Το καταφύγιο

 

Ένα εξαιρετικό ρετρό δράμα ματαιωμένων φιλοδοξιών και σχέσεων είναι η ταινία του Sean Durkin (σε σενάριο δικό του), με τον τίτλο THE NEST. Η ανεξήγητη γοητεία αυτής της ταινίας οφείλεται κατά το μεγαλύτερο μέρος στο εκπληκτικό πρωταγωνιστικό δίδυμο των Carrie Coon και Jude Law,οι οποίοι έχουν συνδυαστεί εξαιρετικά υποδυόμενοι το ζευγάρι με δύο παιδιά (ετεροθαλή αδέλφια), και παραδίδουν δύο απ΄τις καλύτερες ερμηνείες της φετινής χρονιάς. Το άκρως ενδιαφέρον με τους συγκεκριμένους χαρακτήρες είναι πως, ιδίως κατά την πρώτη ώρα της ταινίας, θυμίζουν αμυδρά μία μοντέρνα εκδοχή του μοιραίου και αιματοβαμμένου ζευγους Μάκβεθ. Μόνο όμως ως προς την ξέφρενη φιλοδοξία και έξαψη (ιδίως απ΄την μεριά του επικίνδυνα φιλόδοξου- όπως τον αποκαλεί ο εργοδότης του- Ρόρυ Ο' Χάρα) και σε καμία περίπτωση ως προς την ανθρωποκτόνα κατρακύλα. Ο Law για άλλη μιά φορά αποδεικνύει πόσο σπουδαίος ηθοποιός είναι, πλάθει έναν γοητευτικό επιχειρηματία γεμάτο όρεξη για νέες συμφωνίες (που θα του αποφέρουν πολύ χρήμα), τολμηρό, ανοιχτόμυαλο και με μεγάλη αγάπη στην οικογένειά του : την ωραία κατάξανθη Αμερικανίδα σύζυγό του Άλισον (η εξαιρετική Coon) η οποία λατρεύει τ' άλογα, ασχολείται μ'αυτά, και τα δύο παιδιά τους, τον 10ετή Μπέντζαμιν και την έφηβη Σαμάνθα.Ο Law με την χειμαρρώδη και τόσο ενθουσιώδη ερμηνεία του, συνεπαίρνει και τον θεατή, και τον κάνει κοινωνό των μεγαλεπήβολων σχεδίων του. Όλα φαίνεται να πηγαίνουν πρίμα για τον Ρόρυ, που έχει φαγωθεί να μετακομίσει στην Αγγλία, όπου βλέπει ν'αναδύεται μία νέα αγορά, παρθένο έδαφος για τολμηρούς επιχειρηματίες όπως είναι αυτός. Η απεικόνιση αυτής της διάχυτης αίσθησης ότι όλα στη ζωή του Ρόρυ πάνε όπως τα θέλει και πλησίστιος μπορεί να κυνηγήσει τις φιλοδοξίες του, είναι πολύ πετυχημένη, το πρωταγωνιστικό ζευγάρι πλήρως ενταγμένο στους χαρακτήρες που καλείται να ενσαρκώσει, ειναι πειστικότατο, και από ένα σημείο και μετά αναρωτιόμαστε πως θα καταλήξει αυτή η ξέφρενη κούρσα του αχαλίνωτου ενθουσιασμού και του μεγαλείου το οποίο ο Ρόρυ προσπαθεί να επιδεικνύει. Άλλωστε η υπέροχη φάρμα στο Σάρεϊ της Αγγλίας, στην οποία μετακομίζουν, είναι ένα εκπληκτικό σπίτι, με ξύλινα πατώματα του 1700 και τραπεζαρία Ελισαβετιανού στυλ, όπως πληροφορεί ο κατενθουσιασμένος Ρόρυ την υπόλοιπη οικογένεια.

Αφού ο Ρόρυ αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα και να επιστρέψει σπίτι (δηλαδή στην εταιρεία απ΄οπου ξεκίνησε) η επιστροφή του πρέπει να έχει και την κατάλληλη "βιτρίνα" : η μεγάλη σπιταρώνα που ακριβοπλήρωσε,διαθέτει μεγάλες εκτάσεις ιδανικές για ποδόσφαιρο που αγαπάει ο γιός του, και για την εξάσκηση του αλόγου της ωραίας Άλισον, η οποία είναι το απαραίτητο φρένο σ'αυτο το τρενάκι που τρέχει σαν τρελό, που είναι ο σύζυγός της. Είναι χαρακτηριστικότατο το πλάνο όπου η 'Αλισον συννεφιάζει συνειδητοποιώντας που βρίσκεται. Και είναι πολύ ενδιαφέρον ότι αν και η ταινία φαντάζει παλαιολιθική (προσέξτε την ολοκληρωτική απουσία κινητών τηλεφώνων φερειπείν, τα τηλέφωνα είναι αποκλειστικώς ενσύρματα, ή τη μουσική επένδυση, συγκροτήματα της δεκαετίας του 1980)τα θέματα που πραγματεύεται είναι διαχρονικά και διατοπικά.

"Κάποια περίοδο είχα 1 εκατομμύριο δολάρια στην τράπεζα. Και νόμιζα ότι θα έχω πάντα λεφτά.Τώρα δεν έχω τίποτα" εξομολογείται μετά από μία βραδιά-φιάσκο, ο Ρόρυ, ο φιλόδοξος και ταλαντούχος στο εμπόριο Ρόρυ, στον ταξιτζή που τον πηγαίνει στο σπίτι του.Και το κλισέ βεβαίως του ταξιτζή που μοιάζει να βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα απ΄αυτην του Ρόρυ που βλέπει τον εαυτό του να κατρακυλάει θεαματικά απ΄την κορυφή της επαγγελματικο-κοινωνικής καταξίωσης που βρισκόταν (ή νόμιζε πως βρισκόταν), αναδύεται αναπόφευκτα. Δεν πρωτοτυπεί επ΄αυτού η ταινία του Durkin, όπως και δεν πρωτοτυπεί και το φινάλε της, όμως οι υπέροχες ερμηνείες των πρωταγωνιστών της και η ωραία μουσική της, αφήνουν μία πικρή επίγευση ματαίωσης και χουχουλιάσματος στη φωλιά των οικείων και αγαπημένων προσώπων, όπως ακριβώς κάνει και ο Ρόρυ.

 Οι πτώσεις μοιάζουν (και είναι) αναπόφευκτες, πόσο πιό υποφερτές γίνονται όμως,όταν έχουμε κάποιον δίπλα μας να μας σηκώνει και να μας κρατάει το χέρι.

Trivia :

• Η ταινία διαδραματίζεται την εποχή της προεδρίας του Ρήγκαν.
• Γυρίσματα έγιναν στον Καναδά και την Αγγλία.
• Η ταινία προβλήθηκε και στο 2020 Deauville American Film Festival, οπου απέσπασε 3 βραβεία.