Εξ αίματος το μαχαίρι

Βασισμένη στη βιογραφία του John Guy, My Heart Is My Own : The Life of Mary Queen of Scots (βραβευμένης το 2004 με το Whitbread Biography Award), η ταινία της Josie Rourke με τίτλο MARY QUEEN OF SCOTS, δεν διεκδικεί δάφνες ιστορικής ακρίβειας, συγκεκριμένα δέχτηκε αρνητικότατα και καυστικότατα σχόλια γι αυτό το λόγο, παρ’ όλα αυτά όμως είναι μία ωραιότατη και πολύ καλογυρισμένη  ταινία εποχής, δίνοντας την ευκαιρία στο επιτελείο των ηθοποιών που παίζουν, να μας χαρίσουν πειστικότατες ερμηνείες : το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Saoirse Ronan- Margot Robbie, που υποδύονται τις δυό αντίπαλες βασίλισσες της Αγγλίας και Σκωτίας, αιχμαλωτίζει τα βλέμματα, πλαισιωμένο από μία πλειάδα ηθοποιών που στηρίζουν επίσης, απολύτως τους ρόλους τους. Η Robbie, πατώντας νομίζω πάνω σε μία χιλιοϊδωμένη «μανιέρα» του πως πρέπει να ερμηνεύεται ο ρόλος της Βασίλισσας Ελισάβετ Α’ της Αγγλίας, μας δίνει μία ωραία, αυταρχική νεαρή ηγεμόνα, η οποία φαίνεται πως ταλανίζεται μυστικά απ’ το σαράκι της μητρότητας (είναι χαρακτηριστική η σκηνή στους βασιλικούς στάβλους), παραμένει ανυποχώρητα ανύπαντρη (παρά τις πιέσεις του συμβούλου της Γουίλιαμ Σέσιλ− εξαιρετικός ο Guy Pearce− και των υπολοίπων της Αυλής),απολαμβάνει τον έρωτά της με τον Λόρδο Ρόμπερτ Ντάντλεϊ (τον υποδύεται ο Joe Alwyn ο οποίος παίζει και στην Ευνοούμενη του Γ.Λάνθιμου),και όπως όλοι οι μονάρχες, βασανίζεται κι από το φόβο ανατροπής της… Εν προκειμένω, ο φόβος έχει πρόσωπο και όνομα, είναι η πεντάμορφη, νεότατη κι αποφασισμένη να ηγεμονεύσει, Μαρία Στιούαρτ/ Μαρία Α’ της Σκωτίας, η οποία επέστρεψε απ ΄τη Γαλλία, ήδη χήρα στα 19 της, έτοιμη ν’αναλάβει το θρόνο της Σκωτίας. Το ότι η «Παρθένα Βασίλισσα» Ελισάβετ είναι Προτεστάντισα και η γαλλοθρεμμένη (απ΄τα 5 της χρόνια) Μαίρη, Καθολική δεν είναι ασήμαντη λεπτομέρεια, αφού ως γνωστόν η θρησκευτική διαμάχη μεταξύ των δύο πλευρών ήταν σ’ έξαρση.

Το ότι η ταινία της Rourke θυμίζει επίσης πολύ την εξαιρετική Elizabeth (1998) του Shekhar Kapur, είναι πιστεύω φανερό, ο προσεκτικός και με καλή μνήμη θεατης θα θυμηθεί πολλάκις την προαναφερθείσα ταινία, παρατηρώντας το ύφος, ατμόσφαιρα αλλά και ερμηνείες αυτής εδώ : η Ronan ως Μαίρη είναι υπέροχη, έχει  όλη την ομορφιά, δροσιά και ορμή της ηλικίας της, θα μπορούσε να υποδυθεί κι αυτή την Ελισάβετ σε νεαρή ηλικία, και η ειρωνεία είναι πως θυμίζει αρκετά την έξοχη Kate Blanchett. Έχει συνδυαστεί επίσης, πολύ πετυχημένα με τον επίσης υπέροχο Jack Lowden (των Dunkirk και Calibre) ο οποίος υποδύεται τον δεύτερο σύζυγό της, Λόρδο Χένρι Ντάρνλεϊ− γερό ποτήρι και με προτίμηση στους άνδρες. Δε γνωρίζω αν η ομοφυλοφιλία που επιδεικνύει εδώ ο γοητευτικότατος Λόρδος είναι αληθής, η κλίση του στο ποτό ήταν πάντως, όπως αληθής ήταν και η δολοφονία του προσωπικού γραμματέα της Μαίρης, Ντέηβιντ Ρίτσιο (εδώ τον υποδύεται ο Ismael Cruz Cordova), ο οποίος μαχαιρώθηκε 56 φορές. Το περιστατικό αναπαριστάται στην ταινία της Rourke με τον ωραίο Ντάρνλεϊ να φαίνεται απρόθυμος να συμμετάσχει στη σφαγή.

Ιδιαίτερης μνείας αξίζει κι ο David Tennant (ο γιός του Υπουργού Μαγείας στις ταινίες Χάρι Πότερ, και ακόλουθος του Βόλντεμορτ) ο οποίος υποδύεται πειστικότατα τον Προτεστάντη κληρικό Τζων Νοξ-ηγέτη της Σκωτικής Μεταρρύθμισης, που συγκρούεται μετωπικά με την «προδότρα και πόρνη» Μαίρη. Τα έξοχα κοστούμια είναι όπως και στην Elizabeth, δουλειά της Alexandra Byrne, και τότε αλλά και τώρα υποψήφιας για Όσκαρ Κοστουμιού. Γοητευτική και πολύ φροντισμένη ως σύνολο είναι η ταινία, αλλά ούτε οι πολύ καλές ερμηνείες (ο Alex Hudson του Exclaim! έγραψε πως η αληθινή σταρ σ’αυτή την ταινία δεν είναι η Μαίρη,αλλά η Ελισάβετ “brilliantly played by Margot Robbie, who conveys a thin veneer of confidence disguising a deep well of neuroses.” ), ούτε η ωραιότατη φωτογραφία του John Mathieson,φαίνεται πως ήταν αρκετά για ν’αποτρέψουν σχόλια όπως του Shane Watshon της Telegaph, που αποκάλεσε την ταινία “history porn for the Instagram generation”, ή του A.D.Scott των New York Times, ο οποίος έγραψε “students of Scottish history may be surprised to learn that the fate of the nation was partly decided by an act of cunnilingus” (αναφέρεται σε σχετική σκηνή στην ταινία).

Υπάρχουν κι άλλες ανακρίβειες, με σημαντικότερη ίσως, τη συνάντηση των δύο ηγεμόνων, στην πραγματικότητα η Μαίρη και η Ελισάβετ επικοινωνούσαν μόνο μ’επιστολές, δεν είχαν συναντηθεί ποτέ. Εν πάσει περιπτώσει το σινεμά, η Τέχνη γενικότερα, δεν έχει υποχρέωση πιστής τήρησης της ιστορ.αλήθειας, μιάς και η λεγόμενη «δημιουργική άδεια» έχει μακρύ χέρι.

Η ταινία της Rourke, εύσημα ιστορικής ακρίβειας μπορεί να μην διεκδικεί, αναμφίβολα όμως πρόκειται για μία άκρως αξιοθέατη ταινία. Οι λάτρεις του λεγόμενου costume-drama πρέπει να τη δούν, αν μη τι άλλο για ν’απολαύσουν εκ νέου το τραγικό (κι αιματηρότατο) μεγαλείο της αγγλικής μοναρχίας.

Trivia :

·       Ο Guy Pearce, εδώ υποδύεται τον χαρακτήρα που στην Elizabeth υποδυόταν ο Richard Attenborough.

·       Ο Άγγλος Πρέσβης στη Σκωτία, Λόρδος Ράντολφ, εδώ παρουσιάζεται έγχρωμος (ενώ δεν ήταν), και τον υποδύεται ο Adrian Lester.

·       Η Estelle Paranque, ειδική στην Ελισάβετ Α’, δήλωσε στην Telegraph πως η ταινία απεικονίζει μία φιλία μεταξύ τους αρχικά, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν ποτέ φίλες. Η Ελισάβετ [κι όχι η Μαίρη, όπως βλέπουμε στην ταινία], προσπάθησε να είναι ευγενική μαζί της, αλλά η Μαίρη δεν την είδε ποτέ ισότιμα. Την θεώρησε εξ’ αρχής ανταγωνίστρια.

·       Η Μαίρη της Σκωτίας, δεν είχε σκωτική προφορά (όπως έχει εδώ η Ronan), αφού είχε μεγαλώσει στην Γαλλικη Αυλή.