Ο ταχυδρόμος έπινε εσπρέσσο

Καλύτερη προετοιμασία για την εορταστική περίοδο που οδηγεί στα Χριστούγεννα, δε θα μπορούσε να υπάρξει, κι αυτή είναι το θαυμάσιο animation του Ισπανού Sergio Pablos (σε συνεργασία με τον Carlos Martinez Lopez) με τίτλο KLAUS. Υπέροχα φτιαγμένο, με αστειότατες σεκάνς που προκαλούν συνεχή γέλια, και με απολαυστικότατες(φωνητικές) ερμηνείες από πασίγνωστους ηθοποιούς μεταξύ άλλων, η ταινία του Pablos,η οποία αποτελεί και το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, είναι μία πραγματική όαση ομορφιάς, τρυφερότητας και χιούμορ με κέντρο της την, υποτιθέμενη, καταγωγή του θρυλικού Santa Claus,και όλων των συμπαρομαρτούντων που τον συνοδεύουν χρόνια τώρα. Από πού ξεφύτρωσε αυτός ο τετράπαχος, γενειοφόρος και καλόκαρδος κύριος που κάθε παραμονή Χριστουγέννων επιδίδεται σε μία ξέφρενη κούρσα με το έλκυθρό του (που το σέρνουν αφηνιασμένοι τάρανδοι) το οποίο ξεχειλίζει από δώρα; γιατί επισκέπτεται κρυφά όλα τα σπίτια και αφήνει τα δώρα στο τζάκι κατεβαίνοντας απ΄την καμινάδα; πως καταφέρνει πάντα και δεν γίνεται αντιληπτός, ιδίως απ΄τα μικρά ζιζάνια που αδημονούν κάθε χρόνο για την επίσκεψή του; διαθέτει όντως το χάρισμα να παρακολουθεί τις σκανταλιές των μικρών παιδιών και να τ'ανταμοίβει (ή όχι), αναλόγως; Το άκρως πρωτότυπο σενάριο αυτού του εξαιρετικά φτιαγμένου animation, δινει όλες τις απαντήσεις, βάζοντας γι' αφηγητή έναν άκρως φοβιτσιάρη και καλοπερασάκια νεαρό, τον δόκιμο ταχυδρόμο Τζέσπερ (απολαυστικότατος ο Jason Schwartzman) ο οποίος προέρχεται από εύπορη οικογένεια με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ευζωία του : ο νεαρός κοιμάται σε μεταξωτά σεντόνια, διαθέτει υπηρέτες που τσακίζονται να ικανοποιήσουν κάθε του καπρίτσιο, και γενικώς η παραμονή του στην περίφημη Βασιλική Ταχυδρομική Ακαδημία, όπου υποτίθεται εκπαιδεύεται για να γίνει ταχυδρόμος, κάθε άλλο παρά εξαντλητική και εφιαλτική είναι γι' αυτον, ο Τζέσπερ την περνάει ζάχαρη στην Ακαδημία.
Έρχεται όμως το πλήρωμα του χρόνου και ο πανθ' ορών πατέρας του bon-viveur νεαρού, αποφασίζει να του δώσει ένα καλό μάθημα, διότι αυτος ο νεαρός αποδεικνύεται η ντροπή της Ταχυδρομικής Ακαδημίας, η σεκάνς όπου ο λοχίας-εκπαιδευτής του Τζέσπερ ενημερώνει τον πατέρα του νεαρού περί της επίδοσής του στη σχολή, είναι πολύ αστεία, μία μόνο εκ των πολλών αστειότατων και τόσο καλοκουρδισμένων σεκάνς αυτής της ταινίας. Ο καλομαθημένος νεαρός στέλνεται σε ειδική αποστολή σύστασης ταχυδρομείου σ' ένα μικρό νησάκι καταπαγωμένο, που βρίσκεται πάνω απ΄τον Αρκτικό Κύκλο! Το Σμήρενσμπεργκ. Εννοείται πως η κοπιαστική και περιπετειώδης μετάβαση αλλά και διαμονή του Τζέσπερ στο σαν παγωτό κασάτο νησάκι που βρίσκεται στου διαόλου το (κρύο) κέρατο είναι η ευκαιρία και το άλλοθι για να απολαύσουμε πολύ αστείες σκηνές ανάμεσα στον ανυποψίαστο και άκρως τρομοκρατημένο νεαρούλη και τους κατοίκους αυτού του νησιού οι οποίοι καταγίνονται με ένα και μοναδικό πράγμα : το αλληλοφάγωμα, μεταφορικώς βεβαίως διότι οι άνθρωποι δεν είναι κανίβαλοι, αλλά σίγουρα είναι πολλά άλλα πράγματα, μεταξύ αυτών και παντελώς αδιάφοροι για την αλληλογραφία. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο πλακατζής καπετάνιος Μόγκενς (ο Norm Macdonald) στον απελπισμένο ήδη Τζέσπερ : " εδώ οι άνθρωποι έχουν έναν σίγουρο τρόπο για να στείλουν το μήνυμα, άκρως αποτελεσματικό", και ο νοών νοείτο.

Η χρωματική παλέτα της ταινίας, που κινείται στους μουντούς γκριζό-μαυρους τόνους, διανθισμένη με το φωτεινό άσπρο του χιονιού, αλλά και τα λαμπρά κόκκινα και πράσινα των ενδυμασιών, αντανακλά τη διάθεση του νεαρού ταχυδρόμου, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό της διαμονής του στο παράξενο νησάκι, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ θυμίζει ναρκοπέδιο αφού στην ουσία οι κάτοικοί του είναι χωρισμένοι σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα που ορίζονται από δύο οικογένειες : τους Έλινγκμποου και τους Κραμ, εκπροσωπούμενες απ΄τους αρχηγούς τους : την υπέργηρη κυρία Κραμ (απόλαυση η Joan Cusack) και τον επίσης μεσήλικα κύριο Έλινγκμποου (ο Will Sasso). Ο Τζέσπερ συνειδητοποιεί ότι η αποστολή που του ανέθεσε ο αυστηρός πατέρας του με την απειλή της αποκλήρωσης απ΄την πατρική περιουσία ( "αυτά που έχεις, αν δεν φτιάξεις το ταχυδρομείο, θα τα χάσεις. Ούτε μεταξωτά σεντόνια, ούτε σπίτια, ούτε πάρτι, ούτε τίποτα" λέει ο άτεγκτος γεννήτορας στο βλαστάρι του, που ξαναπαίζει τις τελευταίες κουβέντες του στο μυαλό του και κρυώνει περισσότερο) φαινεται ακατόρθωτο να επιτευχθεί, αφού τα ταχυδρομικά κουτιά έξω από κάθε σπιτάκι στο Σμήρενσμπεργκ μοιάζουν εντελώς διακοσμητικά, κάτι σαν καταφύγια για τα πουλάκια που δέρνονται απ' το ψοφόκρυο το χειμώνα, ή σπιτάκι για τα τρωκτικά. Ας μην έμπαζε κι αυτό το σαράϊ που του 'δωσαν για ταχυδρομείο τουλάχιστον.
Πενία όμως και απελπισία, τέχνας κατεργάζεται και ο Τζέσπερ σκαρφίζεται μεγαλειώδες σχέδιο αφού πρώτα παίρνει την τρομάρα της ζωής του, γνωρίζοντας τον μυστηριώδη, μονόχνωτο και θηριώδη στην όψη ένοικο της απομονωμένης καλύβας στο άκρο του νησιού( με τη φωνή του J.K.Simmons), ο οποίος δεν είναι άλλος απ΄τον γνωστό σε όλους μας Santa Claus, πριν την αγιοποίησή του βεβαίως, τότε που ήταν ένας χήρος ξυλουργός που έφτιαχνε υπέροχα παιχνίδια για παιδιά. Σιγά-σιγά όλα βρίσκουν τη θέση και αποστολή τους στο πελαγωμένο μυαλό του αγχωμένου Τζέσπερ, και όλα παίρνουν το δρόμο τους για τη "γέννηση" του καλύτερου στοιχείου των Χριστουγέννων. Βεβαίως, και αυτό προσμετράται στα συν της ταινίας, δεν συναρτάται εντελώς με τα Χριστούγεννα αυτή η ιστοριούλα- το ότι ο Τζέσπερ σκαρφίζεται όσα σκαρφίζεται, το ότι τα παιδάκια του παγωμένου νησιού ξετρελαίνονται με την ιδέα ενός καλοκάγαθου παππούλη  ο οποίος τους μοιράζει δώρα, και μάλιστα ό,τι ακριβώς επιθυμεί το καθένα, δεν συνδέεται εξαρχής και απαραιτήτως με τη γιορτή των Χριστουγέννων, κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει αυτό το υπέροχο animation, κατάλληλο να το δεί κανείς οποιαδήποτε εποχή.

Η εξέλιξη είναι κατά τι προβλέψιμη : το μικρό νησάκι από άντρο έχθρας και αλληλοεξόντωσης, μετατρέπεται βαθμηδόν σε λίκνο αγάπης, σχέσεων καλής γειτονίας και ατέλειωτου παιχνιδιού ανάμεσα στα ζιζάνια του νησιού, με αφορμή τα πανέμορφα παιχνίδια που κατασκευάζει ο γιγάντιος παππούλης με τη γενειάδα και το κοφτερό τσεκούρι. Προβλέψιμη όμως είναι και η αντίδραση των αρχηγών των δύο οικογενειών που "τρέφονται" αιώνες τώρα απ΄αυτή την αθάνατη βεντέτα και η συνέχεια είναι πολύ ενδιαφέρουσα γιατί οι δύο αρχηγοί σπάνε το κεφάλι τους να βρούν τρόπο να ξανασπείρουν τη διχόνοια ανάμεσα στους κατοίκους του μικρού νησιού- όχι ήρθε αυτό το παρτσακλό απ ΄τη μεγαλούπολη και θα τους πάρει το ψωμί απ΄το στόμα που λέει ο λόγος. Βεβαίως τι σόϊ ταινία γιορτών θα ήταν αυτή αν μας έδειχνε την επικράτηση του μίσους και του αλληλοσπαραγμού, άρα το φινάλε είναι άκρως συγκινητικό και εορταστικό, και η δουλειά του Pablos μία απ΄τις ωραιότερες ταινίες animation της χρονιάς.



Trivia : Ο σκηνοθέτης δήλωσε πως το τοπωνύμιο Smeerensburg είναι εσκεμμένα λάθος γραφή του υπαρκτού Smeerenburg ενός πρώην Δανο-Ολλανδικού σταθμού φαλαινών στο Αρκτικό Αρχιπέλαγος του Svalbard.