Εδώ υπάρχουν λιοντάρια

Οικογενειακό δράμα που αιματοδοτείται από εξαιρετικές ερμηνείες, είναι η ταινία της Clio Barnard DARK RIVER (σε σκηνοθεσία και σενάριο της ίδιας, εμπνευσμένη απ΄το μυθιστόρημα της Rose Tremain με τίτλο Trespass). Ταινία σκληρή, βρώμικη όπως είναι η αγροτική ζωή εν πολλοίς, βουτηγμένη στα λασπόνερα της καταρρακτώδους βροχής, και τα ξεχασμένα αμαρτήματα που διαπράχθηκαν εντός της οικίας Μπελ και τα οποία βαρύνουν τα δύο εναπομείναντα μέλη της οικογένειας, δύο αδέλφια, την Άλις και τον Τζο.

Πέραν της ενοχλητικής ιστορίας που αφηγείται αυτή η ταινία, πέραν της απεικόνισης μίας περίπτωσης συστηματικής κακοποίησης,η αξία της έγκειται στο θαυμάσιο πρωταγωνιστικό δίδυμο, την Ruth Wilson και τον Mark Stanley, οι οποίοι υποδύονται με αφοπλιστικό τρόπο τα δύο αδέλφια που είχαν να μιλήσουν για 15 χρόνια και που, όπως συμβαίνει πάντα, ένας θάνατος τα ξανάφερε κοντά : ο πατέρας τους Ρίτσαρντ Μπελ (σε σύντομη εμφάνιση ο Sean Bean) έχει πεθάνει και πρέπει να διευθετηθούν τα της κληρονομιάς.

Αν το παρελθόν μας είναι ξένη χώρα, όπως έχει πεί ο Τόμας Χάρντι, η επιστροφή της όμορφης Άλις στην οικογενειακή εστία μοιάζει με άκρως επώδυνη επίσκεψη^.  η έξοχη Ruth Wilson ενσαρκώνει πειστικότατα τη νέα γυναίκα που όσο επιδέξια είναι στο κούρεμα των προβάτων και το γδάρσιμο κουνελιών, άλλο τόσο πανικόβλητη στέκεται μπροστά στο παρελθόν της που σκάει μύτη στο κεφαλόσκαλο (είναι υπέροχη η οπτική απόδοση του φόβου, παραισθήσεων που βασανίζουν την Άλις).

Η αναγκαστική επιστροφή της αποτελεί τον καταλύτη που θα επιταχύνει και το ξεκαθάρισμα ανάμεσα σ’αυτήν και τον αδελφό της (εξαιρετικός χωριάτης ο Mark Stanley). Τί συνέβη στην Άλις; γιατί κάθε φορά που πέφτει να κοιμηθεί κοιτάζει έντρομη προς την πόρτα, παίζει νευρικά με τα μαλλιά της και πετάγεται αλαφιασμένη; Είναι δυνατό θύμα η Άλις, αν υφίσταται αυτό δηλαδή, το όμορφο και καθαρό προσωπάκι της, συχνά αυλακώνεται από δάκρυα οργής (για όσα της έκαναν κι επέστρεψαν να την κατασπαράξουν) αλλά σφίγγει τα δόντια, σηκώνει το κεφάλι και προσπαθεί να διαδεχτεί εμπράκτως τον πεθαμένο πατέρα της. Η έξοχη Wilson αποδίδει πολύ ωραία όλη την αμφιθυμία που ταλανίζει αυτό το δυνατό κορίτσι− πετάς μακριά το φαϊ που σου δίνει το χέρι που σε βλάπτει; έχεις το θάρρος να το κάνεις; αν δεν το κάνεις, φταίς για όσα παθαίνεις; είσαι εξίσου ένοχη με τον θύτη σου;

Ό,τι (μας) συνέβη, μόνο γραμματικώς είναι παρελθόν, τα ίχνη του, οι συνέπειές του συχνά ανιχνεύονται και στο παρόν μας, είναι εκεί κρυμμένα κάτω απ΄το παλιό μας κρεβάτι στο εφηβικό δωμάτιο, στη φωτογραφία που είχαμε ξεχάσει πως υπήρχε, στα διφορούμενα λόγια που θα μας πούν και θα μας πονέσουν ακόμα πιό πολύ.

Αν λέει κάτι αυτή η ταινία, είναι πως οι αμαρτίες των γονέων παιδεύουν σαφέστατα τα τέκνα τους^.  το στοίχημα γι αυτά είναι να υπερβούν τη ζοφερή διαπίστωση και να μην μείνουν εγκλωβισμένα στον κύκλο του τραύματος.

Trivia :

·       Η ταινία γυρίστηκε εξ’ ολοκλήρου στο Yorkshire της Αγγλίας.

·       Το πολύ όμορφο τραγούδι που ακούγεται και στους τίτλους τέλους, σε μουσική Harry Escott, ερμηνεύεται απ΄την PJ Harvey κι εχει τίτλο An acre of land.

·       Τρείς  ηθοποιοί που παίζουν στο GoT, παίζουν κι εδώ :ο Mark Stanley, ο Sean Bean και ο Joe Dempsie.