Το ριζικό του βασιλιά

Απολύτως γοητευτική και καθηλωτική είναι η ταινία του David Michod με τίτλο THE KING, ένα μυθοπλαστικό πορτραίτο του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Ε’,βασισμένη στα έργα του Σαίξπηρ : Ο Βασιλιάς Ερρίκος Δ’ (μέρος 1^ο και 2^ο) και Ο Βασιλιάς Ερρίκος ο Ε’, παρουσιάζοντάς μας την άνοδο στο θρόνο του νεότατου πρίγκιπα της Ουαλίας, που διαδέχτηκε τον πατέρα του Ερρίκο Δ'. Αρχικώς, με την πρώτη παρακολούθηση δηλαδή της ταινίας, είχα αμφιβολίες για το κατά πόσο μπορεί να συναγωνιστεί  την έτερη, εξαιρετική ταινία-πορτραίτο νεότατου μονάρχη, το Elizabeth (1998) σκηνοθεσίας Shekhar Kapur. Με τη δεύτερη φορά όμως βεβαιώθηκα : η ταινία του Michod (ο οποίος μας είχε χαρίσει το συγκλονιστικό Animal Kingdom), είναι πολύ καλοφτιαγμένη, μ’εξαιρετική μουσική επένδυση (δια χειρός Nicholas Britell),ωραιότατη φωτογραφία (του Adam Arkapaw) και κοστούμια (της Jane Petrie),ξεδιπλώνει το χρονικό της ανόδου (κατ’ανάγκη) στο θρόνο της Αγγλίας ενός «μέθυσου κι αγροίκου απ΄τους υπονόμους του Λονδίνου», όπως λέει αγανακτισμένος σε μία σκηνή ο Άρχοντας Γκρέη, για τον νέο βασιλιά που τους κατσικώθηκε, και που δεν είναι άλλος απ΄τον πρωτότοκο μεν γιό αλλά παντελώς αδιάφορο για την Εξουσία Ερρίκο, ο οποίος τότε ήταν μόλις 26 ετών. Μόνο ευτυχή συγκυρία μπορώ να χαρακτηρίσω το ότι ο μόλις 23 ετών ηθοποιός Timothee Chalamet ανέλαβε να ενσαρκώσει τον ανέμελο, φιλήδονο πρίγκηπα που στέφθηκε βασιλιάς μίας χώρας που σπαρασσόταν από εμφύλιες διαμάχες (βλ.την κομβικής σημασίας σκηνή του νικηφόρου γεύματος στο παλάτι, όπου ο βαριά ασθενής βασιλέας Ερρίκος Δ’ δέχεται την αναφορά των αξιωματούχων του για τη μάχη με τους Σκωτσέζους, αλλά και τα οργισμένα (και δικαιολογημένα) παράπονα του νεαρού Πέρσι Χότσπαρ- γιού ενός εκ των υποστηρικτών του Ερρίκου), πέφτοντας από νωρίς και απότομα στα βαθιά, καλούμενος να λάβει σημαντικότατες αποφάσεις για τη χώρα του.

Πρέπει να είναι κάποιος αμνήμων θεωρώ, ή ελάχιστα παρατηρητικός για να μην διαπιστώσει πλείστες ομοιότητες-αναλογίες αυτής της ταινίας με την εμβληματική Elizabeth : και ο νεαρός Ερρίκος Ε’ αμφισβητείται έντονα απ΄τον Κλήρο (όπως αμφισβητείτο και υπονομευόταν και η νεότατη Ελισάβετ Α’ όταν διαδέχτηκε τον τρομερό πατέρα της Ερρίκο Η’ στα 25 της χρόνια), και εδώ παρατηρούμε την «μεταμόρφωση» του νέου κι εν πολλοίς ξέγνοιαστου διαδόχου, σε γεμάτο σκοτούρες, διλήμματα και δυσπιστία μονάρχη, και εδώ λίγοι (το αν είναι και καλοί, είναι συζητήσιμο) είν’ αυτοί που απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης του βασιλιά─ στην Elizabeth ήταν ο τρομερός Φράνσις Γουώλσινχαμ, ο νομικός σύμβουλος της βασίλισσας, που τον υποδύθηκε έξοχα ο Geoffrey Rush─ στην ταινία του Michod ο βασικός σύμβουλος του Ερρίκου Ε’ είναι ο επίσης νομομαθής Γουίλιαμ Γκάσκον─ ένας εξαιρετικός Sean Harris ο οποίος αξίζει βραβείο ερμηνείας, τουλάχιστον β’ ανδρικού ρόλου.

Και η νεαρή (και άπειρη στην άσκηση απόλυτης εξουσίας) Ελισάβετ Α’ και ο νεαρός Ερρίκος Ε’, αναγκάζονται να λερώσουν τα χέρια τους, ακόμη και με αίμα, προκειμένου να εδραιώσουν τη μοναρχία τους. Ο πολύ καλός Chalamet μαγνητίζει όχι μόνο με την ομορφιά του αλλά και με τους ωραιότατους μονολόγους του ─ ο εμψυχωτικός λόγος που εκφωνεί ενώπιον του στρατού του, λίγο πριν ξεκινήσει η θρυλική μάχη του Αζενκούρ (όπου οι Άγγλοι λιάνισαν τους Γάλλους) είναι ένα εξαιρετικό δείγμα και η σχετική σκηνή η μία εκ των δύο ωραιότερων της ταινίας.

Σίγουρα η σκιά της Elizabeth, πέφτει βαριά πάνω σ’αυτή την ταινία, κατά προσωπική εκτίμηση, και η ερμηνεία του Chalamet δεν είναι ακριβώς στο επίπεδο αυτής που μας είχε χαρίσει η C.Blanchett, αλλά είναι αξιοπρεπέστατη και αξιοπρόσεκτη, όπως αξιοπρόσεκτες είναι και οι ερμηνείες των απολαυστικών Joel Edgerton, Sean Harris όπως προείπα, αλλά και του Steven Elder, ο οποίος υποδύεται τον Άρχοντα Ντόρσετ. Ο Edgerton (που νομίζω θα γινόταν και πολύ ενδιαφέρων Οβελίξ) πλάθει έναν τύπο αντιπροσωπευτικό του ονόματός του : ο σερ Τζων Φάλσταφ που εμφανίζεται σε 4 έργα του Σαίξπηρ και αποτελεί έναν απ΄τους πιό αγαπητούς κωμικούς χαρακτήρες, είναι ένας στρουμπουλός, γοητευτικός με τον τρόπο του άνδρας, νυν γερό ποτήρι και καλοπερασάκιας, τέως τρανός στρατιώτης ο οποίος είχε φτιάξει όνομα με τα κατορθώματά του. Έχουν συνδυαστεί πολύ πετυχημένα ο πληθωρικός Edgerton με τον λεπτεπίλεπτο και πανέμορφο Chalamet, ο Φάλσταφ έχει το προνόμιο να θεωρείται κολλητός του νέου βασιλιά, «συνένοχός» του στις κραιπάλες, υποστηρικτής ισόβιος όπως (του) δηλώνει, και αμυδρά κάτι σαν υποκατάστατο της πατρικής φιγούρας για τον Ερρίκο, η οποία φιγούρα δεν λείπει βεβαίως, αρχικά τουλάχιστον, αλλά ο Ερρίκος κι ο φοβερός πατέρας του- βασιλιάς Ερρίκος Δ’ δεν τα πάνε καθόλου καλά. Ο Edgerton είναι πραγματικά απολαυστικός, ιδίως στις σκηνές που «αναμετράται» με τους υπόλοιπους συμβούλους του νέου βασιλιά (βλ.τη χαρακτηριστική σκηνή του πολεμικού συμβουλίου πριν τη μάχη του Αζενκούρ, αλλά και τη σκηνή της πρώτης συνάντησης του Δελφίνου της Γαλλίας─ τον υποδύεται απολαυστικότατα ο Robert Pattinson─ με τον Ερρίκο, όπου βεβαίως είναι παρών, εκτός του Γουίλιαμ Γκάσκον, και ο Φάλσταφ ως στρατάρχης σ’αυτήν την εκστρατεία).

Πολύ ενδιαφέρουσα είναι επίσης η ενίοτε αποχή του Ερρίκου απ’ τις ηδονές, με την άνοδό του στον Αγγλικό θρόνο^﮲ ενώ στην Elizabeth βλέπουμε τη νεαρή μονάρχη να έχει από κοντά τον μεγάλο της έρωτα Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, ο Ερρίκος μοιάζει να έχει αφήσει πίσω του τον έρωτα,δεν υπάρχει, πλην μίας, σκηνή ερωτική σε όλη την ταινία και ο μόνος συγχρωτισμός του νέου μονάρχη με γυναίκα, είναι στο φινάλε της ταινίας όπου του προξενεύουν την ευειδή κόρη του βασιλιά της Γαλλίας Καρόλου ΣΤ’(τον υποδύεται ο Thibaut de Montalembert).

Καθόλου τυχαία, δύο γυναίκες είν’αυτές που «του ανοίγουν τα μάτια» : η γλυκύτατη αδελφή του Φιλίππα- βασίλισσα της Δανίας (την υποδύεται η Thomasin Mckenzie) και η πανέξυπνη Αικατερίνη των Βαλουά-κόρη του Καρόλου ΣΤ’ και κατοπινή σύζυγος του Ερρίκου (την υποδύεται ωραιότατα η Lily-Rose Depp). Δεν πρέπει να ξεχάσουμε βεβαίως και τον έτερο ηθοποιό που έχει ξανασυνεργαστεί με τον Michod ( ο ένας είναι ο Edgerton) στο Animal Kingdom,και παίζει κι εδώ : ο Ben Mendelsohn μ’αυτό το χαρακτηριστικό «τρελό» βλέμμα του, υποδύεται τον «πανούκλα για την Αγγλία», βαρύτατα ασθενή βασιλιά Ερρίκο Δ’.

«Βλέπω μπροστά μου έναν νέο, ματαιόδοξο άνδρα, που παρασύρεται εύκολα» λέει η Αικατερίνη των Βαλουά στον Ερρίκο Ε’, στην σημαντικότατη σκηνή όπου του αποκαλύπτεται εμμέσως η μηχανορραφία που οδήγησε στο μακελειό των Γάλλων. Το ότι η υποψήφια νύφη για τον νικητή Ερρίκο ήταν Γαλλίδα(του εχθρού δηλαδή), είναι μία λεπτομέρεια της οποίας η λογική ελέγχεται αλλά ποιος έχει την ψευδαίσθηση  ότι Λογική, Πολιτική και Εξουσία κάνουν καλή παρέα ;  Τρανή απόδειξη είναι η δεύτερη ωραιότερη σκηνή της ταινίας, όπου ο Ερρίκος συγκρούεται κατά μέτωπο με τον, υποτίθεται έμπιστό του, νομικό σύμβουλο Γουίλιαμ.

Είναι ωραιότατη η ταινία του Αυστραλού Michod, τα πλάνα της, θυμίζουν  πίνακες του Thomas Cooper Gotch, και η συγκλονιστική μουσική της, μένει στη μνήμη για πολύ καιρό.

Trivia :

·       Το σενάριο συνυπογράφουν ο σκηνοθέτης και ο Joel Edgerton.

·       Γυρίσματα έγιναν σε διάφορες τοποθεσίες στην Αγγλία και στην Ουγγαρία (Szilvasvarad). Επίσης πολλές σκηνές γυρίστηκαν στο Berkeley Castle  στο Gloucestershire.

·       Η ταινία έχει συγκεντρώσει 12 υποψηφιότητες στα φετεινά βραβεία AACTA. Περιέργως, ο Sean Harris δεν αναφέρεται στην κατηγορία β’ ανδρικού ρόλου, ενώ αναφέρονται οι Edgerton και Mendelsohn.