Το νησί των ανδρών

Ταινία για προβολή σε τάξη που διδάσκεται Κοινωνική Ανθρωπολογία, είναι η δουλειά του Peter A.Dowling με τίτλο SACRIFICE (2016) , και εξεπλάγην με τα σχόλια που  διάβασα στο ίντερνετ γι’ αυτήν, σχόλια κατά βάση δυσμενή. Σε ποιό βαθμό υπονοεί αληθινές (κι ενεργές) πρακτικές αυτή η ταινία όπως και το βιβλίο της  Shara Bolton πάνω στο οποίο βασίστηκε, δεν γνωρίζω, αν και όπως πολύ ωραία έχει πεί κάποιος «το καλύτερο ψέμα, είναι αυτό που μένει πιό κοντά στην αλήθεια»…

Δύο είναι τ’ αξιοσημείωτα αυτής της αδικημένης, θεωρώ, ταινίας : η τρομερή ιστορία που υποκρύπτει το αστυνομικό θρίλερ/αίνιγμα που παρακολουθούμε σε πρώτο επίπεδο, και η εξαίρετη Radha Mitchell, η πρωταγωνίστριά της, που υποδύεται την μαιευτήρα Τόρα Χάμιλτον, διαλυμμένη ψυχολογικά από αλλεπάλληλες αποβολές και άρτι αφιχθείσα στα νησιά Σέτλαντ, έξω απ΄τη Σκωτία. Ο ρόλος της Mitchell, ένας συνδυασμός επιστήμονα-ντετέκτιβ θα έλεγα, μαζί με αυτόν της Joanne Crawford που υποδύεται την αστυνόμο της περιοχής, είναι τα αντίβαρα σ’αυτή την εξωφρενική, φρικιαστική και άκρως σεξιστική κατάσταση που έχει επιβάλει στην περιοχή μία κρυφή ομάδα ονόματι Shetland Rite.

          Ξέρετε τίποτα για τα Kunal Trows ; ούτ’ εγώ^.   παίζουν όμως ρόλο-κλειδί σ’αυτήν την ταινία όπου οι άντρες της περιοχής τηρώντας απαρέγκλιτα μιά μακραίωνη πρακτική, τελούν ποινικώς κολάσιμες πράξεις με στόχο την επιβίωσή τους, την επιβίωση του clan  τους.

Δυναμική, όμορφη, επίμονη, η γιατρός με το εντυπωσιακό βιογραφικό εγκαθίσταται στο νησί και σύντομα έρχεται αντιμέτωπη με θαμμένα, κυριολεκτικά, αποτρόπαια μυστικά. Ο «αέρας» του Rosemary’s Baby είναι νομίζω παρών σ’αυτή την ταινία – η εύθραστη ψυχολογικά (μέλλουσα) μαμά που αντιλαμβάνεται πως κάτι δεν πάει καλά κι όλο το παιχνίδι στήνεται ανάμεσα στην εξωτερική πραγματικότητα και την διαταραγμένη ( ; ) αντίληψή της− έξυπνα «φυσάει» σε κάθε σκηνή αλλά παραχωρεί τη θέση του στην φρίκη , φυλετικής φύσεως, που κρύβουν επιμελώς οι κάτοικοι του νησιού. Γιατί το μείζον εδώ δεν είναι απλώς (σχήμα λογου), ότι διαπράττονται εγκλήματα κατ’ εξακολούθησιν, αλλά ότι διαπράττονται με την ανοχή της διωκτικής Αρχής (την οποία εκπροσωπεί ο Ian McElhinney), και την υποταγή όλων στην παράλογη και φαλλοκρατική λογική της προαναφερθείσας ομάδας. Οι ατάκες του υπογείως φοβιστικού κι επιβλητικού David Robb σε ρόλο ηγετικό στην ιστορία που αφηγείται η ταινία, είναι χαρακτηριστικότατες, όπως  επίσης χαρακτηριστικός είναι και ο ρόλος του Rupert Graves ( ο Μάρτιν του DAMAGE), ο γιός του φοβιστικού κυρίου και σύζυγος της γιατρού.

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η ταινία του Dowling, μπλέκει γόνιμα την ιατρική επιστήμη με το έγκλημα, την κοινων.ανθρωπολογία και τη θέση της γυναίκας σ’αυτά τα νησιά βόρεια της Σκωτίας. Το ότι τα ειδεχθή εγκλήματα διαπράττονται υπό τον μανδύα των νομικο-ιατρικών θεσμών προκαλεί ανησυχία, κυρίως ως απείκασμα αληθινών ίσως, παρόμοιων περιπτώσεων, όπου ο πρωτογονισμός, ας το πω έτσι,  δείχνει να επιβιώνει στις σύγχρονες κοινωνίες μετερχόμενος τις ανέσεις/δυνατότητές της, κάτι που τον καθιστά πιο επικίνδυνο ακόμη, και δυσκολότερα ανιχνεύσιμο.

Όσο κι αν το φινάλε της μοιάζει φτωχό, παρ’ όλα αυτά η ταινία, προσφέρει ικανοποίηση στο θεατή, με εμπροσθοφυλακή την πειστικότατη στο ρόλο της, Radha Mitchell.