Και ήρθε η στιγμή που όλοι αναρωτιούνται τρέμοντας "για ποιόν χτυπά η καμπάνα". Με τίτλο THE BELLSκαι διάρκεια 1 ώρα και 20 λεπτά, το προτελευταίο επεισόδιο της σειράς-θρύλου, μπορεί να περιγραφεί με δύο λέξεις : στάχτη και μπούρμπερη. Η Ντενέρις συγκλονισμένη (και εντελώς εξοργισμένη) με τις πράξεις της Σέρσι, φαίνεται πως άρχισε να φλερτάρει επικίνδυνα με την πατρική "κληρονομιά" της,και αποφάσισε να κάνει αυτό που ξέρει καλά, εν ολίγοις drakarys κι όποιον πάρει ο χάρος (εν προκειμένω, ο δράκος, ο μοναχογιός της πλέον, μιας και οι άλλοι δυό έγιναν μακαρίτες) : όσα θαυμάσατε και απολαύσατε στα προηγουμενα επεισόδια, κι εννοώ από αρχιτεκτονικής άποψης, να τα ξεχάσετε. Το προτελευταίο επεισόδιο ήταν του χαμού, του ολέθρου και της εξόντωσης μέχρις εσχάτων. Η Ντενέρις αιφνιδιάζοντας κυριολεκτικά τον νταή και κοκορόμυαλο Γιούρον αλλά και τον στρατό της Golden Company, εισβάλλει στο Kingslanding και αποδεικνύει περίτρανα στον λαουτζίκο (γιατι αυτός την πληρώνει πάντα, σε τελική ανάλυση) τι μπορεί να κάνει μία βασίλισσα που νιώθει πως είναι ανεπιθύμητη, που νιώθει ότι δεν την αγαπούν. Είχε προηγηθεί άλλωστε η κρισιμοτατη σκηνή με τον εντελώς μουρόχαβλο σ'αυτό το επεισόδιο Τζον (το έχουμε καταλάβει ότι είσαι καψούρης χρυσέ μου, το ξέρουμε πως όταν "λύγισες το γόνατο", εκεί γονατιστός έμεινες και δεν ξανασηκώθηκες ουσιαστικά) όπου η κοντή του παραπονιέται ωσάν στερημένη συναισθηματικά παιδίσκη, ότι αυτήν δεν την αγαπούν όπως αυτόν, δεν την κοιτάζουν όπως κοιτάζουν αυτόν, αφού λοιπόν κανείς δεν την αγαπά εδώ πέρα, "let it be fear", λέει η μισή μερίδα με την ξανθή κόμη και γίνεται του δράκου. Οι εντελώς εντυπωσιακές και δραματικότατες σκηνές της πλήρους άλωσης και παράδοσης στις δρακο-φλόγες της πρωτεύουσας των 7 Βασιλείων μου προκάλεσαν μιά περίεργη αμφιθυμία : δε ξέρω αν είναι προσωπική αυστηρώς εντύπωση, ή στα τελευταία επεισόδια κατισχύει η επιδεικτική αμερικανιά έναντι όλων αυτών που λατρέψαμε σ'αυτή τη σειρά, ίσως είναι το κολπάκι του δίδυμου πίσω απ΄τη σειρά για να μας προστατεύσουν απ΄τον θρήνο μόλις τελειώσει και το επόμενο και έσχατο επεισόδιο. Η ουσία είναι πως η Ντενέρις, πλήρως παραδομένη στη δίψα/πείνα της να ξανακαθίσει στον Σιδερένιο Θρόνο, μοιάζει επικίνδυνα στον πατέρα της, τον Τρελό Βασιλιά, το αν θα έχει κι αυτή το δικό του τέλος μενει ν'απαντηθεί στο επόμενο επεισόδιο (αν και πιστεύω πως οι πολύ προσεκτικοί θεατές γνωρίζουν ήδη την απάντηση...). Ο πρώτος που πληρώνει την οργή της είναι ο "Ιθύνων Νούς των Ψιθυριστών", ο Άρχοντας Βάρις. Ο οποίος τι ήταν ο δύσμοιρος; εξ ακοής μάρτυρας : του το 'πε ο Τύριον, που το το 'χε πεί η Σάνσα που της το πε ο μαρτυριάρης (και εντελώς μαμούχαλος) Τζον, διότι η οικογένεια είναι φαίνεται πάνω απ΄την καψούρα, και ο ευειδής Σταρκ-Ταργκέρυεν πως να χωνέψει τη συγκλονιστική αλήθεια μοναχός του ; ας την πω στο σόϊ να ξαλαφρώσω.
Ήταν ιδιαίτερα συναισθηματικό θα έλεγα αυτό το επεισόδιο, μέσα σ'ολο τον χαμό και τα ερείπια που κατέκλυσαν την οθόνη.Απ΄τις συγκινητικότερες σκηνές ήταν αυτή του αποχαιρετισμού ( ; ) Τύριον- Τζέημι, ναί ο Τζέημι κατορθώνει να φτάσει στο κρυσφύγετο της αδελφούλας του, αλλά συλλαμβάνεται απ΄τους στρατιώτες της Ντενέρις και σα να επαναλαμβάνεται ειρωνικά ο 2ος κύκλος, είναι πάλι αιχμάλωτος και αλυσοδεμένος. "Ήσουν ο μόνος που δεν με αντιμετώπιζε σαν τέρας, εσένα είχα μόνο" λέει εμφανώς συγκινημένος ο ευφυής νάνος (εξαίρετος ο Dinklage- όχι τυχαία το δικό του όνομα είναι πρώτο στους τίτλους έναρξης) και αποσπά δάκρυα απ΄τον ωραίο αιμομείκτη αδελφό του. Κάποια αδέλφια αγκαλιάζονται συγκινημένα, κάποια άλλα όμως σφάζονται μέχρι τελικής πτώσης κι εξόντωσης, και εννοώ τους δύο "ομορφάντρες" Σάντορ και σερ Γκρέγκορ Κλεγκέην οι οποίοι σε μία σεκάνς άκρως αιματηρή μας δείχνουν τι σημαίνει άσβεστο αδελφικό μίσος... Η εντελώς απρόβλεπτη αντίδραση του "Βουνού" έναντι της βασίλισσάς του, ο απίστευτος αιφνιδιασμός της λυσσασμένης δρακομάνας, και η άκρως δακρύβρεχτη σκηνή της επανασύνδεσης Τζέημι- Σέρσι, ήταν τα highlights θεωρώ,αυτού του επεισοδίου.
Και τ'αδέλφια Σταρκ, τι κάνουν οι Σταρκ σ'αυτό το επεισόδιο; εκτός απ' τον Τζον ο οποίος με το που μπουκάρει η ερωμένη-θεία του στο Kingslanding, συμπεριφέρεται ως έχων σύνδρομο μετατραυματικού στρες σε συνθήκες καύσωνα (μην ξεχνάτε πως το Kingslanding δεν είναι Βορράς, μου κατέβηκε ο νέος στο νότο με πανοπλία 15 κιλών ζωσμένος, έχει λαλήσει, είναι εμφανέστατο), η έτερη λυσσάρα για εκδίκηση, η Άρυα προσπαθεί να φτάσει στο Κόκκινο Φρούριο και να καθαρισει τη Σέρσι. θα τα καταφέρει; αυτό αναρωτιόμαστε για κάμποση ώρα, όση βλέπουμε το δρακογιό να φτιάχνει ένα μεγαλειώδες μπάρμπεκιου με ανθρώπους και οικοδομικά υλικά, αλλά οι σεναριογράφοι της σειράς είχαν άλλα σχέδια, σε μία αμφίσημη σκηνή, και ορθώς, οι εναπομείναντες των Λιονταριών σφιχταγκαλιάζονται εν μέσω ερειπίων, σκόνης και φωτιάς. Αξίζει της προσοχής μας το προσωπάκι αυτής της μικρής τσαούσας Σταρκ : τέτοια απόγνωση, φόβο και χαμένο ύφος δεν θυμάμαι να είχε στο 3ο επεισόδιο, όπου μάχονταν τα ζόμπι. Ας ξαναθυμηθούμε την ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα στους Λάνιστερ και τους Σταρκ : Τζέημι, Σέρσι, Τύριον ζωντανοί ( ; ), Άρυα, Τζον ζωντανοί σίγουρα, Μπραν επίσης,όπως και η Σάνσα οπότε είναι πολύ πιθανό να έχουμε τρείς και τέσσερις, με τη ζυγαριά υπέρ των Σταρκ.
Και τώρα που τα καψε όλα η "ασημομαλλούσα", τι θα κάνει; θα είναι τελικά η απόγονος των Ταργκέρυεν η νέα απόλυτη μονάρχης των 7 βασιλείων, και τι συνέπειες θα έχει κάτι τέτοιο; πόσο λυδία λίθος είναι ένας όλεθρος, ένας αμείλικτος πόλεμος για την ηθική ποιότητα του μονάρχη που τον διεξάγει; Υπάρχει μία σκηνή όπου ο Τζον, παρατηρεί σχεδόν μουδιασμένος, τον χαμό ανθρώπων, ζώων και κτισμάτων απ ΄την έλευση του τρομερού δράκου. Τρομοκρατημένοι οι κάτοικοι του Kingslanding τρεχουν αλλόφρονες να σωθούν απ΄την πύρινη λαίλαπα που εξαπολύει κατά κύματα ο δρακογιός (υπακούοντας τη μαμά του φυσικά), κι ο ωραίος Τζον, αυτό το γλυκό αγόρι που μοιάζει να είναι απ΄τους καλύτερους χαρακτήρες σ'αυτό το πάνθεον, δείχνει αληθινά φοβισμένος, σα να σκέφτεται "με ποιά πήγα κι έμπλεξα ο ηλίθιος; ", αν δεν πείστηκε για την δυνάμει επικινδυνότητα της "βασίλισσάς του" με την θεαματική εκτέλεση του Βάρις, τώρα βλέποντας την πρωτεύουσα να μετατρέπεται σ'εναν σωρό από απανθρακωμένα πτώματα και ερείπια, ίσως πειστεί. Μένει να πειστούμε κι εμείς, οι φανατικοί θεατές της σειράς, ότι το φινάλε της θα είναι αντάξιο των απερίγραπτων συναισθημάτων που μας προκαλεί 10 σχεδόν χρόνια τώρα, ήδη απο την εναρκτήρια σεκάνς του πρώτου επεισοδίου του 1ου κύκλου.
Σχόλια