Προσεχώς κατεδάφιση

Λυτρωτικό (ή όχι) ξεκαθάρισμα σχέσεων, μας παρουσιάζει η Sally Potter με την ταινία της  THE PARTY.

Μία μικρή σύναξη στενών φίλων της πολιτικού Τζάνετ,η οποία μόλις προήχθη σε «σκιώδη Υπουργό Υγείας» του Κόμματος της Αντιπολίτευσης, κάθε άλλο παρά παρτάκι εορτασμού του σπουδαίου αυτού γεγονότος είναι, με την Τζάνετ (γοητευτικότατη η Kristin Scott-Thomas, όπως πάντα άλλωστε) να παρακολουθεί  έντρομη το γάμο της να γκρεμίζεται μπροστά στα πόδια της και όλη τη σύναξη να μετατρέπεται  σε ναρκοπέδιο. Παρά το ιντριγκαδόρικο θέμα της και το all-star  καστ των ηθοποιών της, φοβάμαι  πως το αποτέλεσμα είναι μάλλον υποτονικό. Βεβαίως το δίδυμο των P.Clarkson- K.S.Thomas δίνει ρέστα γοητείας και «φαρμακερής» ερμηνείας, με την Clarkson πανέμορφη στα 57 της (η Thomas είναι συνομήλική της) και οι Timothy Spall και Cillian Murphy  είναι άξιοι συμπρωταγωνιστές, αλλά όταν έχουν προηγηθεί άλλα δράματα δωματίου μακράν πιό κατεδαφιστικά των σχέσεων,τούτη η ταινία μοιάζει λίγο κατώτερη των περιστάσεων.

Αποκλειστικά σε ασπρόμαυρο και με τα πρόσωπα του δράματος  αφτιασίδωτα θα έλεγα, η Potter μας παρουσιάζει μία ιλαροτραγωδία γυναικείας κυριαρχίας : μιά γυναίκα γεννά προσδοκίες ότι θα δημιουργήσει (η Τζάνετ, η ιδεαλίστρια πολιτικός), μιά γυναίκα επίσης απειλεί να καταστρέψει τα πάντα (η εκκωφαντικά απούσα σ’ όλη την ταινία Μάριαν− η σύζυγος του νευρικού κι εντελώς μαστουρωμένου Τομ η οποία λειτουργεί ως macguffin θα έλεγα) και μετατρέπει αυτή τη συνάντηση φίλων υποτίθεται, σε πεδίο συγκρούσεων.

Η Potter παίρνει μερικούς μάλλον πετυχημένους αστούς και τους ρίχνει στο καμίνι των σχέσεών (τους). Όμως, όπως τ’ άτυχα βολοβάν που έψηνε η Τζάνετ  έγιναν κάρβουνο, έτσι κι η ταινία, μάλλον τσουρουφλίζεται αφήνοντας επίγευση απογοήτευσης. Η διφορούμενη ατάκα της Τζάνετ στο φινάλε, περιπλέκει ακόμη πιό πολύ τα πράγματα.

Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η διασκευή  του (υπέροχου) Jerusalem στην αρχή της ταινίας, το οποίο ακουγόταν στο φινάλε του Chariots Of Fire.