποια στιγμή η μυστηριώδης Δρ. Λίσμπεθ Έβερεστ στον εντελώς χαμένο και γλυκύτατο Εδουάρδ. Η Καταλανική σειρά της μίας σεζόν(μέχρι στιγμής), και των 10, σχεδόν ωριαίων, επεισοδίων, των Kiko Ruiz Claverol και Joan Noguera με τον τίτλο SI NO T' HAGUES CONEGUT/ IF I HADN'T MET YOU που προβλήθηκε πέρυσι στο Netflix και σάρωσε στην Ισπανία, αν αξίζει για κάτι, αυτό είναι η απέραντη τρυφερότητα και νοσταλγία απ΄την οποία ξεχειλίζει. Τρυφερότητα που βρίσκει την ιδανική ενσάρκωσή της στο πρόσωπο του εκπληκτικού πρωταγωνιστή της, Pablo Derqui, ο οποίος είναι πραγματικά υπέροχος, και ο κυριότερος λόγος που θα σας κρατήσει μέχρι τέλους. Διότι ναι μεν η κεντρική σεναριακή ιδέα είναι αρκούντως γοητευτική, αλλά θεωρώ πως και τα μισά επεισόδια, πάλι ωριαίας διάρκειας, θα ήταν υπερ-αρκετά για να πούν οι δημιουργοί της όλα όσα ήθελαν να πούν. Η τραγική ιστορία του αθεράπευτα και ισοβίως ερωτευμένου Εδουά