Ο σωτήρας

Φρίκη αναμεμειγμένη με το φόβο του Θεού (για την ακρίβεια της Θεάς) προσφέρει η ταινία του Gareth Evans με τον λιτό τίτλο APOSTLE, χωρίς όμως ν’αποφεύγει με τον τρόπο της και τον θρησκευτικό σαρκασμό, ιδίως σε βάρος των πρώην ένθερμων οπαδών και νυν απίστων, όπως είναι και ο βασικός χαρακτήρας της ταινίας, ο Τόμας Ρίτσαρντσον πρώην Χριστιανός ιεραπόστολος, νυν άπιστος ο οποίος καταφτάνει στη μυστηριώδη νήσο Erisden της Ουαλλίας με τη στέρφα γη, το τοξικό χώμα, τους δεισιδαίμονες (και εντελώς απελπισμένους)κατοίκους και την λατρεία στη Θεά, διότι στο νησάκι Erisden όπου έχουν βρεί καταφύγιο όσοι ονειρεύονταν έναν καλύτερο, πιό δίκαιο και ισότιμο κόσμο, επικρατεί αυστηρή πειθαρχία, αυστηρός καταμερισμός των αρμοδιοτήτων κατά φύλο,και οι πολίτες αυτής της παράξενης μικροκοινωνίας υπακούουν στα κελεύσματα του Προφήτη Μάλκολμ (εξαιρετικός ο Michael Sheen, το’ χει αποδείξει επανειλλημένως ότι παθιάζεται με τους ρόλους που αναλαμβάνει, κι αυτό φαίνεται) ο οποίος (αυτό) χαρακτηρίζεται  επί γης εκπρόσωπος της Θεάς την οποία λατρεύουν στο νησί.

Ο ζόφος και η απειλή κυκλώνουν την ταινία (και τον θεατή) ήδη απ΄το πρώτο πλάνο όπου ο έμπλεος αγωνίας Τόμας διαβάζει το γράμμα της αδελφής του σταλμένο απ’ την κόλαση στην οποία αυτή βρίσκεται – ο Dan Stevens είναι επιδραστικότατος, φορτίζει το ρόλο του με μία υστερία, θα έλεγα, αδιευκρίνιστης προέλευσης, είναι φάρμακα ή ψυχοτρόπες ουσίες αυτά που τον επηρεάζουν τόσο; , είναι αρκούντως γοητευτικός ώστε να παρασύρει τον θεατή και να τον πάρει μαζί του στα βρωμερά υπόγεια, φρικτές στοές και σκοτεινά κτίσματα όπου τρυπώνει και προσπαθεί εναγωνίως να βρεί [και να σώσει] την απαχθείσα αδελφή του Τζένιφερ.

Ποιός ακριβώς είναι ο Μάλκολμ, όπως και οι σύντροφοί του Κουήν (πειστικά τρομακτικός και έξοχος ο Mark Lewis Jones) και ο Φρανκ (ο Paul Higgins) δεν ξεκαθαρίζεται, κάποια σκηνή με τους τρείς δραπέτες ( ; ) ταλαιπωρημένους να βγαίνουν σε μια ακτή και να συναντούν μία φρικτή μορφή μας πληροφορεί αμυδρά για το παρελθόν, την προέλευσή τους αλλά και την προέλευση της περίφημης Θεάς τους, την οποία λατρεύουν όλοι στο νησί, και δηλώνουν ότι θα την υπηρετήσουν πιστά μέχρι τελευταίας σταγόνας του αίματός τους, κι αυτό το τελευταίο το εννοούν κυριολεκτικά…

Έχει μία άκρως ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα αυτή η ταινία, πολύ ωραία φωτογραφία και έναν ανεξήγητο (αρχικά) αέρα φόβου να πλανιέται πάνω απ΄το χωριό. Ο μονίμως καχύποπτος και σαν κυνηγημένος από αόρατους δαίμονες Τόμας βρίσκει ανέλπιστους συμμάχους-βοηθούς στην άκρως επικίνδυνη αποστολή του : την πεντάμορφη κόρη του Προφήτη, ονόματι Άντρεα (η Lucy Boynton ωραιότατη αντίστοιξη στον ζόφο, τη φρίκη και την παράνοια που φωλιάζουν στο Erisden), και τον γλυκύτατο Τζέρεμι (ο υπέροχος Bill Milner του The Lodgers) –γιό του πειθήνιου Φρανκ. Όπως συνέβαινε και στο έξοχο The Village του M.Night Shyamalan 14 χρόνια πριν, έτσι κι εδώ ο τρόμος που παραλύει τους χωρικούς και τους κάνει να μαζεύονται πανικόβλητοι γύρω απ ΄τον Μάλκολμ, εδράζεται σε κάτι πέρα απ’ αυτους, υπερφυσικό, δυνάμει απειλητικό και πανίσχυρο^.  κυρίως όμως εδράζεται σε ένα προσεκτικά φτιαγμένο αφήγημα το οποίο επαναλαμβάνεται στις συνάξεις της κοινότητας και μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά. Το ότι αυτό το αφήγημα κρύβει μεγαλύτερη φρίκη και τρόμο απ΄αυτόν που υποτίθεται θέλει ν’αποτρέψει, είναι επίσης στοιχείο που διακρίναμε και στην ταινία του Shyamalan− η συλλογική εξαπάτηση της κοινότητας θεωρήθηκε θεμιτός τρόπος προστασίας και διαιώνισης ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής, του δικού της.

Ο σκοπός δικαιολογεί τη χρήση οποιουδήποτε μέσου; όχι βέβαια, και η ταινία του Evans εκμεταλλευόμενη πολλά στοιχεία των ταινιών τρόμου, αλλά και την παρανοϊκή λατρεία μιάς θεότητας που μολύνει τους πιστούς της με φανατισμό και δογματική τυφλότητα, μας δείχνει με μερικές ωραιότατα σκηνοθετημένες σκηνές σε τι φρικτά εγκλήματα μπορεί να οδηγήσει αυτός ο φανατισμός (κι η Ιστορία βρίθει τέτοιων εγκλημάτων), η σκηνή της…εξαγνιστικής τιμωρίας είναι πραγματικά σοκαριστική και αξίζει μνείας η λυσσασμένη παρουσία του Κουήν ο οποίος αποτελεί χαρακτηριστικότατο παράδειγμα δεύτερου τη τάξει,που επιθυμεί διακαώς να γίνει πρώτος,να καθήσει αυτός στη θέση του αρχηγού.

Δυστυχώς, η υποβλητικότατη ατμόσφαιρα, ο ωραίος Τόμας και μερικές σκηνές που κρατάνε τον θεατή καρφωμένο στην άκρη του καθίσματος, υπονομεύονται απ ΄το μάλλον ακατανόητο φινάλε, το οποίο μοιάζει να επαναλαμβάνει την ιστορία πάνω στην οποία ο Μάλκολμ «έχτισε» την κοινότητα^.  ο χιλιοβασανισμένος Τόμας, ο πρώην Χριστιανός ιεραπόστολος που τώρα διατείνεται πως “God is pain, suffering…betrayal” σώζει όχι μόνο την αδελφή του αλλά και ολόκληρο το νησί.

Ποιός θα σώσει τον ίδιο βεβαίως θα μπορούσε να είναι το θέμα μίας επόμενης ταινίας του Evans, εξίσου τρομακτικής.

Trivia : Η ταινία κατά το μεγαλύτερο μέρος γυρίστηκε στο πάρκο Margam στην Ουαλλία.