Σινε-τηλε-απολογισμός 2019 ; όχι, ευχαριστώ...

Το 2019 ξεκουμπίστηκε θαμμένο κάτω απ΄τα φώτα,πυροτεχνήματα και κραιπάλη εν όψει της έλευσης του νέου χρόνου, και ήδη απ΄την αρχή του Δεκέμβρη είχαν αρχίσει να εμφανίζονται οι λίστες με τις καλύτερες ή χειρότερες ταινιες του. Κατά την εκτίμηση του συντάκτη τους υποθέτω, εκτός αν ο κάθε ένας και μία που έφτιαξε αυτές τις λίστες έχει βάλει υποψηφιότητα για τη θέση του Μεγάλου Κριτή. Εγώ, δυστυχώς ή ευτυχώς,για το 2019, δεν πρόκειται να σας πρήξω με τέτοιες λίστες. Άλλωστε αν επρόκειτο να φτιάξω τετοιες λίστες, θα τις είχα ήδη αναρτήσει και δε θα περίμενα να μπουκάρει η νέα χρονιά.
Κοίταζα τη στοίβα με τις "καρτέλες" που φτιάχνω κάθε χρόνο όπου καταγράφω τα στοιχεία κάθε ταινίας ή σειράς που παρακολουθώ, και μ'επιασε ένας πρωτοφανής πανικός : πως διαολο θα τα συμμαζέψω όλ'αυτά; αντε τώρα να ξεθάβω τις ταινιες που είδα  πρώτες -πρώτες το 2019 (το Green Book ηταν παρεμπιπτόντως ), άντε να γράφω πάλι ατελείωτες λίστες για τις καλύτερες ερμηνείες της χρονιάς (που δεν ήταν και λίγες κατ' εμέ) άντε ν'αποφασίσω ποιά soundtracks ηταν πιό υπέροχα απ΄όλα τα υπέροχα που άκουσα μέσα στη χρονιά (νομίζω του The King, της ταινίας του David Michod το άκουσα περισσότερο απο οποιοδήποτε άλλο), και κυρίως άντε ν'αποφασίσω ποιές ταινίες θα μπούν στην 20άδα μου των καλύτερων για το 2019 (γιατί 10άδα φοβάμαι πως θ' άφηνε πολλές απ΄έξω). Καθε χρόνο παθαίνω το ίδιο, αλλά φέτος αυτό το ίδιο μάλλον πήρε την εκδίκησή του : κάθε ταινία που βλέπω, την στολίζω μετά μ' έναν αστερίσκο στην καρτέλα της, για να θυμάμαι πως αυτή μου τράβηξε την προσοχή, ενδεχομένως προέκυψε και μακροσκελές κείμενο, και με ξετρέλανε γενικώς και ειδικώς. Και πέρυσι, έκανα αυτό ακριβώς, απ ΄τις 258 (ταινίες και σειρές μαζί) που παρακολούθησα,αστερίσκο πήραν καμιά εικοσαριά... Δε σημαίνει όμως ότι απαραιτήτως θα κατάφερναν να μπούν και στην απολογιστική 20άδα, γιατί; γιατί απλουστατα οι λίστες αναθεωρούνταν κι εμπλουτίζονταν νοητώς, συνέχεια όλη τη χρονιά.
Πολλές με τρέλαναν, όσοι με διαβάζετε εδώ, ίσως πήρατε μία ιδέα ποιές είν' αυτές όλο το 2019, πολλές επίσης με διαόλισαν με τη βλακεία, ασχήμια κατασκευής τους και το ότι επεσα στην παγίδα και τις είδα, σιχτιρίζοντας εκ των υστέρων βεβαίως. Γιαυτές δεν έγραψα  κουβέντα, ούτ' εδώ ούτε κι αλλού, ήταν η τιμωρία τους από εμένα προς την απαράδεκτη "φύση" τους.

Δε ζηλεύω, που βλέπω αυτές τις περισπούδαστες λίστες των άλλων, που λύσσαξαν να καταγράφουν ατελείωτα "σεντόνια" και δεν τους αρκεί μία απλή καταγραφή των τίτλων, πρέπει να μας κάνουν τα νεύρα καταϊφι γράφοντας και αναλυτικά τι διάολο τους γοήτευσε στην κάθε μιά... και ναι, κατανοώ και συμμερίζομαι τη ζέση τους, αλλά μην το κάνετε διάολε όταν παραθέτετε 30 ταινίες φερειπείν.  Γιατί άντε 15 παράγραφοι για κάθε μιά απ΄αυτές, κλείσαμε. Και δεν ζηλεύω διότι μάλλον το πήρα απόφαση ότι φέτος δεν θα κανα εγώ απολογισμό γραπτό και δημόσιο. What's the point άλλωστε όταν ήδη έγραψα για όσες με ξετρέλαναν, υμνητικά και αναλυτικά. ΒΑΡΙΕΜΑΙ  φίλτατοι, βαριέμαι φρικτά, προτιμώ να στρωθώ και ήδη ξεκίνησα να βλέπω όσες ταινιες του 2019 δεν αξιώθηκα να δω ακόμη και να περιμένω με λαχτάρα τη νέα παραγωγή, δόξα το Ιερό Δάσος δεν θα "πεινάσουμε" σας το εγγυώμαι. Όπως δεν θα πεινάσουμε και τηλεοπτικως ως γνωστόν, και εννοώ συνδρομητικώς, μην πάει το μυαλό σας στα σκουπίδια που αποτελούν το τηλεοπτικό "μπουκέτο" στην Ελλάδα...
Πάντως και την απελθούσα χρονιά, παράπονο δεν είχα : έριξα το γέλιο κυρίως, αλλά και το κλάμα της αρκούδας, αρκετες ταινίες ή σειρές, μου έγιναν κανονική εμμονή (βλ.η τελευταία σεζόν του GoT, ή εξαιρετική δυστοπία μέλλοντος ( ; ) The Capture, για ν'αναφέρω δύο ενδεικτικά), και τις συζητούσα με φίλους , τους τις πρότεινα με λύσσα και τις ξαναείδα 3 και 4 φορές. Ίσως λοιπόν γιαυτο φέτος απέχω απ΄τις λίστες, κι όταν σκοντάφτω σε δαύτες με πιάνει δύσπνοια κι εκνευρισμός- γιατί το "πολύ το Κύριε ελέησον, το βαριέται κι ο Θεός" όπως λέει ο λαός : λιβάνισαμε 1, 2, 52 φορές την Ευνοούμενη του Γ.Λάνθιμου, η οποία σάρωσε και στα ευρωπαϊκα βραβεία κινηματογράφου θυμίζω, αλλά basta αδέλφια, δεν αντέχω άλλο.

Η ουσία, δεν είναι να πρήξουμε τους αποδέκτες μας με ατελείωτες και αφόρητα υποκειμενικές λίστες καλύτερων, χειρότερων, εκνευριστικότερων,πιό σπασαρχίδικων και πάει λέγοντας, κινηματογραφικών και τηλεοπτικών παραγωγών. Η ουσία, θεωρώ, είναι ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ μπορούμε. Ήδη φερειπείν διαβάζουμε για τις πιό πολυαναμενόμενες ταινίες του 2020, ήδη κάποιοι από εμάς, έχουμε δεί τα σχετικά τρέηλερ και λυσσάμε προκαταβολικά. Θα είναι άραγε το όλον αντάξιο του μικρού δείγματος που μας πετανε εν είδει δολώματος, ή θα σιχτιρίζουμε πάλι στις λίστες μας τον επόμενο Δεκέμβρη; Θα ζούμε άραγε τότε;

Γι' αυτό φίλτατοι θεατές, δείτε όσο περισσότερες ταινίες μπορείτε και φέτος. Ευχηθείτε στον εαυτό σας και στους αγαπημένους σας, να έχουν υγεία και διάθεση αλλά και ΧΡΟΝΟ για να καθήσουν να παρακολουθήσουν τους ασύλληπτους (ή αφόρητα κοινότοπους) φανταστικούς κόσμους που σκαρώνει το σινεμά, για να πεί κάτι για τον δικό μας κόσμο, τον αληθινότατο και αναπόφευκτο...
Ειλικρινά, νιώθω όσα παρακολούθησα πέρυσι να έχουν γίνει ένας πολύχρωμος πολτός μέσα στο κεφάλι μου, και σιγά τώρα μην κάτσω να βρω "κουτάλα" για να τον αναδεύσω. Μου αρκεί και με ικανοποιεί ότι τις είδα, ότι σκέφτηκα κι έγραψα γιαυτές, και ότι ίσως με πήγαν παραπέρα ένα βήμα αντιληπτικώς. Κυρίως όμως  ήταν (και είναι) το μεγάλο μου καταφύγιο και ορμητήριο, είναι όπως λέει πολύ ωραία ο Timothy Spall/ Λώρι Στέφεν Λόουρι στο αβάσταχτο Mrs Lowry And Son για τη ζωγραφική του : "είναι ο κόσμος μου, εδώ είμαι ασφαλής".