Ο δράκος κι η παλίροια : House Of The Dragon, s.1/ep.5

 

Το 5^ο επεισόδιο της σειράς, με τον…καθοδηγητικό τίτλο We Light the Way είναι απ΄τα καλύτερα, για να μην πω το καλύτερο, απ’ όσα έχουν προβληθεί μέχρι τώρα. Αν και προσωπικά, θεωρώ ότι όλα τα επεισόδια που έχουμε δεί, είναι το ένα καλύτερο απ΄το άλλο. Εν πάσει περιπτώσει, είναι σ’αυτό το εκπληκτικό επεισόδιο που, κατά προσωπική εκτίμηση πάντα, τίθενται τα «θεμέλεια» του περίφημου εμφύλιου πολέμου (the dance of the dragons) στις τάξεις των Ταργκέρυεν που πρόκειται να ξεσπάσει, με θέμα του τι άλλο; την περίφημη διαδοχή του βασιλιά Βισέρις, του ταλαίπωρου βασιλιά για να είμαστε πιό ακριβείς, του ανησυχητικά καταβεβλημένου, με το σώμα του γεμάτο φρικτές πληγές, με την αιμόπτυση να «διανθίζει» τα βήματά του, και με τις βδέλες να έχουν γίνει, κυριολεκτικά,κολλητές του.Ο Paddy Considine που τον υποδύεται τόσο ωραία, δήλωσε πως ο βασιλιάς Βισέρις, πάσχει «από μία μορφή λέπρας», οπότε μπορούμε ν’αντιληφθούμε με τι είναι αναγκασμένη να συμβιώνει η βασίλισσα ‘Αλισεντ, αλλά και η ωραια κληρονόμος του Θρόνου, η πέτρα του σκανδάλου, πριγκίπισσα Ρενίρα.

Με εξαιρετική μουσική επένδυση δια χειρός Ramin Djawadi φυσικά, εντυπωσιακότατα πλάνα του ορμητηρίου του ‘Αρχοντα Κόρλις Βελάρυον (και της συζύγου του, πριγκίπισσας Ρενίς),του Driftmark, αυτό το επεισόδιο είναι παραδομένο στον βασιλικό γάμο μεταξύ της ωραίας πριγκίπισσας και του νεαρού διαδόχου του Driftmark, Λένορ Βελάριον, ώστε να ενωθούν οι δύο πιό ισχυροί Οίκοι επιτέλους (που φαγώθηκαν Βασιλιάς και ‘Αρχοντας Κόρλις), να ενωθούν οι δράκοι με τους άρχοντες της θάλασσας και να τους πάρει όλους ο διάολος εκεί στο Γουέστερος. Φυσικά και η ευειδέστατη Ρενίρα (η Alcock, που πολύ θα μας λείψει) είναι ένα χάρμα και τελικά −αν λάβουμε υπόψη την κρισιμότατη και τόσο ωραία σκηνή της με τον λευκό ιππότη της, σερ Κρίστον Κόουλ− άξια συνεχιστής της δυναστείας των Ταργκέρυεν : εκεί που ο σερ Κρίστον,ο ερωτοχτυπημένος σερ Κρίστον, βλέπει την ευκαιρία της ζωής του, μαζί με την πριγκίπισσά του,η Ρενίρα βλέπει το αναπόδραστο, ένδοξο μέλλον της, τον Σιδερένιο Θρόνο να της γνέφει, να θέλει να την κάνει δική του. Δε πα να είναι αφόρητα γοητευτικός και γλυκύτατος ο σερ Κρίστον,με την αστραφτερή πανοπλία του, τον ακαταμάχητο δισταγμό του και τα ωραία του μαύρα μαλλιά, μαύρα σαν τη νύχτα και το αγαπημένο χρώμα των Ταργκέρυεν, δε πα να ήταν (εικάζουμε), φοβερός στο κλινάρι της πριγκίπισσας, ώστε να της έμεινε αξέχαστος, όλα αυτά είναι ένα μεγάλο τίποτα μπροστά στο μέλλον της Ρενίρα, κι αυτό η μικρή δεν είναι διατεθειμένη να το χάσει.

Και όσο κι αν προκαλεί αγανάκτηση η στάση της,απέναντι στον απρόσμενα εξομολογητικό προσωπικό της φρουρό, νομίζω εξηγείται πολύ εύκολα αν δούμε κατόπιν την εκπληκτική σεκάνς του βασιλικού γλεντιού που σηματοδοτεί την έναρξη των 7ημερων εορτασμών των γάμων Ταργκέρυεν-Βελάρυον… Δύο είναι οι μεγάλες εκπλήξεις (ή μάλλον τρείς, μαζί με την απίστευτη συμπλοκή που αμαυρώνει τη δεξίωση) αυτής της γιορτής : η εντυπωσιακή και πλήρης συμβολισμών, εμφάνιση της βασίλισσας (πλέον), ‘Αλισεντ (είναι χαρακτηριστικότατη η προσφώνησή της προς την μέλλουσα νύφη Ρενίρα : “step-daughter” την αποκαλεί, ούτε «αδελφή μου», ούτε «φίλη μου» ούτε τίποτα τέτοιο) , και η επανεμφάνιση (παρά την ρητή απαγόρευση του βασιλιά του) του πρίγκηπα Ντέημον Ταργκέρυεν. Σιγά μην έχανε ο γυναικάς αιμομείκτης, την ευκαιρία να κάνει πάλι σαματά, να προκαλέσει ατελείωτα κουτσομπολιά, και κυρίως να την βγεί στον αδελφούλη του, ο οποίος φαίνεται πως όλη του την επιθυμία να καρυδώσει τον ανερμάτιστο αδελφό του, την διοχετεύει στο δύσμοιρο ψητό πτηνό που του έχουν βάλει μπροστά του, και που το περιποιείται όπως του αξίζει…υπέρ το δέον θα έλεγα.

Σε ένα «όργιο» κοινωνικής δραματουργίας, υποκριτικής αβροφροσύνης και ασύστολου κουτσομπολιού και ψιθύρων, αλλά και βλεμμάτων όλο νόημα ανάμεσα στους καλεσμένους, έχουμε την ευκαιρία οι θεατές ν’απολαύσουμε την εμφάνιση του αλαζόνα Ντέημον, ο οποίος σα να μη συνέβη τίποτα (και δεν είναι μόνο η ανάρμοστη διαχυτικότητα προς την ανεψιά του, το τίποτα, είναι και κάτι άλλο, πολύ χειρότερο) μπαίνει τελευταίος (για να κάνει εντύπωση), στη μεγάλη αίθουσα και πάει και θρονιάζεται στο τραπέζι του βασιλιά φυσικά, στο τραπέζι που κάθονται οι δύο οικογένειες, και παρατηρεί με βλέμμα όλο οπισθοβουλία, την πεντάμορφη ανεψιά του να επιδεικνύει ικανότητες και στον χορό. Το ότι διαγκωνίζονται όλοι οι άντρες στην αίθουσα να χορέψουν με τη Ρενίρα, δε φαίνεται να είναι κάτι που ενοχλεί τον επικίνδυνο πρίγκηπα,αφού γνωρίζει καλά πως μόλις σηκωθεί θα τσακιστούν όλοι από μπροστά του, ανοίγοντας δρόμο προς την πολυπόθητη πριγκίπισσα.

Αν όμως η Ρενίρα, είναι ο ένας πόλος έλξης σ’αυτή την πολυτελή και μεγαλοπρεπή μάζωξη, ο έτερος πόλος δεν είναι ούτε ο βασιλιάς που ντυμμένος τα «καλά του» προσπαθεί να κρατηθεί όρθιος και να μην σωριαστεί μπροστά στους υψηλούς καλεσμένους του, ούτε ο (έτσι κι αλλιώς απών βεβαίως), στρουμπουλός και μονίμως κλαψιάρης μικρούλης Εγκον, αλλά η βασίλισσα,η ωραία ‘Αλισεντ Χάϊταουερ η οποία,σ’αυτό το επεισόδιο δείχνει να διαλέγει πλευρά, με ποιόν θα πάει και ποιόν θ’αφήσει…

Τί είχαμε συμπεράνει στα προηγούμενα επεισόδια; Ότι οι δύο νεαρές,η Ρενίρα και η ‘Αλισεντ, η ωραία διάδοχος του Θρόνου-πριγκίπισσα, και η έμπιστή της,η καλύτερή της φίλη, ήταν κολλητές, όπως άλλωστε είχε αφήσει να εννοηθεί,στο 1^ο επεισόδιο η Ρενίρα, λέγοντάς της ότι το μόνο που ήθελε είναι να πάει μαζί της βόλτα πάνω στον δράκο της, και να τρώει κέηκ. Πάνε αυτά, σε μία τρομερή σκηνή όπου ο (μάλλον αφελής) σερ Κρίστον Κόουλ, λέει πολλά περισσότερα απ΄όσα ερωτήθηκε, η ‘Αλισεντ με τρόμο συνειδητοποιεί πως η πεντάμορφη πριγκίπισσα δεν είναι τόσο έντιμη και ειλικρινής μαζί της, την δούλεψε σταυροβελονιά, κι αυτή η ηλίθια την πίστεψε, κι όχι μόνο αυτό, πήρε ανοιχτά το μέρος της και ενώπιον του βασιλιά συζύγου της. Το μεγαλύτερο αγκάθι όμως είναι κάτι άλλο : ότι ακριβώς τα ψέμματα της Ρενίρα, που δεν δίστασε αν θυμάστε, να ορκιστεί στη νεκρη μητέρα της, οδήγησαν στην αποπομπή του σερ ‘Οττο απ΄το υψηλότατο αξίωμα του Χεριού του Βασιλιά. Η Ρενίρα, φταίει που ο σερ Οττο πήρε πόδι απ΄την Αυλή, ή όχι; Αυτά λοιπόν σκέφτεται η οργισμένη ‘Αλισεντ, και κάνει την εμφάνισή της στην γιορτή, φορώντας όχι τα χρώματα των Ταργκέρυεν (μαύρο και κόκκινο), αλλά το αγαπημένο χρώμα του Οίκου της : το πράσινο. «Ξέρεις τι χρώμα έχουν οι φρυκτωρίες των Χάϊταουερ, όταν καλούν σε πόλεμο;» ρωτάει με ύφος ξερόλα, ο άρχοντας Λάρις Στρονγκ-γιός του νέου Χεριου του Βασιλιά, Λάϊονελ Στρονγκ-με εμφανέστατη παραπληγία(εξαιρετικός στο ρόλο,ο Matthew Needham), τον έτερο Στρονγκ, τον γοητευτικό σερ Χάρουιν, «πράσινο» του απαντάει ο δεύτερος, και περιμένει το επιβεβαιωτικό νεύμα. Και καθόλου τυχαία, η συνάντηση της ‘Αλισεντ, με τον θείο της-αδελφό του πατέρα της, άρχοντα Χόμπερτ Χάϊταουερ, ο οποίος εκπροσωπεί τη Citadel, είναι εγκάρδια και γεματη συγκίνηση, η ‘Αλισεντ κοιτάζει με ευγνωμοσύνη τον συγγενή της που τη διαβεβαιώνει πως «η Παλιά Πόλη είναι στο πλάϊ σου» και αυτό σίγουρα δεν είναι μονο λόγια ειπωμένα στο πλαίσιο της συγγενικής αβροφροσύνης, κρύβουν και έμπρακτη στήριξη, για όταν χρειαστεί…

 

Αξίζουν ιδιαίτερης μνείας πιστεύω, οι Solly McLeod και Rachel Redford για τη σύντομη αλλά επαρκέστατη εμφάνισή τους : ο πρώτος,σαν δολοπλόκα φιγούρα που ξεπήδησε από πίνακα του Ντα Βίντσι, υποδύεται τον…επιστήθιο φίλο (ας μη γίνουμε μαρτυριάρηδες), του σερ Λένορ Βελάρυον-μέλλοντος συζύγου της Ρενίρα, άρχοντα Τζόφρι Λόνμουθ, και η δεύτερη υποδύεται ωραιότατα, την εκλιπούσα σύζυγο του πρίγκηπα Ντέημον, την αποκαλούμενη απ΄αυτόν bronze bitch, Λαίδη Ρήα Ρόϊς, με το φρικτό τέλος, εντελώς ανάξιό της, όπως προφανώς ήταν κι ο ψυχάκιας και μουρντάρης σύζυγός της.

Τα πιόνια άρχισαν να τοποθετούνται στη σκακιέρα του πολέμου, και οι δύο νέοι διάδοχοι, η Ρενίρα και ο κατάξανθος (απαραιτήτως με ράστα μαλλί κι αυτός) σερ Λένορ είναι πλέον σύζυγοι. Αλλά αυτό, όπως έγινε σαφές μεταξύ τους, δεν έχει καμία μα καμία σημασία… Το ερώτημα είναι αν ο βασιλιάς Βισέρις, θα ζήσει για να δεί τις εξελίξεις.

 

Trivia :

·        στον εμφύλιο πόλεμο που γκρέμισε τον Οίκο των Ταργκέρυεν, είχαν δημιουργηθεί δύο αντίπαλες φράξιες : οι Blacks που υποστήριζαν τη Ρενίρα, και οι Greens που υποστήριζαν την ‘Αλισεντ. Ο Οικος των Σταρκ υποστήριζε τους Blacks, ενώ των Λάνιστερ τους Greens…