Πίσω απ΄την βιτρίνα

 

Το πορτραίτο ενός επαγγελματία ανθρωποκτόνου,μας παρουσιάζει η τελευταία ταινία του David Fincher, με τον λιτό κι εύγλωττο τίτλο THE KILLER (βασισμένη στο ομότιτλο γαλλικό graphic novel , του Alexis “Matz” Nolent και εικονογράφηση του Luc Jacamon).

Πρέπει να είναι απ’τις λίγες ταινίες φέτος, που κατορθώνουν αυτό που ονειρεύεται κάθε σκηνοθέτης : να κρατάει καρφωμένο στο κάθισμα τον θεατή, να μην τον αφήνει να πάρει τα μάτια του απ’την οθόνη, κι ο βασικός λόγος γιαυτό, είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας, ο εκπληκτικός Michael Fassbender, στον ομώνυμο ρόλο (του οποίου τ΄όνομα, δεν μαθαίνουμε ποτέ, σημειωτέον).Με φοβερούς τίτλους έναρξης, πλαισιωμένους απ΄τη μουσική του δίδυμου Atticus Ross-Trent Reznor, αλλά και αρκετά τραγούδια των Smiths (ο βασικός χαρακτήρας, αυτός ο τρομερός δολοφόνος, έχει μιά ισχυρή προτίμηση για τη μουσική του συγκεκριμένου συγκροτήματος),και μια εξαιρετική ερμηνεία απ’ τον Fassbender, η δουλειά του Fincher μοιάζει με ιδιότυπο οπτικοακουστικό σεμινάριο επαγγελματικού προσανατολισμού, από έναν επαγγελματία αναμφίβολα, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν κρίνεται κατάλληλος να διδάξει…και να να διδάξει τί ακριβώς; την επανάληψη των ειδεχθών πράξεών του; Ο Fassbender, μ’αυτό το απερίγραπτο παγωμένο βλέμμα της στοχοπροσήλωσης, επαναλαμβάνει σαν mantra σε ολόκληρη την ταινία, τις αρχές του, τα σημεία που κάθε δολοφόνος που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να προσέχει, να λαμβάνει υπόψη του, να τηρεί απαρέγγκλιτα. “Stick to the plan” επαναλαμβάνει, “empathy is weakness”, επίσης επαναλαμβάνει, και όμως, αυτή η ψυχρή φονική μηχανή, με τις πολλαπλές ταυτότητες, και το οπλοστάσιο (εκπληκτική η σκηνή στην αποθήκη του), φαίνεται πως έχει ένα, ένα μόνο αδύνατο σημείο : ο επί πληρωμή μακελάρης, επιτρέπει στον εαυτό του να εμπλακεί συναισθηματικώς, να νιώσει, να λυγίσει, για ένα και μοναδικό πρόσωπο, την γυναίκα με την οποία σχετίζεται ερωτικά. Και είναι αυτή ο λόγος, η αιτία, και το κίνητρό του πίσω απ΄όσα τον παρακολουθούμε να διαπράττει στην ταινία, αυτή είναι η δύναμη που οπλίζει (κυριολεκτικά) το χέρι του. ‘Εχει τρομερό ενδιαφέρον αυτός ο τύπος. Αθόρυβος, χαμηλότονος, περνάει απαρατήρητος, κι αυτό είναι το μεγαλύτερο και κρυφό όπλο του. «Προσπάθησε να είσαι αόρατος,πράγμα ακατόρθωτο στον 21^ο αιώνα», λέει, «οπότε,προσπάθησε τουλάχιστον να μην τραβάς την προσοχή» μας συμβουλεύει στην αρχή της ταινίας. Το  χαμηλών τόνων, αποκλίνων και σκεπτόμενος, σ’αυτόν τον άνθρωπο λαμβάνει ένα άκρως επικίνδυνο περιεχόμενο.

 

 

Μεθοδικός, απέραντα υπομονετικός,παρατηρητικός, ο κατ’επάγγελμα δολοφόνος, χρησιμοποιεί την…τεχνογνωσία του για να εκδικηθεί την βλάβη που υπέστη ο έρωτάς του (εν πάσει περιπτώσει, εικάζουμε βασίμως, ότι ο κατά τα λοιπά ψυχρός εκτελεστής, θυμάται πως έχει καρδιά, αναφορικά με τη γυναίκα που κείτεται μωλωπισμένη και τρεφόμενη με ορό, στο νοσοκομείο).

Με μοναδικό στυλ, ο Fassbender πλάθει έναν τύπο που γνωρίζει τις συνήθειες και τους τρόπους των κατοίκων μιας μεγαλούπολης (κάθε μεγαλούπολης στην οποία τον στέλνει η…δουλειά του),αλλά παράλληλα τηρεί και την απαραίτητη (ψυχοσωτήρια) απόσταση για να παρατηρεί τους άλλους (δυνητικά θύματά του) και πρωτίστως τον εαυτό του. Ο δολοφόνος της ιστορίας ακολουθεί το ρεύμα,μόνο και μόνο επειδή είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για να φτάσει στο στόχο του (συνήθως δίποδο, και εν ζωή). Το « ό,τι κάνει ο κόσμος θα κάνει κι ο Κοσμάς» είναι το κλειδί− είτε για να τιμωρήσει την κομψή ξανθιά κυρία που κάνει την ίδια δουλειά μ’αυτόν, είτε για να εισβάλλει ανενόχλητος στο πολυτελές διαμέρισμα του δισεκατομμυριούχου Κλέημπορν.

Ο Fassbender είναι μεν ο κυριότερος πόλος έλξης, αλλά δεν είναι και ο μοναδικός αναγνωρίσιμος σταρ της ταινίας : σε μικρό ρόλο, εμφανίζεται και η Tilda Swinton, υποδυόμενη το θηλυκό pariso του ωραίου, ψυχρού εκτελεστή.Και είναι πολύ ενδιαφέρον το τέχνασμα που μηχανεύεται η επίσης δολοφόνος,για να τον εξουδετερώσει− η σκηνή έξω απ΄το εστιατόριο είναι καθοριστική. Η…ιδιότυπη σχέση του δολοφόνου με το θηλυκό αντίστοιχό του, σίγουρα υπολείπεται αυτής που είχαμε απολαύσει στο εκπληκτικό The American, μεταξύ του George Clooney και της φοβερής Thekla Reuten, αλλά η καθηλωτική φιγούρα του Fassbender, σαν τον «ψηλό, μελαχροινό άνδρα» που αντί για δρεπάνι κραδαίνει πιστόλι, μ’αυτό το βλέμμα που λέει «ήρθε η ώρα σου, αρκετά τη γλίτωσες»,αποζημιώνει.

 

Trivia :

·        Γυρίσματα έγιναν στο Παρίσι και το Ιλινόϊς.

·        Ο ηθοποιός που υποδύεται τον Πελάτη, ονόματι Κλέημπορν- δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας, είναι ο Arliss Howard,ο οποίος μας έχει δώσει αξιοπρόσεκτες ερμηνείες, στα Birth(2004) και Mank(2020), μεταξύ άλλων. Είναι σύζυγος της Debra Winger.