Μασκοφόρος εκδικητής

Απ΄τα συγκινητικότερα αντιπολεμικά δράματα, αλλά και μία εξαιρετικά ευφάνταστη απεικόνιση της ιαματικής λειτουργίας της Τέχνης, είναι η ταινία του Albert Dupontel με τίτλο AU REVOIR LA-HAUT/ SEE YOU UP THERE (βασισμένη στο μυθιστόρημα του Pierre Lemaitre, Au Revoir La-Haut/ The Great Swindle).

Μπορεί η Τέχνη να σώσει; στην περίπτωση του νεαρού ζωγράφου Εντουάρ Περικούρ, γόνου τραπεζίτη, η Τέχνη όχι μόνο του πρόσφερε την απαραίτητη…κάλυψη για ν’αντικρύσει πάλι τον κόσμο μετά τη φρίκη του Α’ Παγκόσμ.Πολέμου, αλλά και μία πρώτης τάξεως μέθοδο εκδίκησης και τιμώρησης των πολεμοκάπηλων που είδαν τον θάνατο και το βαρύ πένθος που τον συνοδεύει συνήθως, ως άκρως κερδοφόρα επιχείρηση. Ο νεαρός ηθοποιός εκ Αργεντινής Nahuel Perez Biscayart ο οποίος πρωταγωνιστεί, είναι ο βασικότερος λόγος για να δεί κανείς αυτή την τόσο όμορφη, τρυφερή αλλά και αστεία ταινία. Δίνει πραγματικά ρεσιτάλ με την δαιμονική και απολαυστικότατη ερμηνεία του,υποδυόμενος τον νεαρό Εντουάρ Περικούρ που πλήρωσε πανάκριβα τον ηρωισμό του στο πεδίο της μάχης, σώζοντας από βέβαιο θάνατο τον συμπολεμιστή του Αλμπέρ Μαγιάρ (ο σκηνοθέτης Albert Dupontel, άξιος συμπρωταγωνιστής).

Πώς θα ήταν άραγε τα πράγματα, αν ο Εντουάρ δεν ήταν υπέροχος καλλιτέχνης; αν δεν έπιαναν τα χέρια του; Δεν θα το μάθουμε ποτέ, διότι αυτή η απολαυστική ιστορία εξαπάτησης, προβάλλει με τον καλύτερο τρόπο τον ψυχοσωτήριο ρόλο της Τέχνης, όχι μόνο για τους αποδέκτες της, αλλά και για τους δημιουργούς της.

Ο Εντουάρ δημιουργεί ονειρεμένες μάσκες για να κρύψει την απερίγραπτη φρίκη που αντικρύζει στον καθρέφτη, και παίρνει δύναμη να οργανώσει μία μεγαλειώδη απάτη σε βάρος όλων αυτών που χαίρονταν με τον πόλεμο^.  σε βάρος του πατέρα του Μαρσέλ Περικούρ «ο μοναδικός κλέφτης» όπως πληροφορεί τον διστακτικό Αλμπέρ, και του αχώνευτου υπολοχαγού Πραντέλ (τον υποδύεται πειστικότατα ο Laurent Lafitte) ο οποίος ήταν και η αιτία για το μακελειό που προκλήθηκε και που σακάτεψε τον γλυκύτατο Εντουάρ. Οι σκηνές της δημιουργικής μανίας που καταλαμβάνει τον ταλαντούχο Εντουάρ είναι και οι απολαυστικότερες της ταινίας : απέναντι στους μικρονοϊκούς, πεζούς, στενόμυαλους και πλεγματικούς τύπους σαν τον αντιπαθέστατο Πραντέλ, υπάρχει αυτό το δαιμόνιο πλάσμα με την αστείρευτη κι αχαλίνωτη φαντασία, ο ακρωτηριασμένος Εντουάρ, ο παραμορφωμένος Εντουάρ που κρύβεται πίσω από ευφάνταστα προσωπεία και ψυχαγωγεί τον φοβισμένο Αλμπέρ και τη μικρούλα ορφανή πολέμου Λουίζ− η σεκάνς όπου η τριάδα χορεύει τσάρλεστον είναι απ’ τις ωραιότερες της ταινίας.

Υπέροχη μουσική, ωραιότατες ερμηνείες κι απ’ το υπόλοιπο καστ, χαρμολύπη να διαπερνάει την ταινία απ΄το πρώτο μέχρι το τελευταίο πλάνο, και μία συγκλονιστικότατη σκηνή, συνθέτουν μία must-see ταινία για όλους τους ανυποχώρητα ευαίσθητους. Δεν είναι όμως μόνο μία φοβερή αντιπολεμική κραυγή η ταινία του Dupontel, αλλά και μία έκκληση του παιδιού προς τον γονιό του γι’αγάπη και αποδοχή (προσέξτε τη σχέση του Εντουάρ με τον πατέρα του).

Μπορεί να ξεγίνει αυτό που έγινε; μπορεί ο δύστυχος Εντουάρ να γίνει όπως ήταν πριν  σκάσει πάνω του η νάρκη; όχι. Αυτό όμως που μπορεί να συμβεί είναι η διαμαρτυρία, η κραυγή, η απάντηση στο έγκλημα. Ο καθείς και τα όπλα του, όπλα του Εντουάρ ήταν η φαντασία και η καλλιτεχνική φύση του.