Όλος ο κόσμος δικός μας

 Στις  3:24π.μ. η Τζενάϊ κοιτάζοντας έξω απ΄το παράθυρο  του δωματίου στην Ισλανδία, όπου αυτή και το αγόρι της βρίσκονταν για 5μερες διακοπές, παρατήρησε μία εκτυφλωτική λάμψη πέρα στον ορίζοντα, και κύματα φωτός  να’ρχονται προς το μέρος της. Τί είχε συμβεί;

Η ταινία των Geoffrey Orthwein και Andrew Sullivan με τίτλο  BOKEH είναι ένα εξόχως πρωτότυπο υπαρξιακo-σχεσιακό θρίλερ, και μία καταπληκτική  «διαφήμιση» της Ισλανδίας. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι των Matt O’ Leary- Maika Monroe (η πρωταγωνίστρια του It Follows), ερμηνεύουν πειστικότατα το νεαρό κι όμορφο ζεύγος  των Αμερικάνων τουριστών, που φθάνουν σ’αυτό το νησί των 336.000 περίπου,κατοίκων, και απ’ την επόμενη της άφιξής τους, ζούν έναν παρατεταμένο εφιάλτη ή μήπως το ιδανικό; Όλοι οι άνθρωποι, μα όλοι έχουν μυστηριωδώς  εξαφανιστεί από προσώπου γης− γιατί το ανεξήγητο φαινόμενο δεν σημειώνεται μόνο στην Ισλανδία, όπως έχουν την ευκαιρία να διαπιστώσουν με τα μάτια τους τα δυό παιδιά, αλλά και στον υπόλοιπο πλανήτη.

Τι ακριβώς συνέβη δεν μαθαίνουμε ούτ’ εμείς, ούτε και οι φρικαρισμένοι Ράϊλι και Τζενάϊ, αλλά κατά πάσα πιθανότητα το συμβάν σχετιζόταν με την εκτυφλωτική λάμψη που παρατήρησε η Τζενάϊ.

Το πρωτότυπο εντελώς, σεναριακό  εύρημα της καθολικής εξαφάνισης των ανθρώπων δίνει την ευκαιρία στους δημιουργούς, αφενός  να μας δείξουν τις φυσικές και μη, ομορφιές της Ισλανδίας ( το Ρέϊκιαβικ φαίνεται υπέροχη πόλη) αλλά κυρίως  να μας χαρίσουν ένα πρώτης τάξεως θρίλερ με ηθικο-θεολογικές προεκτάσεις, οι οποίες  ενσαρκώνονται  απ ΄τους δύο νέους που αδυνατούν να καταλάβουν ( και να διαχειριστούν αυτό που συνέβη).

Δεν υπάρχουν εμφανή σημάδια καταστροφής ή μόλυνσης, τα πάντα στο νησί, όλη η υλική υποδομή βρίσκεται πλέον στη διάθεση του ζευγαριού (η χαρά του τζαμπατζή είν’ αυτή η ταινία), και βεβαίως εκμεταλλεύονται την ευκαιρία κτήσης χωρίς αντάλλαγμα στο έπακρο. Το ενδιαφέρον εδώ είναι πως το ζευγάρι δεν εκτροχιάζεται καταναλωτικώς, δεν βλέπουμε να επιδίδεται σε όργιο υπερκατανάλωσης, απλώς κάνουν σεβαστές προμήθειες και ξαφνικά βρίσκονται μ’ ένα υπέροχο σπίτι και τζιπ στη διάθεσή τους.

          Ο αρχικά φρικαρισμένος Ράϊλι (υπέροχος ο Matt O’ Leary) που προσπαθεί να εκλογικεύσει το ακατανόητο πράγματι συμβάν, σταδιακά προσαρμόζεται ( ; ) στα νέα δεδομένα κι επαναλαμβάνει στην τρομοκρατημένη Τζενάϊ ότι μπορούν παρ’ όλα αυτά (αυτό το φρικτά ακατανόητο που συνέβη)να έχουν μία «καλή ζωή». Όντως, τί τους λείπει; έχουν τα πάντα δωρεάν, προμήθειες για αρκετό χρονικό διάστημα και την απόλυτη ησυχία τους− δεν υπάρχει ψυχή ζώσα, πουθενά, εκτός από μιά απορημένη γάτα και ένα κοπάδι αλόγων που συναντάει η Τζενάϊ στην εξοχή, αυτό που επικρατεί είναι η Απουσία.

Σκεφτείτε το : σηκώνεστε ένα πρωϊνό, βγαίνετε απ’ το σπίτι σας και συνειδητοποιείτε  πως όλοι έχουν γίνει καπνός. Δεν υπάρχει κανένας να σας εξηγήσει τι συνέβη, δεν απαντά κανείς στο τηλέφωνο, ακόμα κι η οικογένειά σας έχει εξαφανιστεί, δεν υπάρχει κανένας πάνω στη γη, εκτός από εσάς. Τι θα κάνατε;

Οι δύο σκηνοθέτες-σεναριογράφοι  έβαλαν  τα θεμέλια για έναν εξαιρετικό εφιάλτη αλλά δεν τράβηξαν την ιστορία στ’ άκρα : ν’ αποκαλυπτόταν φερειπείν, πως ο Ράϊλι κι η Τζενάϊ συμμετείχαν εν αγνοία τους σ’ ένα κοινωνιολογικο-ψυχολογικο-φιλοσοφικό πείραμα τεραστίων διαστάσεων, ότι αυτό που ζούσαν για βδομάδες, κάποτε τέλειωσε κι η ζωή τους συνεχίστηκε. Ή ότι όλο αυτό ήταν μία παραίσθηση του Ράϊλι ο οποίος είχε φαγωθεί μ’ αυτό  το ταξίδι  στην Ισλανδία, κι όσα παρακολουθήσαμε ήταν προβολή των εικόνων του μυαλού του.

Αντί αυτών, η ταινία ξεφεύγει απ΄το κλισέ : ζευγάρι με σχέση-ερείπιο φτάνει μέχρι την άκρη του κόσμου για να την αναστηλώσει ( οι Τζενάϊ και Ράϊλι φαίνονται μιά χαρά μαζί), και ακολουθεί την αντίστροφη πορεία : το μαζί, η δυαδικότητα,γίνεται μονάδα, γιατί απλώς αυτή η κατάσταση της απόλυτης ερήμωσης δεν αντέχεται  από όλους. Η ταινία δεν αποτελεί μόνο δοκιμασία για την ηθική ακεραιότητα του ζευγαριού (παίρνουν ό,τι χρειάζονται χωρίς ενοχές, αφού όλοι έχουν εξαφανιστεί δια παντός) αλλά και μία πρωτότυπη υπόθεση εργασίας σχετικά με την αξία της ζωής καθεαυτής και της ανθρώπινης παρουσίας.

Πόσο καιρό αντέχει κανείς εντελώς μόνος; Το φινάλε δίνει τη δική του απάντηση. Αλλά η βασική  απορία παραμένει : τι είχε συμβεί εκείνο το ξημέρωμα ; είχε κάποια σχέση με την εξαφάνιση όλων; μήπως ο Θεός, όπως αναρωτιέται  η Τζενάϊ, αποφάσισε να τελειώσει με τους ανθρώπους  μιά ώρα αρχύτερα;

Σε μία αντιστροφή  του βιβλικού μύθου των Πρωτόπλαστων,η Εύα εγκαταλείπει μόνο κι έρημο τον Αδάμ, αυτός είναι ο μοναδικός  μέσα στον (υλικό) κόσμο που συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι να ξεκουρδιστεί εντελώς, επειδή δεν υπάρχει κανείς να επιβλέψει τη λειτουργία του.