Ο επίμονος "λεκές"

Την παντοδυναμία της υποκρισίας,της καλής φήμης αλλά και την επαλήθευση της λαϊκής ρήσης «όπου φτωχός κι η μοίρα του», βλέπουμε στην απολαυστικότατη μίνι σειρά (3 επεισοδίων) του BBC-One με τίτλο A VERY ENGLISH SCANDAL  σε σκηνοθεσία του Stephen Frears.

Το εξαιρετικό πρωταγωνιστικό δίδυμο των Hugh Grant- Ben Whishaw, το άξιο επίσης και πειστικότατο υπόλοιπο καστ (απολαυστικοί οι A.Jennings, P.Hilton και A. Scarborough),και η υπέροχη μουσική του Murray Gold, συνθέτουν μία κωμικά τραγική ιστορία ΜΗ  απονομής δικαιοσύνης θα έλεγα, και χαρίζουν στον θεατή 180 λεπτά ωραιότατης και διδακτικής τηλεόρασης. Η σειρά εστιάζει στην δημοσιοποίηση της ερωτ.σχέσης μεταξύ του βουλευτή και κατόπιν ηγέτη του Κόμματος των Φιλελευθέρων στην Αγγλία Τζέρεμι Θορπ και του Νόρμαν Σκοτ τη δεκαετία του ’70, μετά από αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του δεύτερου καθ’ υπόδειξιν  του πρώτου. Ο Grant δίνει ρεσιτάλ ως κάθαρμα με λευκό κολλάρο : ο φιλόδοξος πολιτικός με τις πρωθυπουργικές βλέψεις και την «ακηλίδωτη φήμη», ο οποίος γούσταρε τους άντρες, ικανοποιούσε το πάθος του στα κρυφά και νόμιζε μάλλον, ότι όλοι οι περιστασιακοί εραστές του θα ήταν βολικοί− τουτέστιν θα κρατούσαν το στόμα τους κλειστό ^.   σημειωτέον πως η ανδρική ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα στην Αγγλία μέχρι το 1967.

Ο Ben Whishaw απ’ την άλλη, υποδυόμενος εξίσου απολαυστικά το χωριατόπαιδο με ιστορικό νοσηλείας σε ψυχιατρική κλινική, τη μεγάλη αγάπη στα ζώα και μία «εκνευριστική» ανθεκτικότητα και πείσμα, ήταν αυτός που με τον τρόπο του έδειξε στον αδίστακτο Θορπ ότι οι άνθρωποι δεν είναι σκουπιδάκια να τα κλωτσάς στην άκρη για να μη σου χαλάνε την εικόνα του καθαρού χαλιού. Καλώς ή κακώς, ο νεαρούλης Νόρμαν γατζώθηκε συναισθηματικώς (και οικονομικώς) απ΄τον  Θορπ, και η αντίδρασή του όταν ο βουλευτής του είπε εμμέσως να του αδειάσει τη γωνιά δεν ήταν καθόλου βολική για τον φιλόδοξο πολιτικό με την δημόσια εικόνα του αυστηρά ετεροφυλόφιλου οικογενειάρχη.

Στα 3 επεισόδια έχουμε την ευκαιρία να δούμε τους δυό ηθοποιούς να σκιαγραφούν απολαυστικά τους πρωταγωνιστές του σκανδάλου : απ΄τη μία ο εντελώς άνευ φραγμών Θορπ – “can you get a gun?” ρωτάει τον πιστό συνεργάτη του Ντέηβιντ Χολμς/ εξαίρετος ο Paul Hilton, κι αυτός του απαντάει δουλοπρεπώς : “I can get whatever you want Jeremy”− ο οποίος όταν εκβιάζεται απ΄τον απελπισμένο Νόρμαν αντί να καταφύγει στην αστυνομία αποφασίζει να τον σκοτώσει, από την άλλη ο μάλλον ανασφαλής και με τάσεις αυτοπροβολής Νόρμαν Σκοτ− η σκηνή έξω απ ΄το δικαστήριο αμέσως  μετά το πέρας της κατάθεσής του, είναι ενδεικτική^.  φαίνεται  πως ο Νόρμαν ακόμα και την υπόθεση δολοφονίας σε βάρος του και τη δίκη που ακολούθησε, τα έβλεπε ως ευκαιρίες για να γίνει διάσημος μήπως και βγάλει κανα φράγκο. Η θεατρίζουσα στάση του στο ακροατήριο (ένας συνδυασμός θηλυπρέπειας και δραματοποίησης),η μυθομανία του και η οικτρή οικονομική κατάσταση στην οποία βρισκόταν υπονόμευσαν σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία του κι έκαναν, τον όπως βλέπουμε προκατειλλημένο υπέρ του Θορπ, Δικαστή της υπόθεσης να προσπαθεί ανεπίτρεπτα να επηρεάσει την απόφαση των ενόρκων.

Αν η σεκάνς της επ΄ακροατηρίω διαδικασίας είναι χαρακτηριστική για τη στάση της  κοινής γνώμης απέναντι στην ανδρική ομοφυλοφιλία  εκείνη την εποχή, η σκηνή με την απαγγελία της ετυμηγορίας καθώς και η αντίδραση του Θορπ στο άκουσμά της, είναι πραγματικά εξοργιστικές^.  ο βουλευτής αλλά και οι συγκατηγορούμενοί του απαλλάχτηκαν απ’ όλες τις κατηγορίες, η ατάκα όμως του δικηγόρου του Θορπ προς αυτόν : “This is the story of a liar and a fantasist, but I don’t know which is which…”, όπως κι αυτή της μητέρας του Θορπ προς αυτόν όταν πανηγυρίζει για την αθωωτική απόφαση : “ Of course you’re ruined. You know that…” συνοψίζουν τη σχηματική απονομή δικαιοσύνης στον φυσικό της χώρο και την (άξια) τιμωρία του ενόχου απ ΄την ίδια τη ζωή : ο Θορπ παραιτήθηκε απ’την ηγεσία του κόμματος το 1979, αποσύρθηκε απ΄την πολιτική όταν τέλειωσε η δίκη, και προσβλήθηκε απ΄τη νόσο του Πάρκινσον. Βεβαίως έγινε επίτιμος πρόεδρος του κόμματος το 1988, ενώ ο κακομοίρης Νόρμαν Σκοτ ενώ ζεί ακόμη (ο Θορπ πέθανε το 2014), δεν έχει κατορθώσει ν’αποκτήσει την κάρτα κοινωνικής ασφάλισης που χρειαζόταν. Ο Δικαστής Cantley που προήδρευσε στη δίκη του Θορπ σατιρίστηκε και χλευάστηκε αγρίως. Παραμένει ωστόσο η απορία : η κοινή γνώμη τιμώρησε τον Θορπ επειδή διατηρούσε ομοφυλοφιλική σχέση ή επειδή έπεισε άλλους να διαπράξουν ανθρωποκτονία σε βάρος του εραστή του;