GoT/ s.8 - ep.6(series finale) : Εκεί που ήμουν, είμαι...

Με τίτλο THE IRON THRONE προβλήθηκε και το τελευταίο επεισόδιο της αγαπημένης μας σειράς, και δεν μπορώ να πω ότι δεν άφησε συντρίμια κι ερείπια σαν αυτά που αντίκρυσαν ο Τύριον, ο σερ Ντέβος και ο Τζον, μετά το τέλος της "βασιλικής περιποίησης" που επιφύλαξε η αρχομανής-πυρομανής δρακομάνα στην πρωτεύουσα των 7 Βασιλείων. 
Εξαιρετική φωτογραφία, υπέροχα πλάνα, η επική μουσική του Djawadi φυσικά απαραίτητο συστατικό, και μία πολύ έντονη αίσθηση ότι η ιστορία που παρακολουθήσαμε σε 8 σεζόν, επαναλαμβάνεται, αυτή ήταν η εντύπωση που μου άφησε το άκρως συγκινητικό τελευταίο επεισόδιο. Το ότι θα έφτανα στο σημείο να αντιπαθήσω τόσο βαθιά την ασημομαλλούσα που την έχει δεί απελευθερώτρια όλης της οικουμένης (του Γουέστερος έστω), και να στενοχωρηθώ τόσο πολύ για τον χαμό των δίδυμων αιμομικτών, δεν το περίμενα, όπως δεν περίμενα και την εξωφρενική κατ'εμέ εξέλιξη στην ιστορία, και κυρίως για τους εναπομείναντες του Οίκου των Σταρκ,σίγουρα κάποιοι απ΄τους φανατικούς θαυμαστές και μελετητές των παθημάτων των χαρακτήρων σ'αυτό το δράμα, είχαν προβλέψει ποιός τελικά θα στεφθεί 'Αρχων των 7 Βασιλείων (για την ακρίβεια, των 6 αφού ο Βορράς δια στόματος Σάνσα Σταρκ, παραμένει ανεξάρτητο βασίλειο, υπό την δική της εξουσία), ο πιό...χαμηλότονος, αυτός που δεν σου γεμίζει το μάτι, ίσως ο πλέον ακατάλληλος για κάποιους, ο καταλληλότερος όμως στα μάτια του σοφού (αλλά μήπως κι επικίνδυνου ; ) Τύριον, ο οποίος ορθώνει ανάστημα στην κοντή δρακομάνα και για πρώτη φορά ίσως, της λέει ευθέως αυτό που πιστεύει. "Κατέσφαξες μιά ολόκληρη πόλη" της πετάει στα μούτρα και βγάζει από πάνω του την καρφίτσα-σύμβολο του Χεριού της Βασίλισσας. Η εξαιρετική πραγματικά και πειστικότατη Emilia Clarke, παραδίδει και σ'αυτό το επεισόδιο μαθήματα ηγεμονικής παραφροσύνης, μεθυσμένη απ΄την απολυτη πλέον εξουσία της, έχοντας υπό τον αδιαφιλονίκητο έλεγχό της Ντοθράκι και Άσπιλους, σε μία φοβερή και άκρως ενδεικτική του νέου καθεστώτος, σεκάνς, τους ανακοινώνει ότι ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει, όχι αγαπητά μου παιδιά, η λυσσασμένη "νόμιμη κληρονόμος του Σιδερένιου Θρόνου", είναι αποφασισμένη ν'απελευθερώσει όλον τον κόσμο απ΄την τυραννία, όχι τη δική της φυσικά... Είναι χαρακτηριστικότατες οι σκηνές της ηγεμονικής εμφάνισης της μάνας του δράκου, η Ντενέρις ανακοινώνει με βροντερή φωνή τα σχέδιά της στους αλαλλάζοντες στρατιώτες της, ενώ ο γιόκας της Ντρόγκον, υπογραμμίζει κι αυτός τη δική του παρουσία με τον δικό του τρόπο, πάνω απ'τα απέραντα συντρίμμια του Kingslanding. Μιά πόλη-ερείπιο με τον ουρανό να ρίχνει χιόνι και στάχτη, κάνοντας την ξανθή δρακομάνα, ακριβώς αυτό που μ'έμφαση έλεγε πως δεν θέλει να γίνει : Βασίλισσα της Στάχτης.

Δε ξέρω αν απλώς έτυχε ή αποτέλεσε συνειδητή επιλογή των σεναριογράφων, μία κατά κάποιο τρόπο επανάληψη του πρώτου κύκλου αυτού του μεγαλειώδους έπους : το ότι ακόμη και ο γλυκός(και τόσο όμορφος) Τζον στα τελευταία συγκινητικότατα λεπτά, έχει ακριβώς την ίδια εμφάνιση (αυτή του νεαρού maverick, που ράθυμα οδεύει προς το ριζικό του) που είχε και στην πρώτη σεζόν όταν αποφάσισε να μπεί στη Νυχτερινή Φρουρά, προκαλεί περίεργα και ιδιαίτερα έντονα συναισθήματα : ο Τζον, που από κοράκι έγινε διοικητής της Φρουράς, και κατόπιν βασιλιάς του Βορρά, ο μπάσταρδος (υποτίθεται) Τζον που τελικά αποδείχτηκε βασιλικότερος του βασιλέως, επιστρέφει εκεί απ΄όπου ξεκίνησε, και είναι πραγματικά σκανδαλώδης η τύχη που επιφύλαξαν οι σεναριογραφοι σ'αυτό το αγόρι, διότι αυτός μεν έμπηξε το μαχαίρι, αυτός ήταν ο φυσικός αυτουργός της τελευταίας δολοφονίας που είδαμε σ'αυτή τη σειρά, αλλά άλλος τον έπεισε, άλλος ήταν ο ηθικός αυτουργός, και είναι προς τιμήν του αν μη τι άλλο (του Τύριον) που αναγνωρίζει τη συμμετοχή του : "αυτό που κάναμε", του λέει όταν ο Τζον βασανίζεται από αμφιβολίες για το σωστό ή όχι της πράξης του. Ναι, η νέα απόλυτη άρχων, αυτή που έσπασε τις αλυσίδες, η Θυελογέννητη και τόσα άλλα, βρίσκεται οριζόντια στην αίθουσα του Σιδερένιου Θρόνου (σε ό,τι έχει απομείνει απ΄αυτήν τέλος πάντων),και ο δράστης δεν είναι ένας Λάνιστερ, όπως με τον παράφρονα πατέρα της, αλλά ένας Σταρκ...Η δε σεκάνς με την αντίδραση του μοναχογιού- δράκου Ντρόγκον είναι εκπληκτική, το αποτρόπαιο και τόσο φοβιστικό ιπτάμενο ερπετό, αντιλαμβάνεται άραγε τι έχει συμβεί,και δεν στρέφεται εναντίον του "queen-slayer", αλλά εναντίον του Θρόνου, γιατί αυτός στην ουσία ήταν η αιτία όλων των δεινών.
 Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα ως γνωστόν, και ο γλυκός Τζον, συνειδητοποιεί ( ; ) πως η νέα του βασίλισσα είναι η μεγάλη απειλή πλέον για τον λαό. Το ότι η Ντενέρις γίνεται "σουβλάκι" στ' όνομα του λαού αλλά ο λαός δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο στην εκλογή του νέου 'Αρχοντα των 7 Βασιλείων, είναι βεβαίως μία "λεπτομέρεια" πολιτειακής φύσεως που οι 17 Άρχοντες του Γουέστερος, οι οποίοι έχουν συγκεντρωθεί στο Dragon's Pit ξεπετάνε με μεγάλη ευκολία : όταν ο Σάμ (ο νέος Μέηστερ της πρωτεύουσας) τους προτείνει δημοκρατική επιλογή του νέου βασιλιά, οι άρχοντες σκάνε στα γέλια, ακόμη και η τριάδα των αδελφών Σταρκ που είναι παρόντες (εξαιρουμένου του δύστυχου Τζον, ο οποίος πλήρωσε τη νύφη) υπομειδιούν : όχι, ο νέος Προστάτης της Επικράτειας, προτείνεται στην ομήγυρη απ' τον Τύριον (υπέροχος ο Dinklage), και οι υπόλοιποι άρχοντες συμφωνούν με την πρότασή του.

Θυμάστε ίσως τον κοκκινογένη Τόρμουντ, στο 4ο επεισόδιο όταν αποχαιρετώντας τον Τζον, του είπε να μην το δέσει κιόλας ότι δεν πρόκειται να ξανασυναντηθούν, έτσι δεν είναι; Ε να λοιπόν, που η σεναριακή γραφίδα όρισε να ξανανταμώσουν οι δύο φίλοι-συμπολεμιστές. Αν και η έκφραση αμφοτέρων κάθε άλλο παρά ευχαρίστηση έδειχνε.
 8 σεζόν, αμέτρητοι θάνατοι σε κάθε επεισόδιο (κάποιοι τους έχουν μετρήσει πάντως,o Guardian έγραψε για 200.000 μακαρίτες), χιλιάδες σχόλια των εκατομμυρίων θαυμαστών της σειράς πολλά εκ των οποίων αστειότατα και απολαυστικότατα, για να φτάσουμε στο τελευταίο επεισοδιο της 8ης σεζόν και  να ξαναζήσουμε τον ανυπέρβλητο πρώτο κύκλο, εκείνο το απερίγραπτο συναίσθημα όταν είδαμε πριν χρόνια την πύλη στο Τείχος ν'ανοίγει και να βγαίνει μιά ομάδα μαυροντυμένων πάνω σ' άλογα. Τότε οι νεκροζώντανοι ήταν ακόμη υπαρκτή απειλή που προέλαυνε με γεωμετρική πρόοδο, τώρα τα ζόμπι είναι παρελθόν, και ο ωραίος Τζον βγαίνει απ' την ίδια πύλη  με διαφορετικό σκοπό. Η δική του σκοπιά, μόλις ξανάρχισε...
Γλυκόπικρο φινάλε, με τους λύκους τελικά, να κυριαρχούν. Βέβαια ένα λιοντάρι πρότεινε τον νέο ηγεμόνα. Η πανούργα Σέρσι που θάφτηκε κάτω απ΄τα ερείπια του Κόκκινου Φρούριου, χαμογελάει σαρδόνια.