Ο ιππότης και το φεγγάρι

 

Μία τραγική ερωτική ιστορία πλασιωμένη απ΄την εγκληματική δράση της Σικελικής Μαφίας, αφηγείται με μοναδικό τρόπο η ταινία των Fabio Grassadonia και Antonio Piarra (σε δικό τους σενάριο), με τίτλο SICILIAN GHOST STORY (2017), βασισμένη στην ιστορία Un Cavaliere Bianco του Marco Mancassola που περιλαμβάνεται στο βιβλίο Non Saremo Confusi Per Sempre.

Το μεγάλο της ατού και η γοητεία της έγκειται ακριβώς στην εξαιρετική διαπλοκή ενός εφηβικού έρωτα, μεταξύ της Λούνα και του συμμαθητή της (και δεινού ιππέα) Τζουζέπε, και του εφιαλτικού καθεστώτος σιωπής και φόβου που έχει επιβάλλει η τοπική Μαφία. Η ταινία τοποθετείται χρονικά τη δεκαετία του 1990, και βασίζεται στο αληθινό (και τραγικότατο) περιστατικό της απαγωγής του 15χρονου Τζουζέπε ντι Ματέο απ΄την Μαφία, στα 1996, ο οποίος αφού κρατήθηκε όμοιρος για 779 μέρες, κατόπιν στραγγαλίστηκε μ'εντολή του αρχηγού Μαφιόζου Giovanni Brusca (επονομαζόμενου και "Το Γουρούνι" και "Σφαγέας Ανθρώπων") και το πτώμα του ρίχτηκε σε οξύ... Και όλα αυτά προκειμένου να τρομοκρατηθεί ο πατέρας του μικρού και να σταματήσει να καταδίδει τους πρώην συνεργάτες του- μαφιόζους στις διωκτικές Αρχές.

Που μπορεί να φτάσει ένα ερωτευμένο κορίτσι; Η Λούνα (εξαιρετική η Julia Jedlikowska),12 ετών με έναν γλυκύτατο πατέρα που την υπεραγαπά, και μία υπερπροστατευτική μητέρα (εξαίρετη η Sabine Timoteo), Ελβετή που λατρεύει τη σάουνα, είναι ερωτευμένη με τον συμμαθητή της Τζουζέπε.Κλασικά εφηβικά σκιρτήματα θα έλεγε κάποιος, αλλά το αγκάθι-εμπόδιο στον έρωτά τους είναι πως ο πατέρας του μικρού είναι Μαφιόζος, γιαυτό και η μητέρα της Λούνα,της απαγορεύει να έχει πάρε-δώσε μαζί του. Φυσικά η Λούνα, η μοναχοκόρη, επαναστατεί και δραπετεύει στον δικό της κόσμο που ζωγραφίζει. Επίσης διαθέτει την ικανότητα να ονειροβατεί ακόμη και ξύπνια, και όπως λέει στον μεγάλο της έρωτα : "If you dream something, it means it might exist". Η δυνητική πραγματικότητα, το παράλληλο σύμπαν όπου οι δύο έφηβοι θα μπορούσαν να είναι μαζί και ευτυχισμένοι, διεισδύει στην σκληρή και διαποτισμένη απ'την παρουσία της Μαφίας ζωή του μικρού χωριού,μέσα απ΄τις υπέροχες ζωγραφιές της μικρούλας πεισματάρας Λούνα και το απαράμιλλο θάρρος που επιδεικνύει όταν συμβαίνει το εφιαλτικό : ο έρωτάς της απάγεται απ΄τους Μαφιόζους, κανείς στο χωριό δεν ξέρει που βρίσκεται (ή δεν τολμάει να ενδιαφερθεί να τον αναζητήσει) οι γονείς του νεαρού βρίσκονται σ'αυτή την απερίγραπτη κατάσταση οδύνης και αδυναμίας να κάνουν το παραμικρό, και η Λούνα, η ερωτευμένη και ανυποχώρητα ονειροπόλα Λούνα, με μοναδικούς συμμάχους της την κολλητή της Λορεντάνα- θυγατέρα τυροκόμων (η Corinne Mussallari) και έναν γλυκό γκιώνη που κάθεται και την παρατηρεί, αποφασίζει να αναζητήσει (και να σώσει φυσικά) τον αγαπημένο της απ΄τους εγκληματίες. Όσα δεν διανοούνται να πράξουν οι τρομοκρατημένοι και χρονια "εκπαιδευμένοι" στις περιορισμένες και ευνουχιστικές δυνατότητες της πραγματικότητας (λέγε με και ρεαλισμό), το πράττει αυτή η μικρούλα που βάφει τα μαλλιά της μπλε και μοιράζει αφίσες στους περαστικούς συντοπίτες της για το εξαφανισμένο αγόρι.

Η πολύ όμορφη μουσική του Anton Spielman ντύνει τα πλάνα είτε της ανείπωτης φρίκης, είτε του λυρισμού και της αδάμαστης φαντασίας (όπως την υπέροχη σεκάνς όπου ο δύστυχος φυλακισμένος Τζουζέπε, ονειρεύεται τη Λούνα). Είναι πραγματικά μοναδικός ο τρόπος που οι δύο δημιουργοί αφηγούνται και μας παρουσιάζουν, στην ουσία ένα έγκλημα. Ένα έγκλημα που καλύπτεται κάτω απ΄τη διαβόητη ομερτά και τον φόβο αυτών που τυχόν σκαλίσουν τα πράγματα και αναζητήσουν απαντήσεις, μην έχουν την ίδια τύχη με τον μικρό Τζουζέπε, το γιό του μαφιόζου που αγαπούσε τ'άλογα και τα βιντεο-παιχνίδια.

[...] letting the tale unfold in a strange filmic space between cruel reality and ghostly fantasy" έγραψαν για την ταινία, και νομίζω δε θα μπορούσε να περιγραφεί πιό πετυχημένα αυτός ο απαράμιλλος συνδυασμός του πραγματικού εφιάλτη με το ατομικό καταφύγιο της φαντασίας στο οποίο κουρνιάζει η ερωτευμένη Λούνα.

Λυρισμός, εμπόδια και ένα ερωτευμένο κορίτσι που τρυπώνει μέσα στο μεγάλο δάσος προκειμένου να βρεί τον αγαπημένο της. Μπορεί η μητέρα της Λούνα να αποκαλούσε ειρωνικά τον Τζουζέπε λευκό ιππότη,αλλά σ'αυτή την ιστορία έχουμε ανατροπή των παραδοσιακών (και κλισέ) ρόλων και είναι το κορίτσι αυτό που πηγαίνει να σώσει το αγόρι, και όχι το αντίστροφο. 

Λένε συχνά ότι τα μικρά παιδιά έχουν άγνοια κινδύνου. Μα γιαυτό ακριβώς είναι ιδανικά για να τολμήσουν εκεί που οι ενήλικες φρενάρουν- και η ερωτευμένη Λούνα που βρίσκει επιτέλους το θάρρος να εξομολογηθεί τον έρωτά της στον συμμαθητή της, καβάλα στο ατίθασο άλογο της τόλμης, πηγαίνει να σώσει τον Τζουζέπε. Θα ήταν το ιδανικό φινάλε σ'αυτή την ερωτική ιστορία, δε θα ήταν; Η αμείλικτη πραγματικότητα όμως είχε άλλα, πιό εφιαλτικά σχέδια για τους δυό τους.

Η ταινία των Piarra-Grassadonia δεν είναι απλώς το χρονικό μιάς απαγωγής, ούτε το παρασκήνιό της και οι διαπραγματεύσεις για τη διάσωση του θύματος (όπως ήταν φερειπείν το  All The Money In The World),είναι πρωτίστως η απεικόνιση ενός θαρραλέου πλάσματος που φοράει την πανοπλία του έρωτα κατάσαρκα, γιαυτό και αψηφά Μαφίες, άγρια σκυλιά και αυστηρές μητέρες.Είναι ένα λυρικότατο μέσα στην αβάσταχτη πραγματικότητα, κλείσιμο του ματιού σ' όλους εμάς που δε δεχόμαστε αμάσητη και αδιαμαρτύρητα κάθε φρίκη που έχει το θράσος να ενδύεται το ρούχο της κανονικότητας,του "έτσι είναι τα πράγματά, χώνεψέ το!". 

Αν η Μαφία αλωνίζει, μακελεύοντας επικίνδυνους γι αυτήν μάρτυρες, και επίμονους δικαστές, αν κανείς δεν τολμάει να τα βάλει μαζί της (επειδή ξέρει ποιό θα είναι το τιμημα), ίσως χρειάζεται το μαγικό φίλτρο του 'Ερωτα για να πάρει θάρρος. Ακόμη κι αν το τέλος είναι το ίδιο τραγικό, αξίζει τουλάχιστον η προσπάθεια.

Trivia :

Η ταινία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών του 2017 (Εβδομάδα των κριτικών) και μόλις τέλειωσε, το κοινό χειροκροτούσε όρθιο επί 10 λεπτά. Έλαβε επίσης το βραβείο David di Donatello για το Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο.