Η μανούλα καταστρέφει καλύτερα...

 Την πέρα για πέρα αληθινή ιστορία με την τραγικότατη κατάληξη, της Τζίπσι-Ρόουζ Μπλάνσαρ και της μητέρας της Ντίντι, δραματοποιεί πειστικότατα η μίνι σειρά των 8 επεισοδίων με τίτλο THE ACT σκηνοθεσίας L.de Clermant, A.Arkin, Chr.Chloe, S.Piet και H.Fidell, η οποία ξεκινάει απ’το μοιραίο βράδυ της 14^ης Ιουνίου 2015 στο Σπρίνγκφιλντ του Μιζούρι, όπου βρέθηκε το μαχαιρωμένο πτώμα της Ντίντι, μέσα στο ροζ σπίτι όπου διέμενε με την κόρη της Τζίπσι, και πηγαίνοντάς μας 7 χρόνια πίσω παρακολουθούμε αυτές τις δυό γυναίκες (μάνα και κόρη) και την απίστευτη ιστορία κακοποίησης στην οποία ήταν παγιδευμένη η Τζίπσι, η οποία τελικά έληξε με ριζικό τρόπο : τον θάνατο της μητέρας της, τον θάνατο του ανθρώπου που επί 20 χρόνια την κρατούσε καθηλωμένη (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στην παιδική ηλικία. Το πρωταγωνιστικό ζεύγος των Patricia Arquette (Ντίντι) και Joey King (Τζίπσι-Ρόουζ) είναι συγκλονιστικό﮲ δικαίως έχουν κι οι δυό κερδίσει υποψηφιότητες για βραβείο ΕΜΜΥ, καλύτερου β’ γυναικείου ρόλου και α’ αντιστοίχως. H Arquette αγνώριστη σχεδόν, προκειμένου να μοιάσει φυσιογνωμικά στην άρρωστη ψυχικά Ντίντι, είναι έξοχη και προκαλεί απανωτές ανατριχίλες με τη στάση της και τη φωνή της﮲ ένα μείγμα μητρικής στοργής και καλοκρυμμένου αυταρχισμού. Όπως ανατριχίλες, αποστροφή και δυσφορία προκαλεί αυτό το  αφόρητα ροζ σπίτι το οποίο μάνα και κόρη έλαβαν δωρεάν απ΄την κοινότητα λόγω της οικτρής κατάστασης της Τζίπσι : ένα κοριτσάκι (υποτίθεται) 15 ετών,με όποια ασθένεια μπορείτε να σκεφτείτε, να την έχει, ή τουλάχιστον αυτό ισχυριζόταν μονίμως επί 20 χρόνια η μητέρα της,αυτό είχαν πιστέψει όλοι και σ’αυτό ανταποκρινόταν η φιλανθρωπία τους η οποία δεν ήταν μόνο λόγια βεβαίως.

Η μόλις 20 ετών Joey King, η οποία για τις ανάγκες του ρόλου ξύρισε το κεφάλι της, είναι πειστικότατη ως Τζίπσι-Ρόουζ, ενσαρκώνει αυτό το απολύτως άτυχο κορίτσι που ήταν καταδικασμένο να κάθεται σ’αναπηρική πολυθρόνα (αφού είχε πειστεί απ΄την τρομερή μάνα της πως έπασχε από μυική ατροφία και δεν μπορούσε να περπατήσει), που φορούσε κάτι απαίσια γυαλιά και ακουστικό (αφού είχε προβλήματα όρασης και ακοής), που αντίκρυζε ένα θλιβερότατο πρόσωπο στον καθρέφτη, ένα κορίτσι φαλακρό αφού η μάνα της, της ξύριζε τακτικά το κεφάλι ώστε να πείθει πως ήταν ασθενής που είχε υποβληθεί σε χημειοθεραπεία, με βγαλμένα όλα σχεδόν τα δόντια της (!!!) επειδή αυτά είχαν σαπίσει (όχι απ ΄τα γλυκά τα οποία η Τζίπσι άρχισε να τρώει κρυφά απ ΄τη μάνα της όταν ανακάλυψε πως την είχε φλομώσει στα ψέμματα σχετικά με την υγεία της και την ηλικία της) απ ΄τα φάρμακα με τα οποία την «τάϊζε» καθημερινά, και τα οποία δεν χρειαζόταν, ντυμμένη με μπεμπεκίστικα, γελοία, ροζ ρούχα τα οποία την έκαναν να μοιάζει με υπερφυσική μπέμπα στη χειρότερη περίπτωση και με ένα πλάσμα-αξιοθέατο προς τέρψιν (και κρυφό γέλωτα) του περίγυρου, στην καλύτερη. Ακόμη και η φωνή της Τζίπσι, θυμίζει μπέμπα και το περίεργο είναι πως η King διατηρεί αυτόν τον «μωρουδίστικο» τόνο ακόμη και μετά τη δολοφονία της μάνας της, μιλάει πάντα έτσι, σα ναζιάρα μπεμπέκα, ακόμη και στον εραστή της, τον Νικ Γκόντετζον ο οποίος έστειλε την τρομερή Ντίντι «στας αιωνίους μονάς» καθ’υπόδειξιν της Τζίπσι.

Μία τραγικότατη κι ασύλληπτη περίπτωση της ασθένειας Σύνδρομο Μυνχάουζεν δια αντιπροσώπου ήταν αυτό απ ΄το οποίο έπασχε η Ντίντι Μπλάνσαρ, και αυτό ήταν η αιτία που κατέστρεψε τη ζωή της κόρης της. Θεωρώ πως η καταγραφή της απερίγραπτης καθημερινότητας της δύστυχης Τζίπσι, η οποία ήταν κατ’ουσίαν περιορισμένη εντός αυτού του ροζ σαν κουφέτο σπιτιού, είναι απολύτως διαφωτιστική και έμμεσα δικαιολογεί την ποινικώς κολάσιμη πράξη της… Έχει σημασία πως δεν ήταν η Τζίπσι η φυσική αυτουργός της δολοφονίας﮲ η Τζίπσι κατέπεισε άλλον, τον διανοητικά προβληματικό Νικ(πολύ καλός ο Calum Worthy), να τελέσει το φόνο. Είναι επίσης πολύ σημαντικά τα 3 τελευταία επεισόδια όπου εκτός απ’ την συγκλονιστική σεκάνς της δολοφονίας, βλέπουμε και τις συνέπειες της πράξης πάνω στο αξιοθρήνητο ζευγάρι : την όχι 15, αλλά ήδη ενήλικη Τζίπσι, η οποία όταν συνειδητοποίησε τι ακριβώς της έκανε η μάνα της επί 20 χρόνια, η «απάντησή» της ήταν τρομερή, και τον φυσικό αυτουργό, το άθυρμά της Νικ, ένας νεαρός με νοητική υστέρηση και ιστορικό ψυχασθένειας επίσης (η σκηνή της δολοφονίας της Ντίντι είναι ανατριχιαστική, όχι τόσο λόγω της πράξης καθεαυτής, όσο λόγω του πως κινήθηκαν/συμπεριφέρονταν οι δυό δράστες).

Ναι η Τζίπσι-Ρόουζ δεν τη γλίτωσε την τιμωρία κι εκτίει ήδη ποινή κάθειρξης 10 ετών, και βλέπουμε τα σχέδιά της να της βγαίνουν ξινά, αφού φυσικά το ν’αφαιρέσεις τη ζωή κάποιου, και δη του γονιού σου, έχει μέγιστο ψυχικό κόστος, αλλά πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά βλέποντας τι τραβούσε αυτό το κορίτσι στα χέρια της ψυχικά ασθενούς (όπως προκύπτει) μάνας της, τον ισχυρισμό της δικηγόρου της Τζίπσι : πως αυτή ήταν στην ουσία το θύμα όλης αυτής της ιστορίας, αφού στα χέρια της μάνας της υφίστατο πολύχρονη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση. Αυτό που έκανε η Τζίπσι (μέσω του χειραγωγήσιμου Νικ) ήταν πράξη άμυνας έναντι αυτών που της έκανε η ανεκδιήγητη μητέρα της. «Δεν την έσωσα εγώ. ΑΥΤΗ μ’έσωσε» λέει η Ντίντι σε μία συνέντευξη για τηλεοπτικό δίκτυο, καθισμένη στο εμετικά ροζ σπίτι τους ─ ένα όργιο κακογουστιάς, υπερβολής και ροζ-μωβ κοκκεταρίας─ όπου εκεί η Ντίντι κάθεται δίπλα στην κόρη της κρατώντας της το χέρι (μην τυχόν και κάνει καμιά βλακεία και καταστρέψει την απάτη) απαντώντας στις ερωτήσεις της δημοσιογράφου μ’αυτή τη σεμνότητα που εγείρει υποψίες  για τη γνησιότητά της, ενώ η Τζίπσι δίπλα της, όλο λατρεία για τη μανούλα της που γίνεται θυσία για το σπλάχνο της, δηλώνει περιχαρής πως η μαμά της είναι η καλύτερη φίλη της.

Όλα τόσο ροζ, τόσο γλυκερά, μία εμετική, χαζοχαρούμενη επίπλαστη αρμονία εκλύουν οι δυό γυναίκες, κι αυτό είναι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το θέαμα που αντίκρυσαν οι αστυνομικοί το βράδυ της 14^ης Ιουνίου του 2015.

Δεν ήταν μόνο θύμα η Τζίπσι, ήταν και θύτης. Δεν ήταν μόνο θύτης η τρομερή Ντίντι, ήταν κι αυτή θύμα της μάνας της, της Έμμα (η Margo Martidale, πάντα εξαιρετική σ’αυτούς τους ρόλους, είχε υποδυθεί την επίσης αντιπαθητική μάνα στο Million Dollar Baby). Δεν πάει μόνο το βασίλειο σόϊ, όπως λέει η λαϊκή ρήση, πάει κι η ψυχική ασθένεια, ή οι προβληματικές σχέσεις﮲ τη δική της μάνα είχε ανάγκη η Ντίντι, απ ΄την απόρριψη και διαρκή υπονόμευσή της υπέφερε, και επειδή δεν μπορούσε να φτιάξει τη σχέση μαζί της, συμβολικά την διόρθωνε, αναπαράγοντάς την με τη δική της κόρη, τη μικρούλα Τζίπσι-Ρόουζ.

Μπορούσε η Τζίπσι ν’αποφύγει την ανθρωποκτονία; Γιατί, αφού δεν είχε τίποτα απ΄όσα την είχε πείσει πως είχε η μητέρα της, δεν άνοιγε την πόρτα να φύγει από κει μέσα; για τον ίδιο λόγο που κι ένα πουλί που έχει ζήσει χρόνια σε κλουβί, δεν μπορεί να πετάξει. Η χειραφέτηση έρχεται από μέσα, και το μέσα της Τζίπσι είχε καθηλωθεί με αλυσίδες για πάρα πολύ καιρό. Κατά μία έννοια, στέρησε τη ζωή απ΄τη μάνα της, όπως κι εκείνη της είχε στερήσει τη δική της.

Trivia :

·       Η σειρά βασίστηκε στο άρθρο της Michelle Dean, Dee Dee Wanted Her Daughter To Be Sick, Gypsy Wanted Her Mom To Be Murdered.

·       Γυρίσματα έγιναν στην πολιτεία της Τζώρτζια.

·       Στις 4/4/19 η αληθινή Τζίπσι-Ρόουζ απείλησε ότι θα στραφεί νομικά κατά της Dean και της παραγωγής της σειράς.

·       Ο ρόλος της Λέησι βασίστηκε στην Aleah Woodmansee, ενώ της Μελ (η μητέρα της Λέησι που την υποδύεται η Chloe Sevigny) βασίστηκε στην Amy Pinegar.

·       Η υπόθεση Μπλάνσαρ ήταν το θέμα ενός ντοκιμαντέρ του HBO το 2017, με τίτλο Mommy Dead And Dearest της Erin LeeCarr. Επίσης το 2018 προβλήθηκε κι άλλο ντοκιμαντέρ με τον τίτλο Gypsy’s Revenge. Στο διαδίκτυο υπάρχουν λεπτομερείς καταγραφές της απίστευτης αυτής ιστορίας που οδήγησε στη δολοφονία της Ντίντι.