Το κάρμα

Λαχταριστό, πολύχρωμο cup-cake με υδροκυάνιο, θυμίζει η ταινία του Vaughn Stein με τον αμφίσημο τίτλο  TERMINAL (τερματικός σταθμός αλλά και το τελικό στάδιο ανίατης ασθένειας). Ένα εξαιρετικό noir, βουτηγμένο στα χρώματα (η καταπληκτική φωτογραφία είναι του Christopher Ross), με δολοφονικές, ζουμερές ξανθές, φιλοχρήματους εγκληματίες που διψάνε για ισχύ, επίσης φιλοχρήματους πληρωμένους δολοφόνους που τρώγονται μεταξύ τους σαν παγιδευμένοι αρουραίοι, περίεργους φύλακες και θανατόφιλους καθηγητές.

Οι απολαυστικές ερμηνείες του καστ, με προεξάρχουσα την εκρηκτική, χειμαρρώδη και ανησυχητικά πειστική παρανοϊκή Margot Robbie υποδυόμενη την μυστηριώδη σερβιτόρα Άννι, συναγωνίζονται τα εκπληκτικά  «κάδρα» όπου τα πλούσια χρώματα βάφουν εκτυφλωτικά τη φρίκη (το τελευταίο 15λεπτο είναι χαρακτηριστικό), δημιουργώντας μία παραισθητική και ταυτόχρονα εφιαλτική ατμόσφαιρα όπως στις ταινίες του David Lynch. Η Robbie δίνει ρεσιτάλ «παλαβομάρας»,επικινδυνότητας και ψυχρού υπολογισμού, έχοντας ρόλο-κλειδί σ’αυτό το όργιο εξόντωσης στο οποίο εμπλέκονται διάφοροι τύποι. Άξιοι συμπρωταγωνιστές της είναι ο Simon Pegg, υποδυόμενος τον καθηγητή Αγγλικών που μόλις διεγνώσθη με μυστηριώδη ασθένεια που τον ροκανίζει σιγά-σιγά μέχρι αφανισμού του, καθώς και οι Dexter Fletcher- Max Irons, οι δυό πληρωμένοι δολοφόνοι της συμφοράς, οι οποίοι διαγκωνίζονται σε μαγκιά και ετοιμότητα να τραβήξουν κουμπούρι μέχρι να δούν ποδόγυρο, και ο ποδόγυρος έχει όνομα, φοράει ψηλοτάκουνα και πετάει πανέξυπνες ατάκες.

Όποια βλακώδη ανεκδοτάκια για ξανθές γνωρίζετε, να τα ξεχάσετε, διότι η ωραία Άννι τ’ ανατρέπει πανηγυρικά. Επίσης αν νομίζετε πως μόλις φθάσετε κάπου εκεί στη μέση της ταινίας, καταλάβατε πλήρως περί τίνος πρόκειται, πλανάσθε οικτρά.

“ I’m the surprise they never see coming” λέει η μοιραία Άννι στον μυστηριώδη κύριο Φράνκλιν, κι αυτός την πιστεύει, ή καμώνεται πως την πιστεύει μέχρι να δεί τα πτώματα να στοιβάζονται κάτω απ΄τα ψηλοτάκουνά της. Τί σχέση έχουν μία σερβιτόρα σε diner, ένας απελπισμένος καθηγητής, δύο φτωχοδιάβολοι κι ένας χωλός επόπτης σιδηροδρομικού σταθμού (ο φοβερός Mike Myers ) ; Το σοκ δεν έρχεται μόνο για τους παραπάνω όταν συνειδητοποιούν ότι αποτελούν πιόνια στη σκακιέρα που έστησε ένας μεγαλυφυής νούς, αλλά και για τον θεατή ο οποίος συνειδητοποιεί εκ νέου ότι πράγματι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται παγωμένο, είναι το χέρι που σε σπρώχνει απροειδοποίητα μπροστά στις ρόδες της νταλίκας, είναι η λεπίδα που σε κόβει όταν η οξυτοκίνη έχει πλημμυρίσει το σώμα σου και δε βλέπεις την δίψα για τιμωρία που φοράει κατακόκκινο παλτό, αλλά μία sugarplum που σ’ έχει ξετρελάνει.

Είναι ακριβώς το απερίγραπτο βλέμμα της Άννι όταν σε μία κομβική σκηνή, λέει το ανατριχιαστικό «σε τσάκωσα». Η ταινία του Stein με το τόσο jaw-dropping στήσιμο, τους ευρηματικότατους τίτλους έναρξης και τις έξοχες ερμηνείες είναι must-see επιλογή και πορτραίτο ενός υπομονετικού ανθρώπου : του ανθρώπου που περιμένει χρόνια ολόκληρα, που προετοιμάζεται μεθοδικά να τιμωρήσει αυτόν που τον έβλαψε. Η ώρα της Κρίσης έφτασε…

Trivia :

·       Σε μικρό ρόλο εμφανίζεται και ο Matthew Lewis (aka Neville Longbottom των ταινιών Χάρι Πότερ).

·       Ο Max Irons, είναι βεβαίως ο γιός του Jeremy Irons και της Sinead Cusack, υποδυόμενος τον Άλφρεντ (Άλφρεντ έλεγαν και τον πιστό υπηρέτη του Batman, τον οποίο υπηρέτη υποδύθηκε ο πατέρας του).