Κάντο όπως η Ρενίρα : House Of The Dragon, s.1/ep.4

 

Το 4^ο επεισόδιο της σειράς με τίτλο King of The Narrow Sea,είναι παραπλανητικότατο θα έλεγα. Διότι ενώ μας προδιαθέτει για την θριαμβευτική επανεμφάνιση στο King’s Landing (και στην Αυλή),του «μαύρου πρόβατου» πρίγκηπα Ντέημον, στην ουσία η αληθινή πρωταγωνίστρια και πόλος έλξης του επεισοδίου, είναι η ωραία, ξανθή και παμπόνηρη Ρενίρα Ταργκέρυεν. Η εξαιρετική για άλλη μια φορά, Milly Alcock, πλήρως ενταγμένη στον χαρακτήρα που ενσαρκώνει, μας δείχνει τι ακριβώς κάνει μια γεννημένη πριγκίπισσα (και διαδοχος του Θρόνου), όταν αρνείται λυσσασμένα να μπεί στο καλούπι της ενάρετης, παντρέψιμης και καρπερής θυγατέρας, που περιμένουν όλοι απ΄αυτήν… πρώτος και καλύτερος φυσικά, ο αγχωμένος πατέρας της, ο οποίος όπως όλοι οι πατεράδες, ταλαιπωρειται ιδιαζόντως απ’ τις πράξεις της κόρης του, αλλά η αδυναμία που της έχει δεν μειώνεται, κι αυτό μακροπρόθεσμα λειτουργεί προς το συμφέρον της άτακτης πριγκίπισσας.

Η πριγκίπισσα Ρενίρα, είναι πιά 23 ετών, ολόκληρη γυναίκα, με επιθυμίες φυσικά. Επικίνδυνο πράγμα οι επιθυμίες όταν τις έχει μια πριγκίπισσα, ιδίως αν αυτές συγκρούονται μετωπικά με όσα επιτάσσει το συμφέρον του βασιλείου, και η ωραία Ρενίρα, η λεπτούλα, κατάξανθη, αέρινη πριγκίπισσα, φρέσκια φρέσκια σαν πρωινό λουλούδι, και επιθυμίες (σεξουαλικές) έχει, και ερωτευμένη φαίνεται πως είναι, κάτι το οποίο δεν τη βοηθάει καθόλου όταν πρέπει να λάβει μέρος στην φαρσοκωμωδία της επιλογής κατάλληλου συζύγου, μια διαδικασία που έχει οργανώσει ο σεβαστός πατέρας της βασιλέας (εξαιρετος ο Paddy Considine). «Αντε να τελειώνουμε να πάμε να φάμε» λέει γλυκά γλυκά η ωραία πριγκίπισσα στον προσωπικό της σωματοφύλακα σερ Κριστον Κόουλ (ο βρετανο-γαλλο-ιρακινής καταγωγής Fabien Frankel είναι έκτακτος, γλυκός και ακαταμάχητος, ο ωραίος ιππότης που και το σπαθί ξέρει να χειρίζεται και…άλλα προσόντα διαθέτει και έχουμε την ευκαιρια να τ’απολαύσουμε σ’αυτό το πολύ ωραίο επεισόδιο πριγκιπικών ερεθισμών, πονηριάς και καθαιρέσεων).

Αν είχατε ανέκαθεν την απορία, όλοι αυτοί οι εστεμμένοι πως διάολο περνάνε τις ατελείωτες ώρες της απραξίας τους μέσα στους πολυτελείς τοίχους του παλατιού που είναι δια βίου μαντρωμένοι,αυτό το πολύ καλό επεισόδιο, θα σας τη  απαντήσει. Η επιστροφή του ατίθασου Ντέημον Ταργκερυεν είναι φυσικά το σημαντικότερο γεγονός που τραβάει την προσοχή των αυλικών,και πρώτης τάξεως ευκαιρία για άλλη μία πλουσιοπάροχη γιορτή, στην οποία η Ρενίρα δείχνει την ομορφιά της και ο Ντέημον τον θαυμασμό του για το πόσο μεγάλωσε (και ομόρφυνε ακόμη πιο πολύ) η αγαπημένη του ανεψιά. ‘Εχουν συνδυαστεί ωραιότατα οι Smith-Alcock, ιδίως στις σκηνές όπου συνομιλούν στα high Valyrian, την μυστική τους διάλεκτο κατά κάποιο τρόπο ώστε να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι τι λένε.

‘Ανθρωποι κλεισμένοι σε πολυτελές κατάλυμα,ζώντας καθ’υπόδειξιν του βασιλέα τους, συνουσιαζόμενοι καθ’υπόδειξιν επίσης,  άνθρωποι που όπως ο αλαζόνας Ντέημον αποκαλούν τους υπηκόους τους smallfolk (ο λαουτζίκος ελληνιστί), που έχουν μάθει καλά το μάθημά τους περί απόλυτης κυριαρχίας του ένδοξου Οίκου απ΄τον οποίο προέρχονται, άνθρωποι χωρίς κανένα επάγγελμα φυσικά, χωρίς μέριμνες βιοτικές, τι ζωή διάγουν άραγε; Δεν είναι απολύτως αναμενόμενο ν’αρχίσουν να αλληλοσπαράσσονται μεταξύ τους, διότι βαριούνται αφόρητα;

Αυτό που ο πριγκηπας Ντέημον διδάσκει με απαράδεκτο τρόπο στην ευειδή ανεψιά του, και απολαμβάνουμε εμείς σ’αυτό το επεισόδιο, είναι πως οι διάδοχοι στον Θρόνο, είναι στην ουσία 2 άνθρωποι : είναι πρώτα ο άνθρωπος με το δημόσιο πρόσωπο-στόχους-επιθυμίες, ο άνθρωπος με το αξίωμα και τα βαριά καθήκοντα, ο άνθρωπος που υποτάσσεται στην παράδοση, το έθιμο, τη «μοίρα» του, και ο άνθρωπος ο ιδιωτικός, αυτός/ή που μπορεί να συνάπτει σχέσεις ή απλώς να έχει σεξουαλική επαφή με όποιον γουστάρει, ορμώμενος απ΄την επιθυμία του και μόνο, και όχι από πολιτικο-στρατιωτικο-διπλωματικά επιχειρήματα. Και η Ρενίρα, είναι σαφώς πολύ καλή μαθήτρια, τόσο καλή που όταν βλέπει την επιθυμία της να της της επιστρέφουν πίσω, την διοχετεύει αλλού, κάνοντας στους θεατές δώρο μια πολύ καλογυρισμένη ερωτική σεκάνς, και δεν εννοω φυσικά τη σκηνή ανάμεσα στους δύο συγγενείς…

Η χαρά του βασιλείου (the Realm’s Delight) όπως είναι ένας εκ των «τίτλων» που συνοδεύουν τη Ρενίρα (δε θέλετε να ξέρετε τους υπόλοιπους), έχει μετατραπεί στον πονοκέφαλο του βασιλείου, και προσωπικώς του Βισέρις,ο οποίος εκμυστηρεύεται τον καημό του στην σύζυγό του, τη 2^η σύζυγό του, την ωραία (και στωικότατη) ‘Αλισεντ, η οποία αν κρίνω απ΄όσα διαβάζω για τη Ρενίρα, θα πάρει μια πολύ εκλεπτυσμένη εκδίκηση, καθότι η ‘Αλισεντ θα ομορφαίνει ακόμη περισσότερο (πλησιάζει το επεισόδιο που θ’απολαύσουμε στη θέση της Emily Carey την Olivia Cooke) ενώ η Ρενίρα θα…φαρδαίνει περισσότερο, έτσι τουλάχιστον λένε οι πληροφοριες στο ιντερνετ. Η ‘Αλισεντ, σπάζοντας (κατά τα φαινόμενα τουλάχιστον) το κλισέ της μοχθηρής και πανούργας μητριάς, δείχνει να υπερασπίζεται την Ρενίρα, την καλύπτει ουσιαστικά ενώπιον του αγχωμενου Βισέρις, ο οποίος έχει ήδη φρίξει με όσα έμαθε για τη θυγατέρα του. Διότι εκτός των άλλων ωραίων που απολαμβάνουμε σ’αυτό το επεισόδιο, έχουμε και μια υπενθύμιση του στάτους των γυναικών, γαλαζοαίματων ή μη, στο σύμπαν του Γουέστερος.

Η ενάρετη κόρη (δηλαδή η ανέγγιχτη/άσπιλη/παρθένα),είναι το ζητούμενο και η αναγκαία προϋπόθεση για έναν καλό γάμο της Ρενίρα, με ποιόν; μα με όποιον επιτάσσει το βασιλικό συμφέρον, και το βασιλικό συμφέρον, της το θυμίζει εμφατικα για άλλη μια φορά, ο πατέρας της ανακοινώνοντάς της, ποιόν θα παντρευτεί… αφού όπως του είπε ο αδελφός του Ντέημον : ″you are the dragon. Your word is truth and law”,ο βασιλιάς του Γουέστερος ανακοινώνει με ύφος που δε σηκώνει αντίρρηση, ποιόν θεωρεί καταλληλότερο για γαμπρό. Κι ας έλεγε η κόρη του σε προηγούμενη σκηνή, στον θείο της πως αυτή δεν πρόκειται να γίνει σαν τη μαμά της, μια παιδομηχανή που την ξέκαναν οι απανωτές εγκυμοσύνες. Η ωραία Ρενίρα, δεν θέλει να έχει την κατάληξη της βασίλισσας μητέρας της,αλλά όπως είπαμε, οι επιθυμίες των διαδόχων του Θρόνου, λίγη σημασία έχουν, όπως ακριβώς και οι επιθυμίες του…λαουτζίκου.

 Υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι σ’αυτό το επεισοδιο; Σαφώς και υπάρχουν, και μένει να δούμε αν θ’ανατρέψουν τα δεδομένα που μέχρι στιγμής είναι σε βάρος τους, ή θα περιμένουν υπομονετικά στις σκιές για να κάνουν την κίνησή τους. Ο πολύ γλυκός και προστατευτικός σερ Κρίστον Κόουλ πάντως, δεν ξέρουμε πως νιώθει. Μετά απ΄αυτήν την ξανθή καταιγίδα που τον μούσκεψε μέχρι το μεδούλι, μοιάζει σα να προσπαθεί να ξαναβρεί την ψυχραιμία του, τον επαγγελματισμό του, να σταθεί στο ύψος της αποστολής του : του προσωπικού φρουρού της πανωραίας θυγατέρας του βασιλιά του, και δείχνει να τα καταφέρνει. Ο έτερος σεμνός όμως της Αυλής, ο πάντα χαμηλών τόνων σερ Όττο Χάϊταουερ- το Χέρι του Βασιλιά, περνάει δύσκολες ώρες,και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πως θα κινηθεί στα επόμενα επεισόδια.Είναι άραγε ο σεβάσμιος ‘Οττο, ένα κάθαρμα, και μέγας υπονομευτής του βασιλιά, είναι ένας υποκριτής που δείχνει τάχα μου αφοσιωμένος στο στέμμα, ενώ στην ουσία ορέγεται το στέμμα για τον εαυτό του; μήπως οι Χάϊταουερ είναι διεκδικητές του Σιδερένιου Θρόνου κι ο ταλαίπωρος Βισέρις έτρεφε οχιά στον κόρφο του τόσο καιρό; 

 

Trivia : Το μυστηριώδες τσάϊ το οποίο φέρνει ο Μέηστερ στη Ρενίρα, κατ'εντολή του πατέρα της, λέγεται moon tea, και μάλλον πρόκειται για το ανάλογο του δικού μας "χαπιού της επόμενης ημέρας"...