Η συνάντηση στη σκάλα

Απ΄τις ευτυχείς περιπτώσεις όπου το remake μίας ταινίας δεν θυμίζει απλώς «ξαναζεσταμένο φαγητό»,είναι η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του ηθοποιού Bradley Cooper (συν-σεναριογράφου εδώ, αλλά και πρωταγωνιστή) με την ταινία A STAR IS BORN (τρίτο remake στη σειρά, της πρώτης ταινιας του 1937, μετά απ’αυτή του 1954 και του 1976). Το εξαιρετικό  πρωταγωνιστικό ζευγάρι των Bradley Cooper-Lady Gaga, πλήρως ενταγμένοι στους ρόλους τους, με φοβερή «χημεία» μεταξύ τους μεταδίδοντας στον θεατή ακριβώς αυτή την ακαταμάχητη έλξη που αιχμαλώτισε τον Τζάκσον και την Άλι απ΄την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους, είναι βεβαίως ο άξονας της ιστορίας, ο βασικός λόγος για να ξαναδεί κάποιος μία ιστορία ανόδου και καθόδου δύο καλλιτεχνών, ο ένας ήδη καταξιωμένος και φτασμένος,σούπερ σταρ που γεμίζει στάδια, η άλλη μία σερβιτόρα με όνειρα να κατακτήσει τις μεγάλες σκηνές (ή μια τραγουδοποιός που εργάζεται ως σερβιτόρα), που δεν αρκείται στο μεροδούλι-μεροφάϊ αλλά γράφει τραγούδια και γνωρίζει πιάνο και χορό. Εκεί που ο ένας, ο Τζάκσον, κατακρημνίζεται, η Άλι σκαρφαλώνει γρήγορα (με την καθοριστικής σημασίας ενθάρρυνση του πρώτου), η διασταύρωσή τους γεννάει κι έναν μεγάλο έρωτα.Η γοητεία αυτής της ταινιας είναι οι δύο πρωταγωνιστές της: ο Cooper πλάθει έναν γοητευτικό (παρά το σχεδόν μόνιμο μεθύσι του) μουσικό, έναν σταρ της κάντρι μουσικής που ακόμη έχει την ικανότητα να συνεπαίρνει τα πλήθη (η εξαιρετικκή εναρκτήρια σεκάνς είναι ενδεικτική της δεξιοτεχνίας του Τζάκσον Μέην, αλλά και του προσωπικού του προβλήματος), πολύ προσγειωμένο, συμπαθέστατο, που παλεύει με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, ή καμώνεται πως παλεύει, και που μόλις κάνει το πρόγραμμά του στις συναυλίες, αναζητάει ένα μέρος όπου θα μπορεί να μπεκρουλιάσει ανενόχλητος.Γιατί δυστυχώς, αυτό είναι ο ωραίος Τζάκσον, με την αρρενωπή εμφάνιση και φωνή, ένας μεθύστακας, γερό ποτήρι. Έχει σημασία άραγε πως όταν γνώρισε την ταλαντούχα Άλι (συμπαθέστατη και φοβερή στο ρόλο της η Gaga, κόντρα ρόλος στην μάλλον γελοία περσόνα που πλασάρει συνήθως, ενδεχομένως ο ρόλος της σεμνής και ανυποχώρητα φιλόδοξης ΄Αλι που ποθεί να γίνει μεγάλη τραγουδίστρια αλλά φρενάρεται από την μεγάλη [έτσι της λένε οι ιθύνοντες της show-business] μύτη της, ίσως ν’αποτελεί ένα ειρωνικότατο αυτό-αναφορικό σχόλιο/σπόντα πάνω στα προβλήματα που αντιμετωπίζει κι η ίδια στην καριέρα της) βρισκόταν υπό την επήρρεια του αλκοόλ; Είναι σημαντική (και απ΄τις καλύτερες της ταινίας πιστεύω) η σεκάνς της γνωριμίας της με τον Τζάκσον, γιατί του λέει το μεγάλο της παράπονο κι αυτός της απαντάει πως το δικό του μειονέκτημα (ένα πρόβλημα ακοής που είχε παιδιόθεν, στο δεξί αυτί) δεν τον εμπόδισε να γίνει αυτο που έγινε- ένας σταρ.

Ο ενθουσιασμός και η συγκίνηση που σε σηκώνουν εκατοστά απ΄το έδαφος, αυτή η ανεξήγητη έλξη που νιώθεις για έναν άνθρωπο με τον οποίο κολλάς απ’ την πρώτη στιγμή,αυτή η τρελή παρόρμηση που σε σπρώχνει να τον αγγίζεις συνέχεια, κι η φοβερή και παραλυτική αμηχανία μήπως σε παρεξηγήσει και φύγει τρέχοντας, αποδίδονται πολύ ωραία απ’το δίδυμο, δια της σιωπής και του λόγου τους, του εξομολογητικού λόγου τους, ιδίως εκ μέρους του Τζάκσον. Ναί, η κατά Cooper αφήγηση της ιστορίας δύο καλλιτεχνών που  συναντήθηκαν κάπου στη μέση της διαδρομής τους, θα έλεγα πως είναι τρυφερή και υποστηρικτική της τρωτότητας, «ελαττωματικότητας» και αυτοκαταστροφικότητας των προσώπων αυτού του τόσο συγκινητικού (στα όρια της μελούρας) δράματος, αλλά και μία έμμεση δήλωση ότι είναι δυνατόν να υπάρξει  κι άλλη εκδοχή,πέρα απ΄το χιλιοϊδωμένο κλισέ «έμπειρος και φτασμένος καλλιτέχνης, προσεγγίζει νεαρή και με το πρόσχημα της προώθησής της επωφελείται σεξουαλικά».

Είναι περίεργο αυτό που συμβαίνει μ’αυτή την ταινία, βλέποντας τους παθιασμένους Cooper και Gaga, εύχεσαι να γίνουν ζευγάρι ο Τζάκσον με την Άλι, γιατί τέτοια ταύτιση όπως αυτή που υπάρχει μεταξύ τους, δε συμβαίνει συχνά ανάμεσα στους ανθρώπους, είναι τα μικρά θαύματα της ζωής. Ο Τζάκσον, μέσα στο μεθύσι του ρωτάει ευθέως την Άλι αν γράφει τραγούδια,τη ρωτάει μ’ έκδηλο ενδιαφέρον, κι όταν αργότερα στην φοβερή σκηνή της συναυλίας του, τραγουδάει το τραγούδι που αυτή είχε γράψει (το πολύ όμορφο Shallow), το λέει στο κοινό του ότι θα πεί ένα τραγούδι που έγραψε μια φίλη του, δεν της κλέβει το τραγούδι, δεν πουλάει σουξέ με ξένα κόλλυβα. Στο περίεργα όμορφο μουτράκι της ταλαντούχας τραγουδοποιού-τραγουδίστριας,ο Τζάκσον δεν βλέπει μία μούσα, βλέπει μιά ανερχόμενη καλλιτέχνιδα, το νέο αίμα και γενναιόδωρα την υποστηρίζει. Ο Τζάκσον γίνεται εραστής της Άλι αλλά και σύμβουλός της σ’αυτό τον ανθρωποφάγο χώρο όπου είσαι στα πούπουλα όσο «τα φέρνεις» στους ανθρώπους που δουλεύουν γύρω σου για να σε κρατήσουν στην κορυφή, όταν πάψεις να τρελαίνεις τα πλήθη σε τρώει το σκοτάδι της αφάνειας.

“You don’t tell the truth down there,you are fucked” λέει όμως ο Τζάκσον στην σύζυγό του πλέον Άλι, όταν αυτή έχει αρχίσει να μεταμορφώνεται σε καυτό όνομα της ποπ μουσικής (με την ανάλογη εμφάνιση και ρεπερτόριο). Ο σούπερ σταρ Τζάκσον παρά την εξάρτησή του από αλκοόλ και ναρκωτικά, της λέει το πιό σημαντικό που μπορεί να πεί ένας καλλιτέχνης σ’ έναν άλλο : ότι πρέπει να είναι αληθινή και να’χει να πεί κάτι στον κόσμο που έρχεται να την ακούσει^.  κι αυτό το κάτι μόνο με βουτιά στον εαυτό της θα το βρεί. Η φιγούρα του απαιτητικού μάνατζερ της Άλι, Ρετζ (ο Rafi Gavron) είναι αντιπροσωπευτική των απαιτήσεων της μουσ.βιομηχανίας, η οποία σκοτίστηκε για την ουσία, εστιάζει μόνο στην αστραφτερή, σέξι και χυμώδη επιφάνεια. Θα ήταν ενδιαφέρουσα η σύγκρισή του με τον έτερο μάνατζερ της ταινίας, τον ετεροθαλή αδελφό του Τζάκσον, Μπόμπι Μέην (τον υποδύεται πολύ ωραία ο Sam Elliott, του οποίου επίσης η ερμηνεία απέσπασε ευμενέστατες κριτικές όπως και των Cooper-Gaga).

Η γενναιοδωρία που επιδεικνύει ο Τζάκσον είναι θεωρώ το πιό σημαντικό στοιχείο της ταινίας, αυτό το βήμα πίσω που κάνει για να παραχωρήσει τη σκηνή στην αγαπημένη του σύζυγο-ομότεχνή του.

Υπάρχει μία πολύ όμορφη σεκάνς στην αρχή της ταινιας, όπου ο Τζάκσον τραγουδάει για χάρη των drag-queens στο μπαρ όπου τραγουδούσε και η Άλι^.  είναι απολαυστικοί οι άντρες που έχουν μεταμφιεστεί σε φανταχτερές κυρίες,κακόγουστες θα έλεγα, και όλο νάζι παρακαλούν τον Τζάκσον (που φυσικά και αναγνώρισαν) να τους πεί ένα τραγούδι. Και με πόση προσήλωση και αποδοχή τον ακούνε. Και το λέει ο Τζάκσον το τραγουδι με την επιγραφή EXIT πίσω του- πλάνο που ερμηνεύεται ποικιλοτρόπως, προάγγελος ίσως του τραγικού φινάλε.

Απέναντι στον μεγάλο (απολύτως δικαιολογημένο εννοείται) θόρυβο του κινήματος metoo , ο Τζάκσον και η Άλι λένε με βουρκωμένα μάτια : me too (fell in love).

Trivia :

·       Τα δύο πιό ωραία τραγούδια της ταινίας, το Black Eyes και το Shallow ακούγονται μέσα στην ταινία και στους τίτλους τέλους. Το πρώτο γράφτηκε απ΄τον Cooper και τον Lukas Nelson κι ερμηνεύεται απ΄τον Cooper, ενώ το δεύτερο γράφτηκε απ΄την Lady Gaga και τους Ronson, Rossomando και Wyatt και το ερμηνεύει η Gaga.

·       Ο Bradley Cooper είχε δεί στο φεστιβάλ Desert Trip τον Lukas Nelson (γιό του τραγουδιστή της country Willie Nelson) και του ζήτησε να τον βοηθήσει με την ταινία. Ο Nelson έγραψε αρκετά τραγούδια που ερμηνεύουν οι δυό πρωταγωνιστές.

·       Οι συζητήσεις για το remake είχαν ήδη ξεκινήσει απ΄το 2011. Προσεγγίστηκε ο Clint Eastwood για να τη σκηνοθετήσει και η Beyonce για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πολλοί επίσης διάσημοι ηθοποιοί είχαν προσεγγιστεί για να συμπρωταγωνιστήσουν περιλαμβανομένων των Chr.Bale, T.Cruise, J.Depp, L.DiCaprio και W.Smith. Ο A.D.Clay που υποδύεται τον πατέρα της Άλι προτιμήθηκε έναντι των R.DeNiro, J.Torturro και J.Travolta.

·       Στις ταινίες του 1937 και 1954 ο χαρακτήρας που υποδύεται εδώ ο Cooper, λέγεται κι εκεί Μέην. Αντιθέτως στην ταινία του 1976 με K.Kristofferson και B.Streisand, ο βασικός ανδρικός χαρακτήρας λέγεται στο επώνυμο Χάουαρντ.