Ο Λευκός Λύκος και η Μάγισσα

Για τους λάτρεις του θρυλικού πλέον Game Of Thrones και του Lord Of  The Rings ήταν μάλλον θέμα χρόνου να βρεθεί το "υποκατάστατο". Κι αυτό είναι η σειρά THE WITCHER της μίας σεζόν, μέχρι στιγμής- έχει ήδη ανακοινωθεί πως θα υπάρξει και 2η που θα κάνει πρεμιέρα το 2021- και των 8, σχεδόν ωριαίων επεισοδίων, η οποία προβλήθηκε στο Netflix μέσα σε μία μέρα, στις 20 Δεκεμβρίου 2019. Η σειρά βασίζεται στα 8 μυθιστορήματα του Πολωνού συγγραφέα Andrzej Sapkowski, τα οποία απαρτίζουν το Witcher saga. Συγκεκριμένα η α' σεζόν βασίστηκε στις συλλογές μικρών ιστοριών με τίτλο The Last Wish και Sword Of Destiny, οι οποίες προηγούνται του καθεαυτού έπους του παράξενου, μοναχικού και φοβερού με το σπαθί εξολοθρευτή τεράτων, ονόματι Γκέραλντ της Ρίβια, τον οποίο υποδύεται ο Henry Cavill. Θεωρώ μετά λύπης, πως η επιλογή του συγκεκριμένου ηθοποιού γι'αυτόν το ρόλο ήταν άκρως αποτυχημένη, βεβαίως η άποψη που επικρατεί διεθνώς είναι η εντελώς αντίθετη, αλλά προσωπικά δεν πείστηκα καθόλου απ' τον μυώδη και επιβλητικό Cavill,με την μπάσα φωνή και το βαριεστημένο (ή μήπως κορεσμένο) βλέμμα, ο οποίος προσλαμβάνεται για να εξοντώνει φρικτά και απερίγραπτα τέρατα, επί πληρωμή φυσικά.
 Η σειρά κατά τα λοιπά, διαθέτει δυνατότατα χαρτιά κι έχει όλα τα φόντα για να ενθουσιάσει τους απανταχού λάτρεις της φιλομογραφίας του φανταστικού : πολεμόχαρες βασίλισσες (βλ. την βασίλισσα της Cintra, Καλάνθη/ Η Λέαινα της Σίντρα όπως την αποκαλούν που την υποδύεται η Jodhi May), πανίσχυρες και γοητευτικές μάγισσες (όπως είναι η τρομερή Γένιφερ του Βίγκενμποργκ που την υποδύεται πειστικότατα η Anya Chalotra, και η δασκάλα της στην υψηλή τέχνη της μαγείας, διευθύντρια της Ακαδημίας Μαγείας για κορίτσια, Τισσαία- εξαιρετική είναι η MyAnna Buring), ατίθασες πριγκίπισσες οι οποίες αγνοούν τα αόρατα και χαλύβδινα δεσμά που τις καθορίζουν (η γλυκύτατη και μόλις 18 ετών Αγγλίδα Freya Allan υποδύεται τον τρίτο βασικό χαρακτήρα αυτού του δράματος, την πριγκίπισσα Σιρίλα/ Σίρι της Cintra, εγγονή της Βασίλισσας Καλάνθη και "δεμένη" με τα αόρατα νήματα του πεπρωμένου πάνω στον ατρόμητο Γκέραλντ της Ρίβια) αλλά και απαίσιους δράκους όπως κι άλλα ασύλληπτα τερατόμορφα όντα που τρομοκρατούν τον πληθυσμό και περιμένουν το κοφτερό λεπίδι του Λευκού Λύκου όπως αποκαλείται ο ωραίος Γκέραλντ όταν δεν πετροβολείται και χλευάζεται βέβαια...
Προσωπικά θα προτιμούσα τον Vigo Mortensen ή ακόμη καλύτερα τον έτερο αγαπημένο του Άρχοντα, τον Orlando Bloom να υποδυθεί τον μεταλλαγμένο (και στείρο) Γκέραλντ. Θεωρώ πως ενώ η σειρά γοητεύει αβίαστα με την εκπληκτική φωτογραφία της, τα ωραιότατα κοστούμια της, χώρους δράσης κλπ, καθώς και με την πολύ στιβαρή σκηνοθεσία της (προσέξτε ιδιαίτερα της σκηνές μάχης, είναι εξαιρετικές), αυτο-υπονομεύεται σε μεγάλο βαθμό αφενός λόγω του αταιριαστου Cavill, αφετέρου λόγω της χαζής μουσικής της (δια χειρός Sonya Belousova, Giona Ostinelli). Όταν έχεις λατρέψει τις σειρές-σημεία αναφοράς κατ'εμέ για παραγωγές ανάλογης ή όμοιας θεματικής, και παρακολουθήσεις αυτήν εδώ ακούγοντας την εκνευριστική μουσική που ντύνει τα πλάνα της, απογοητεύεσαι, εγώ απογοητεύθηκα πάντως.
Ας μείνουμε όμως στα θετικά της που είναι πολλά, και πρώτο απ΄όλα είναι αυτό το κορίτσι η Γένιφερ, που ίσως δεν πίστευε πως θα είχε τέτοια τύχη, τέτοιο βίο και τέτοιες εμπειρίες. Η Anya Chalotra είναι υπέροχη, πειστικότατη και συγκλονιστική στην...μεταμορφωσή της (το πιό ενδιαφέρον των πρώτων επεισοδίων είναι νομίζω η εξέλιξη αυτού του κοριτσιού που καταγόταν από ξωτικά κατά ένα μέρος και τράβηξε την προσοχή της πανίσχυρης μάγισσας Τισσαία), και ο χαρακτήρας που υποδύεται ανακαλεί στη μνήμη έναν άλλο έτσι άτυχο-τυχερό χαρακτήρα,αυτόν της Μόργκαν Λε Φε που υποδυόταν επίσης πολύ ωραία η Helena Bonham- Carter στη μίνι τηλεοπτική σειρά Merlin (1998). Για να μην προδώσω την πλοκή θα πω μόνο ότι όσοι έχουν δεί εκείνη τη σειρά και την σεναριακή ανατροπή που επεφύλασσε στην Μοργκάνα, μπορούν να προβλέψουν τρόπον τινά, πριν δούν, την εξέλιξη και της Γένιφερ. Η Γένιφερ με τα μωβ μάτια, που μπορεί να εξαπολύσει την Κόλαση, μετατρέπεται σε πανίσχυρη και άκρως σαγηνευτική μάγισσα, αλλά πληρώνει πανάκριβα αυτές τις ικανότητες : είναι κι αυτή στείρα, ανίκανη να φέρει παιδιά στον κόσμο, όπως στείρος είναι και ο μονίμως κατσούφης Γκέραλντ. Ιδού ο έτερος πόλος έλξης αυτής της πολύ καλοφτιαγμένης και συναρπαστικής σειράς (τα 3 τελευταια επεισόδια μου άρεσαν περισσοτερο, απ΄όλη την 1η σεζόν) : η σχέση, ο ανεξήγητος και παρά τα απίστευτα εμπόδια, ακατάλυτος δεσμός ανάμεσα στην πανέμορφη μάγισσα και τον μοναχικό πολεμιστή της φρίκης. Στα 8 επεισόδια (παρόλο που δεν αναπτύσσεται γραμμικά η ιστορία κι αυτό δυσκολεύει κάπως την κατανόηση) έχουμε την ευκαιρία να δούμε πως βρίσκονται και χάνονται οι δύο "καταραμένοι" , οι ερωτικές σκηνές της σειράς (θυμόμαστε όλοι βεβαίως τι γινόταν στο GoT) είναι ελάχιστες, αλλά το δέσιμο της Γένιφερ με τον Γκέραλντ δεν είναι μόνο σαρκικής φύσης, είναι άλλης τάξης.

Πριγκίπισσες, αιματηρότατες μάχες σώμα με σώμα, θεαματικά ξόρκια που εκφέρονται από πανίσχυρους (ενίοτε και πανούργους) μάγους και μάγισσες, νάνοι, δράκοι μεγαλόπρεποι με ανθρώπινη λαλιά, πριγκίπισσες που έπεσαν θύματα κατάρας και μεταμορφώθηκαν σε σαρκοβόρα τέρατα, απ΄όλα έχει αυτή η σειρά και μένει να δούμε πως θ'αναπτυχθεί (ελπίζω γραμμικότατα) η δεύτερη σεζόν. Το πολύ ενδιαφέρον, πέραν αυτών που προανέφερα, είναι πιστεύω και η εμμονή με το πεπρωμένο, η μοίρα καθορίζει και κινεί τα πάντα στον φανταστικό κόσμο της Continent, εκεί όπου τα νότια βασίλεια (όπως αυτό της Niflgaard) προσπαθούν να εισβάλλουν στα βόρεια (μία αντιστροφή αυτού που απολαύσαμε στο GoT). Τη μοίρα επικαλείται η βαθύτατα λαβωμένη στη μάχη βασίλισσα Καλάνθη, και ξορκίζει την ευειδή εγγονή της να βρεί πάσει θυσία τον Γκέραλντ της Ρίβια. Το γιατί το μαθαίνουμε μετά από κανα δυό επεισόδια, όταν τα πρόσωπα του δράματος επικαλούνται συνεχεια ένα περίεργο Δίκαιο της Έκπληξης (Law Of Surprise) : σύμφωνα μ'αυτό, αν εγώ φερειπείν σου σώσω τη ζωή, μπορώ να επικαλεστώ αυτόν τον νόμο και να ζητήσω ως αντάλλαγμα κάτι που έχεις αλλά ακόμη δεν γνωρίζεις πως το έχεις... Δεν επεκτείνομαι περισσότερο, στο διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε κατατοπιστικά κείμενα γιαυτον τον περίεργο και πρωτότυπο νόμο που διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη σειρά, αλλά η αναζήτηση της νεαρής πριγκίπισσας υπαγορεύεται τελικώς απ΄αυτόν.

"It's magic. It's not real" λέει η ωραία Γένιφερ σε μία χωρική που κοιτάζει έκπληκτη τα κατορθώματά της. Εμάς αυτό δεν μας ενοχλεί καθόλου πάντως, κι ας είπε ο Darren Franich του Entertainment Weekly για τη σειρά : "my destiny is to never watch this borefest ever again"...
Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και Παιχνίδι Του Στέματος δεν είναι σίγουρα, υπό την έννοια ότι δεν τα φτάνει σε γοητεία, αλλά ότι σαφώς (έστω και ανεπίγνωστα) έχει επηρεαστεί απ΄αυτά είναι προφανές νομίζω. Οι φανατικοί θαυμαστές του Cavill μπορούν παντως να κοιμούνται ήσυχοι, ήρθε για να μείνει, εκτός πιά αν o Νόμος της Έκπληξης εισβάλλει στην πραγματικότητα της προετοιμασίας της 2ης σεζόν κι έχουμε αλλαγές.