Κάτω από το σύννεφο

Μία πολύ καλοφτιαγμένη παρουσίαση της συγγραφέως του θρυλικού Φράνκενσταϊν,  Μαίρης Γούλστονκραφτ-Γκόντγουιν (μετέπειτα Σέλλεϋ) αλλά κυρίως του έρωτά της για τον Ρομαντικό ποιητή Πέρσι Μπι Σέλλεϋ, αποτελεί η ταινία της Haifaa al-Mansour (εκ Σαουδικής Αραβίας η σκηνοθέτης) με τίτλο  MARY SHELLEY (2017). Ακόμη κι αν υπολείπεται του θρυλικού και τόσο υποβλητικού Gothic (1986) σκηνοθεσίας Ken Russell, θεωρώ πως είναι μία πολύ όμορφη ταινία, αν μη τι άλλο γοητευτική παρουσίαση των δεινών που συνεπάγεται η προσπάθεια να ζήσει κανείς σύμφωνα με όσα πρεσβεύει…

Το πρωταγωνιστικό ζεύγος των Elle Fanning στο ρόλο της έφηβης Μαίρης, και του Douglas Booth στο ρόλο του μοιραίου έρωτά της ποιητή Πέρσι Μπι Σέλλεϋ είναι αξιοπρεπέστατο και κυρίως πανέμορφο. Η νεότατη (μόλις 20 ετών) Elle Fanning ένα πεντάμορφο κορίτσι, φωτίζει κάθε πλάνο με τα κατάξανθα, ξέπλεκα μαλλιά της και πλάθει μία εξεγερμένη έφηβη στην Αγγλία του 18^ου αιώνα, με γονείς διάσημους : την μαχητική φεμινίστρια (κι όπως μαθαίνουμε πολύ αντισυμβατική γυναίκα) Μαίρη Γούλστονκραφτ και τον φιλόσοφο-εισηγητή του Αναρχισμού στην Αγγλία, Γουίλιαμ Γκόντγουιν (τον υποδύεται ο αγαπημένος Stephen Dillane). Βαριά κληρονομιά και μόρφωση είχε η ωραία Μαίρη η οποία ποθούσε να γράψει μυθιστορήματα τα οποία θα πάγωναν το αίμα στις φλέβες των αναγνωστών και θα ‘στελναν ρίγη στη ραχοκοκκαλιά τους.

Εξαιρετικά κοστούμια απ ΄την Caroline Koener, ωραιότατη ανασύσταση της εποχής , πολύ όμορφη μουσική απ΄την Amelia Warner,εξαιρετική φωτογραφία επίσης, απ΄τον David Ungaro, αποτελούν τα δυνατά χαρτιά πιστεύω, αυτής της ταινίας η οποία δεν είναι και τόσο γοτθικής ατμόσφαιρας  δυστυχώς, ειρωνικό αν σκεφτεί κανείς πως η Μαίρη Σέλλεϋ θεωρείται απ΄τους βασικούς εκπροσώπους του gothic στη λογοτεχνία.

Χώροι και κοστούμια χωρίς τα πάλλοντα σώματα των ερμηνευτών όμως, είναι ως γνωστόν βουβά και άχρηστα πλαίσια. Δίπλα στην πεντάμορφη Fanning στέκεται επάξια ο επίσης ευειδέστατος και νεότατος Douglas Booth, τον οποίο απολαύσαμε πέρυσι στο The LimeHouse Golem. Ο Booth πείθει ως αφόρητα λιμπερτίνος ποιητής- ο πιό πιστός μαθητής των ιδεών του Γκόντγουιν, ένας γοητευτικότατος άνδρας μόλις 20 ετών και ήδη με κακή φήμη να προηγείται του ονόματός του, όταν γνώρισε τη Μαίρη. Απορία προκαλεί το ότι στην ταινία ο Πέρσι λέει στην Μαίρη όταν γνωρίζονται πως είναι 21 ετών,κι εκείνη του λέει πως είναι 16 (στην πραγματικότητα όταν γνωρίστηκαν ήταν 15)^.  η αντισυμβατικότητα, ο «σκανδαλώδης» βίος που διάγουν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας (μαζί κι ο έτερος θρύλος της λογοτεχνίας Λόρδος Βύρων− τον υποδύεται μάλλον αντιπαθητικά, ο Tom Sturridge και οι συγκρίσεις με την δαιμονική ερμηνεία του Gabriel Byrne στην ταινία του Russell είναι αναπόφευκτες νομίζω) δεν έρχονται «δωρεάν» και χωρίς συνέπειες^.  η ταινία της Mansour δεν εστιάζει στη συγγραφή του θρυλικού μυθιστορήματος της Μαίρης, όσο στο τι σήμαινε για ένα νεαρό κορίτσι με πυρετώδη φαντασία να ερωτευθεί ένα «κακό παιδί» που ήταν και ο ίδιος συγγραφέας.

Το παρασκήνιο της δημιουργίας του Φράνκενσταϊν είναι παρόν βεβαίως, και ποιό είν’ αυτό; μα η ίδια η ταραχώδης, παθιασμένη, γεμάτη απελπισία και αμφιθυμία ζωή της νεαρής Μαίρης την οποία,όπως κάθε μεγάλος δημιουργός, μετέγραψε κι ενσωμάτωσε (καθιστώντας την αγνώριστη) στο θρυλικό πόνημά της.

«Η μοναδική συμβολή μου στη συγγραφή του Φράνκενσταϊν, είναι η απελπισμένη μοναξιά που ενέπνευσε τη μοναξιά του δημιουργήματός του» λέει σε μία σημαντική σκηνή ο ωραίος Πέρσι στην ομήγυρη των (ανδρών) φίλων του Γουίλιαμ Γκόντγουιν.

Η ταινία της Mansour μπορεί να προκαλέσει ίσως ειρωνικά μειδιάματα (σαν αυτά του Byrne/Βύρωνα στην εξαίσια γοτθική ταινία του Russell) αλλά πιστεύω πως μόνο ένας τυφλός ή αρνητικά προκατειλλημένος και κακόπιστος, δεν θ’αναγνωρίσει πόσο όμορφα φτιαγμένη είναι. Η Μαίρη Σέλλεϋ έγραψε ένα μυθιστόρημα που κατέπληξε τους πάντες (αν κι οι πάντες άργησαν πολύ να δεχτούν ότι ήταν γυναίκα ο συγγραφέας και μάλιστα κάτω των 20 ετών),η μητέρα της θα ήταν περήφανη (θέλω να πιστεύω). Εμείς οι θεατές θα μείνουμε απ’ αυτή τη δουλειά ικανοποιημένοι αισθητικώς, τουλάχιστον.

Trivia :

·       Τα γυρίσματα έγιναν στην Ιρλανδία και το Λουξεμβούργο.

·       Αρχικός τίτλος της ταινίας ήταν A Storm In The Stars (προσωπικά τον προτιμώ).

·       Ο 27 ετών, Άγγλος ηθοποιός Ben Hardy που εδώ υποδύεται εξαιρετικά νομίζω, τον γραμματεά-γιατρό του Βύρωνα, Δρ.Πολιντόρι, υποδύεται και τον Γουώλτερ Χάρτραϊτ  στη μίνι σειρά 5 επεισοδίων του BBC-One μεταφορά  στην οθόνη του έξοχου μυθιστορήματος του Wilkie Collins, The Woman In White, που έκανε πρεμιέρα τον Απριλιο του 2018. Υποδύεται επίσης, τον ντράμερ των Queen, Roger Taylor, στην επερχόμενη ταινία Bohemian Rhapsody που θα κάνει πρεμιέρα  το Νοέμβριο του 2018.

Στην υπέροχη, θανατόφιλη, λάγνα και τόσο gothic ταινία του Russell,ο Julian Sands κρατάει το ρόλο του Σέλλεϋ, η Natasha Richardson αυτόν της Μαίρης Σέλλεϋ, ο Timothy Spall υποδύεται τον Πολιντόρι (εντελώς αποκρουστικός) και η Myriam Cyr, την πιστή συντροφιά της Μαίρης, κόρη της δεύτερης συζύγου του Γουίλιαμ Γκόντγουιν από προηγούμενο γάμο, Κλαίρ Κλαίρμοντ (εδώ την υποδύεται η Bel Powley). Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον μία σύγκριση των δύο ταινιών, μπροστά στην ομήγυρη των, σαν βγαλμένες από μυθιστόρημα του Γκαίτε, φρενιασμένων μορφών της ταινίας του Russell, η δουλειά της Mansour μοιάζει με ανώδυνο ερωτικό δράμα…

·       Η Μαίρη Σέλλεϋ πέθανε 53 ετών. Ο Πέρσι Μπι Σέλλεϋ πέθανε στα 29 του, όταν το ιστιοπλοϊκό του βυθίστηκε λόγω κακοκαιρίας  ενώ επέστρεφε απ’ το Λιβόρνο, πάνω στο πτώμα του βρέθηκε ένα βιβλιαράκι με ποιήματα του J.Keats. Ο Λόρδος Βύρων έκανε επ΄αυτού το εξής σχόλιο : “I never met a man who wasn’t a beast in comparison to him”.